เป็นห่วงลูกตอนฝึกงาน


"ผมเลี้ยงของผมมา 20 กว่าปี ไม่เคยให้ไปไหนเอง ยังไงก็ขอเถอะผมห่วงจริงๆ เกิดอะไรขึ้นกับลูกผมใครจะรับผิดชอบได้ทั้งหมด"

นิสิตเทียบชั้นปีที่ 4 (อยู่ปี 3 กำลังจะขึ้นปี 4) กำลังจะออกฝึกงานสาธารณสุขศาสตร์ในชุมชน คือฝึกที่สถานีอนามัย (สอ.) ในเขตจังหวัดพิษณุโลก ให้พักที่ สอ.เป็นเวลา 10 วันทำการ ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ  จะออกฝึกวันที่ 16-30 มี.ค.นี้

นิสิตมาบอกว่า ได้ไปสำรวจสถานที่ฝึกงานกับผู้ปกครอง คือ คุณพ่อ  แล้วคุณพ่อเห็นว่าไม่ไว้ใจที่จะให้พักที่ สอ. ขอให้ลูกไป-กลับ ระหว่าง หอพัก กับแหล่งฝึก ทุกวันได้ไม๊

ดิฉันก็โทรศัพท์ไปสืบสาวราวเรื่องกับ คุณพ่อ ของนิสิต ว่า ทางอาจารย์ผู้รับผิดชอบรายวิชาได้ไปสำรวจแหล่งฝึกทุกแห่งในด้านความสะดวก สะอาด ปลอดภัย ของที่ปฏิบัติงาน และที่พัก รวมถึงความพร้อมของอาจารย์แหล่งฝึก ก่อนที่จะกำหนดให้นิสิตเลือก และแหล่งฝึกดังกล่าวก็มีนิสิตแพทย์ พยาบาล สาธารณสุข ไปฝึกมาหลายปีแล้ว และต่อไปนิสิตก็ต้องออกฝึกงานในแหล่งฝึกที่ไกลกว่านี้ นานกว่านี้ คุณพ่อ อาจจะต้องพยายามทำความเข้าใจกระบวนการเรียนการสอนของคณะ และสิ่งต่างๆที่คณะกำหนดขึ้นก็เพื่อให้นิสิตได้เรียนรู้ และปรับตัว ซึ่งนับเป็นการหล่อหลอมให้นิสิตมีความสามารถที่จะดำเนินชีวิตในสังคมได้อย่างไม่ต้องเป็นกังวลกันขนาดนี้

แต่ผู้ปกครองก็ยืนยันว่า ไม่ยินดีจะให้ลูกไปพักที่แหล่งฝึก และจะมารับ-ส่ง นิสิตเองทุกวัน ซึ่งคุณพ่อพักอยู่ที่จังหวัดอุตรดิตถ์ นิสิตอยู่หอพักใกล้มอ และย้ำอีกว่า "ขนาดลูกชายผมเคยเรียนหมอที่ ศิริราช ตอนฝึกงาน ยังให้เลือกฝึกแต่ในศิริราช หากจะออกไปฝึกข้างนอก ก็จะให้ลาออก ไม่ให้เรียน" เค้าไม่ไว้ใจกลุ่มคนที่นิสิตจะต้องออกไปมีปฏิสัมพันธ์ด้วยในระหว่างฝึกงาน ไม่ว่าจะเป็นครูพี่เลี้ยง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน อสม. ชาวบ้าน "เพราะสังคมสมัยนี้มันน่ากลัว" หากเกิดอะไรขึ้น คณะก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้ทั้งหมด !!!!! อึ้มห์ 

คิดหนักเลยเรา 

สรุปทางออกก็คือ  ให้นิสิตเขียนบันทึก ขอเดินทางไปกลับระหว่างฝึกงาน โดยมีผู้ปกครองเป็นผู้รับส่งทุกวัน เพื่อความปลอดภัยในสวัสดิภาพ และความสบายใจของผู้ปกครอง

หากมีผู้ปกครองแบบนี้มากๆ จะดำเนินการอย่างไรให้ได้รับความสุข ความสบายใจกันทุกฝ่ายล่ะเนี่ย

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 18693เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2006 11:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:32 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วครับ แต่ถ้าให้ดีใช้วิธีการพูดในเชิง Posttive ก็จะทำให้หวานขึ้นเหมือนในรูปครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท