การเปิดรับ...แบ่งเบา “ทุกข์”
“จิตวิทยาให้คำปรึกษา” เป็นศาสตร์แห่งความละเอียดอ่อน เพราะเกี่ยวโยงกับเรื่องของจิตใจ และจิตใจที่เปราะบางนี่เอง!! ง่ายต่อการเกิด “ทุกข์”
ด้วยจิตสำนึก จากเกร็ดประสบการณ์ที่ผ่านพ้น บวกกับการปฏิบัติให้เห็น อีกทั้งการเพียรพยามสอนของใครบางคน ที่กล่าวเสมอว่า “คิดด้านบวก มองด้านดี เพราะอีกไม่กี่ปีเราก็ต้องตายจากกัน” ดังนั้น ชีวิตที่เหลือจงยิ้ม และหัวเราะด้วยกันให้มากขึ้น เพราะเมื่อหักล้างกับความทุกข์ที่ผ่านมา ส่วนที่เหลือคือ “กำไร...ชีวิต” หรือที่เราเรียกว่า “ความสุข” นั่นเอง นี่คือวิธีคิดของนักบัญชี!!
ส่วน “ความโกรธ” ที่ก่อเกิดทุกข์นั้น ให้นึกถึงคำนี้เสมอว่า “โกรธเขา...ด่าเขา ก็เท่ากับประจารตัวเอง...เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นเสมือนกระจกเงาบานใหญ่ ที่สะท้อนมาสู่ตัวตน...แห่งเรา” นั่นก็เท่ากับว่าเราได้เปิดรับความทุกข์เข้ามาสู่ตนแล้ว
ขณะเดียวกัน การที่เราเปิดรับ...ความทุกข์ จากผู้ที่กำลังเผชิญทุกข์ เป็นสิ่งสมควรยิ่ง เท่ากับเราได้ช่วยแบ่งเบาความทุกข์จากเขาเหล่านั้นให้เบาบางลง เพราะอย่างน้อยการเปิดโสตประสาทรับฟังอย่างตั้งใจและเข้าใจ ก็เป็นหนทางหนึ่งในการคลายทุกข์ บางครั้งการได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ข้างในออกบ้าง ก็เท่ากับได้ปลดปล่อยของเสียออกจากร่างกาย
เราในฐานะผู้เปิดรับ...แบ่งเบา “ทุกข์” เมื่อรับแล้วก็อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์...ปล่อยทิ้งไว้ตรงนั้นเสีย
ความเห็น (5)
มาเรียนด้วยคน นึกว่าลืมพวกเราไปเสียแล้ว ฮ่าๆๆต่อว่าหน่อย สบายดีนะ วันนี้ถือเป็นเรื่องดีใจที่เพื่อนเก่า แต่ไม่แก่กลับมาดีใจๆๆๆๆ
ปลดทุกข์ แล้ว โล่งสบาย
สวัสดีค่ะ...คุณ "ขจิต"
ดีใจและยินดีเช่นกัน ที่ได้ป๊ะกันอีก
สบายดีเจ้าคะ...คุณ "ขจิต" สบายดีใช่ใหม
คิดถึงนะคะ (ยิ้ม ๆ)
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมเพื่อนเก่า
------------------
สวัสดีคุณ "คนโรงงาน"
โล่งสบาย งั้นดิฉันก็ "หายห่วง"
ขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ
บางทีเคยมองชีวิตแบบขำ ๆ เหมือนกันว่า ในบางห้วงเราก็เป็นเสมือนผ้าที่ถูนำมาซับรอบหม่นหมางของคนอื่นอยู่ร่ำไป ...เพราะในแต่ละวัน มักจะมีนิสิตมาขอรับคำปรึกษาต่าง ๆ อย่างหลากรูปแบบ ซึ่งเราก้ไม่ได้เข้าใจศาสตร์และศิลป์ของการให้คำปรึกษานัก หากแต่ใช้ประสบการณ์ตรงของชีวิตร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเขาอย่างจริงใจ ...
บางทีก็พยายามเหมือนกันกับการจัดการกับสิ่งที่เรารับเข้ามา เพื่อมิให้ตกตะกอนเป็นปัญหารบเร้าและกัดกร่อนเราอย่างไม่รู้ตัว...
....
ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับการกลับมาเขียนบันทึกอันลุ่มลึกให้ได้อ่านอีกรอบ
สวัสดีค่ะ...คุณ "แผ่นดิน"
ประโยคนี้ โดนใจ "หากแต่ใช้ประสบการณ์ตรงของชีวิตร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเขา อย่างจริงใจ"
เพราะ "ความจริงใจ" นี่เอง ที่มวลมนุษย์พึงปราถนาให้ได้มา
และความจริงใจ ย่อมนำพาไปสู่ "ความร่วมใจ" ในการปลดทุกข์ให้ผู้ที่ประสบทุกข์
ขอบพระคุณ คุณ "แผ่นดิน" เช่นกัน สำหรับการแลกเปลี่ยน และข้อคิดดี ๆ ที่แฝงอยู่ในทุกตัวอักษร