เป็นห่วงลูกตอนฝึกงาน
นิสิตเทียบชั้นปีที่ 4 (อยู่ปี 3 กำลังจะขึ้นปี 4) กำลังจะออกฝึกงานสาธารณสุขศาสตร์ในชุมชน คือฝึกที่สถานีอนามัย (สอ.) ในเขตจังหวัดพิษณุโลก ให้พักที่ สอ.เป็นเวลา 10 วันทำการ ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ จะออกฝึกวันที่ 16-30 มี.ค.นี้
นิสิตมาบอกว่า ได้ไปสำรวจสถานที่ฝึกงานกับผู้ปกครอง คือ คุณพ่อ แล้วคุณพ่อเห็นว่าไม่ไว้ใจที่จะให้พักที่ สอ. ขอให้ลูกไป-กลับ ระหว่าง หอพัก กับแหล่งฝึก ทุกวันได้ไม๊
ดิฉันก็โทรศัพท์ไปสืบสาวราวเรื่องกับ คุณพ่อ ของนิสิต ว่า ทางอาจารย์ผู้รับผิดชอบรายวิชาได้ไปสำรวจแหล่งฝึกทุกแห่งในด้านความสะดวก สะอาด ปลอดภัย ของที่ปฏิบัติงาน และที่พัก รวมถึงความพร้อมของอาจารย์แหล่งฝึก ก่อนที่จะกำหนดให้นิสิตเลือก และแหล่งฝึกดังกล่าวก็มีนิสิตแพทย์ พยาบาล สาธารณสุข ไปฝึกมาหลายปีแล้ว และต่อไปนิสิตก็ต้องออกฝึกงานในแหล่งฝึกที่ไกลกว่านี้ นานกว่านี้ คุณพ่อ อาจจะต้องพยายามทำความเข้าใจกระบวนการเรียนการสอนของคณะ และสิ่งต่างๆที่คณะกำหนดขึ้นก็เพื่อให้นิสิตได้เรียนรู้ และปรับตัว ซึ่งนับเป็นการหล่อหลอมให้นิสิตมีความสามารถที่จะดำเนินชีวิตในสังคมได้อย่างไม่ต้องเป็นกังวลกันขนาดนี้
แต่ผู้ปกครองก็ยืนยันว่า ไม่ยินดีจะให้ลูกไปพักที่แหล่งฝึก และจะมารับ-ส่ง นิสิตเองทุกวัน ซึ่งคุณพ่อพักอยู่ที่จังหวัดอุตรดิตถ์ นิสิตอยู่หอพักใกล้มอ และย้ำอีกว่า "ขนาดลูกชายผมเคยเรียนหมอที่ ศิริราช ตอนฝึกงาน ยังให้เลือกฝึกแต่ในศิริราช หากจะออกไปฝึกข้างนอก ก็จะให้ลาออก ไม่ให้เรียน" เค้าไม่ไว้ใจกลุ่มคนที่นิสิตจะต้องออกไปมีปฏิสัมพันธ์ด้วยในระหว่างฝึกงาน ไม่ว่าจะเป็นครูพี่เลี้ยง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน อสม. ชาวบ้าน "เพราะสังคมสมัยนี้มันน่ากลัว" หากเกิดอะไรขึ้น คณะก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้ทั้งหมด !!!!! อึ้มห์
คิดหนักเลยเรา
สรุปทางออกก็คือ ให้นิสิตเขียนบันทึก ขอเดินทางไปกลับระหว่างฝึกงาน โดยมีผู้ปกครองเป็นผู้รับส่งทุกวัน เพื่อความปลอดภัยในสวัสดิภาพ และความสบายใจของผู้ปกครอง
หากมีผู้ปกครองแบบนี้มากๆ จะดำเนินการอย่างไรให้ได้รับความสุข ความสบายใจกันทุกฝ่ายล่ะเนี่ย
