กับคำว่า เพื่อน...ยิ่งใหญ่ไม่แพ้สิ่งอื่นใด...
เมื่อมีโอกาสได้พบเจอ เมื่อมีโอกาสต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนๆ ที่เคยเรียน กิน นอน เที่ยว ทำงานในอดีตที่ผ่านมา ทำให้ย้อนรำลึก มีแต่ความผูกพัน และความดี การช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
ขอบคุณเพื่อนรักคุณใหญ่แห่ง ศว. ดีใจที่เราพบกันอีกครั้งกับบรรยากาศในอดีตแต่ปัจจุบันเราต่างเติบโตมีครอบครัวกันแล้ว
ขอบคุณเพื่อนร่วมเดินทางในวันนั้นที่คอยห่วงใยช่วยเหลือ ทั้งๆที่เราน่าจะช่วยเหลือเพือนมากกว่า รู้สึก..เพื่อนมีน้ำใจจริงๆ
เมื่อ 29 พ.ค.51 ได้ไปร่วมงานเพื่อนที่เราต้องสูญเสียคนดีดีเพื่อนที่ดีแม้เป็นการรู้จักและทำงานในช่วงเวลาที่ไม่นานแต่สายใยความเป็นเพื่อนที่เริ่มต้นรู้จักกันเมื่อไปเรียนพยาบาลด้วยกันเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว หลังจากนั้นก็กลับมาทำงานที่เดียวกันประมาณ 6 ปีกว่าๆหลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกลับภูมิลำเนา
แต่เราก็ยังอยู่ในจังหวัดเดียวกัน รู้ข่าวคราวกันสมำเสมอ เพื่อนป่วยแต่ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมได้แต่ส่งกำลังใจไปให้ แต่ตอนนี้ เพื่อน...เป็นการจากไปที่ไม่มีวันกลับ ขอให้เพื่อนจงสู่สุคติ... แต่ความดี และความเป็นเพื่อนของเราจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป...
เพื่อนดีๆน่าจดจำ เพื่อนระ...น่าเอาไปทำไส้อั่ว
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ