พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ
เมื่อวันที่ ๒๙ -๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา กระทรวงสาธารณสุข ได้จัดประชุมวิชาการขึ้น ณ โรงแรมปริ้นท์ ผมกับพี่วิชัย รัตนกรีฑากุล นิติกรสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนนทบุรี ได้ไปร่วมงานดังกล่าว....
งานวิชาการของกระทรวงสาธารณสุขนั้น..โดยทั่วไปจะเป็นการนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับการพัฒนาความรู้ทางวิชาการทางการแพทย์และการสาธารณสุข..เท่าที่ผมจำได้..กระทรวงสาธารณสุขได้การนำ PMQA มาใช้เพื่อพัฒนาหน่วยงานในสังกัดกระทรวงสาธารณสุข...สำหรับวิชาการที่นำเสนอมีเรื่องการผ่าตัดหัวใจเพื่อรักษาโรคหัวใจ...โรคการหมุนตัวของลำไส้ไม่สมบูรณ์ในเด็ก(ซึ่งเรื่องดังกล่าวได้มีผู้ปกครองซึ่งลูกเสียชีวิตด้วยโรคดังกล่าวมาปรึกษาผม)...และที่ชอบใจมากที่สุดคือการใช้ดนตรีในการบำบัดผู้ป่วยโรคจิตประสาทของโรงพยาบาลศรีธัญญา...ฯลฯ
ภายหลังจากที่ร่วมงานวิชาการแล้วจึงได้ตกลงใจกันว่าจะไปพิพิธพัณฑ์สถานแห่งชาติเพราะนานแล้วที่เราไม่ได้แวะไปเยี่ยมสถานที่ดังกล่าวเลย...
เมื่อเราได้เข้าสู่พิพิทภัณฑ์สถานแห่งชาติ กลิ่นอายความเป็นไทยก็โฉยมานับแต่อาคารแรกที่เราเข้าชม..นับแต่อาคารแรกที่เล่าเรื่องความเป็นมาของชาติไทย นับแต่สุโขทัยจนถึงรัตนโกสินทร์...ศิลปวัฒนธรรม...อาคารสถานที่หรือพระตำหนักของราชวงศ์ในอดีต...ที่งดงามด้วยงานวิจิตร...ราชรถที่ใช้ในการประกอบพิธีพระบรมศพ..ซึ่งในขณะที่เข้าชมเจ้าหน้าที่กำลังปรับปรุงราชรถ...
เรารู้สึกประทับใจทีมงานซ่อมแซมราชรถเป็นอย่างมากที่ได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับราชรถที่ทีมงานได้ซ่อมแซม...ซึ่งผู้ซ่อมแซมนับถือผู้สร้างราชรถในครั้งแรก(นับแต่รัชกาลที่ ๔ - ๕) ว่าเป็นผู้ที่มีความรู้ทางด้านวิศวะเป็นอย่างดี และความงดงามของศิลปะที่นำมาใช้ อย่างไรก็ตามทีมงานที่ซ่อมแซมก็เพิ่มเติมอุปกรณ์อำนวยความสะดวกเพื่อใช้ให้สะดวกและเหมาะสมกับสภาพปัจจุบันแต่ไม่ขัดกับราชประเพณีในอดีต เช่นการเพิ่มล้อหลัก เบรก ที่บังคับเลี้ยวเป็นต้น...ผู้ซ่อมแซมกล่าวว่าการได้มาทำงานดังกล่าวทำให้ตนภาคภูมิใจในชาติของเราที่มีศิลปะที่งดงามเกินกว่าชาติใด...(ผมรู้สึกผิดนิด ๆ ที่ไม่สามารถจำชื่อหัวหน้าทีมงานผู้ซ่อมแซมราชรถได้ต้องขอประทานโทษมา ณ ที่นี้ด้วย) เราใช้เวลาในการชมสถานที่ดังกล่าวราว ๔-๕ ชั่วโมง ซึ่งก็เป็นเวลาที่คุ้มค่าเป็นอย่างมากที่ได้ดื่มดำศิลป วัฒนธรรมอันลำค่าของไทย
อย่างไรก็ตามเพื่อให้เกิดการพัฒนาในการจัดการแสดงนิทรรศการของพิพิธพัฒน์สถานแห่งชาติ...เรามีความเห็นว่า...การนำเสนอนั้นยังขาดความน่าสนใจ เช่น ป้ายแสดงที่มีขนาดเล็ก ตัวอักษรมีขนาดเล็กจนมองไม่เห็น...มิได้บอกแหล่งที่มาของชินงานที่แสดง ซึ่งเรื่องราวดังกล่าวเป็นการผูกโยงระหว่างชิ้นงานกับประวัติศาสตร์ของประเทศ ทำให้เกิดความสนใจในการที่จะค้นคว้าในเรื่องต่าง ๆ ต่อไป
ความเห็น (1)
คำนวณเวลาเดินทางและเวลาชมพิพิธภัณฑ์แล้ว
คาดว่า ท่านนิติกร ทั้งสองท่านคงจะต้อง ใช้ร่ม แน่นอนเลย