การเดินทางของเราได้เริ่มต้นแล้ว

Home sweet Home

 

 

 

การเดินทางของเราได้เริ่มต้นแล้วซิไหมเนียะ

ตอนเช้า เราได้รับข่าวดีจาก อ.ชลฤทัยให้พวกเราทั้งสามคน ไปสัมภาษณ์ กรณีของคนสัญชาติลาวที่ได้เดินทางมาในไทยเพื่อมาทำงาน และได้เดินมามอบตัวกับตำรวจ เพื่อให้ตำรวจพากลับบ้าน

            เหตุการณ์ดังกล่าวนั้น เกิดขึ้นเมื่อเช้าของวันที่ 24 พฤษภาคม 2551 ซึ่งเป็นวันแรกของการเดินทาง โดย จากการสอบถามทำให้รู้ประวัติคร่าวๆ ของนายแล

            คือ เป็นคนสัญชาติลาว เกิดที่จำปาสัก ประเทศลาว

พ่อและแม่ก็เป็นคนสัญชาติลาวโดยแล 

เดินทางออกจากจำปาสัก มาทางด่าน บริเวณ จังหวัดอุบลราชธานี

 โดยพอข้ามฝั่งมาแล้วมีนายหน้าพาแล ไปทำงานที่ จ.ชลบุรี เพื่อเป็นการทำงานเพื่อแลกกับค่าที่พา แล ผ่านด่านมา ทำงานได้สักพัก แล ได้ ย้ายที่ทำงาน ซึ่งได้ค่าแรงไม่ตรงตามที่ตกลงกันไว้พอ แลทำงานได้เงินเดือนแล้ว ก็ได้เดินทางเข้ามา กรุงเทพ ด้วยเหตุผลว่า มาเพื่อ

“อยากมา อยากเห็น ว่ากรุงเทพเป็นอย่าง ไร มีแต่คนที่บ้าน เค้าพูดถึงกันบ่อยนัก จึงทำให้อยากเห็น”

หลังจาก อยู่กรุงเทพได้ สองสามวันเงินที่เก็บได้ มาเริ่มหมด ลง และมีความคิดที่อยากจะกลับบ้าน แต่เหตุที่ แล เองไม่มีค่ารถกลับ บ้าน จึงเดินทางที่ สน.ชนะสงคราม เพื่อให้ตำรวจดำเนินการ ส่งตัว แล กลับประเทศ

ซึ่งการจากสอบถามจากเจ้าหน้าที่ตำรวจได้บอก กับทางพวกเราว่า คนเหมือนเช่น แล นี้ จะถูก ตม. / ตำรวจตรวจคนเข้าเมือง   ส่งกลับประเทศ ส่วนมากใช้เวลาประมาณ 3-4 วัน ขึ้นอยู่กับ จำนวนคนที่ต้องส่งกลับประเทศ ว่ามีมากน้อย เพียงใด

จากกรณีของ แล พรางทำให้เราคิดถึง อาจารย์บุญมี  ซึ่งเรารู้จักว่าเป็นคนลาว เหมือนกับแล อาจสามารถ ช่วยสื่อสารกับแลทำให้แล รู้สึกว่า ยังมีคนในประเทศเขาอยู่ เพื่อทำให้แลมีความรู้สึกอบอุ่นมากขึ้น และพวกเราก็นึกไม่ผิด จริง ๆ 

หลังจากการสัมภาษณ์ แล เสร็จแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจยังพาเรา ไปเยี่ยมชม ห้องขัง  ตอนแรกเราเอง ไม่กล้าเข้าไปเลย ด้วยเหตุว่า เป็นคน ที่ชอบอ่านเรื่องคุก มาก จนพรางทำให้จินตนาการ ไปต่างๆนานา  ตามที่หนังสือ บรรยาย

 แต่ด้วยความอยากพิสูจน์ว่าเป็นจริงไหม จึงได้ตัดสินใจเข้าไป  ทำให้เราพบว่า อนิจจา คนเรา ทำผิด ก็ต้องอยู่คุก เป็นสัจธรรม ของสัตว์โลกจริงๆๆเมื่อไร จะไม่มีคนเข้าคุกน่ะ

 เมื่อไหร่เขาจะคิดได้ สักที

หลังจากนั้นเราก็ได้ออกเดินทาง สู่ จังหวัดราชบุรี ค่ะ

จากประสบการณ์วันนี้ สอนให้เรารู้ว่า

ไม่มีที่ไหนสุขใจ

 สบาย กาย เท่าบ้านของเราอีกแล้วค่ะ  

บ้านเป็นที่ที่เรากลับไปที่ไรก็คอยช่วยเติมพลังแรงกายให้เราเสมอ

เมื่อไรทุกข์ ก็จะกลับบ้าน

 เมื่อไร สุข ก็จะกลับบ้าน

รายละเอียดเพิ่มเติมของ แล 

 http://gotoknow.org/blog/chonthesis-unidentifiedperson/184970

เรียบเรียงโดย อาจารย์ ชลฤทัย

 

 

[riceman]

• คนไทยเราเป็นชาวพุทธ  มีเมตตาจิตสูง และเป็นคนใจดี  เห็นเพื่อนบ้านที่เข้ามาหากินบ้านเรา ไม่ว่าเป็นคนลาว  พม่า เขมร  หรือเวียตนามก็ตาม  ถ้ามาตกทุกข์ได้ยากในบ้านเรา  ก็ให้ความเมตตากันบ้างนะครับ  สาธุ สาธุ  ขอให้ท่านมีความสุข  ความเจริญยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ

[ManeewanS]

ค่ะ ผู้เขียน ก็มีความเห็นเช่นเดียวกันค่ะ