วันที่ 1 มิถุนายน 2551 ช่วงเช้า ได้ไปเป็นวิทยากรพูดคุยเรื่อง “กลยุทธ์การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน” ณ หอประชุม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ ผู้เข้าร่วมประชุม คือ คณะกรรมการสถานศึกษา คณะผู้บริหาร ครู-อาจารย์ และสมาชิกเครือข่ายผู้ปกครอง โรงเรียนราชนันทาจารย์ สามเสนวิทยาลัย 2 จำนวน ร่วม 150 คน ได้พูดคุยหลายเรื่อง เช่น 1) ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน คืออะไร...ฝากย้ำว่า จะต้องดูแลทั้งเด็กเก่ง เด็กปานกลาง และกลุ่มเด็กด้อยโอกาส 2) ความสำคัญของเครือข่ายผู้ปกครอง...ในฐานะเจ้าของลูกตัวจริง 3) บทบาทของเครือข่ายผู้ปกครอง และ 4) สิ่งที่ครอบครัว ชุมชน หรือเครือข่ายผู้ปกครองควรทำในเร็ว ๆนี้
ผมชื่นชมโรงเรียนแห่งนี้ ที่ให้ความสำคัญกับการสร้างความเข้มแข็งให้เครือข่ายผู้ปกครอง เป็นโรงเรียนที่ให้ความสำคัญกับหลักในการจัดการศึกษา ตาม พ.ร.บ.การศึกษา 2542 ที่กล่าวว่า “ให้ชุมชน สังคม มีส่วนร่วมในการจัดการศึกษา” เป็นอย่างยิ่ง
ความก้าวหน้าอีกก้าวหนึ่งของโรงเรียนแห่งนี้ ที่ผมได้รับทราบในวันนี้ คือ ได้มีการจัดตั้งสมาคมศิษย์เก่า เรียบร้อยแล้ว ในปีที่ผ่านมา นี้เอง นายกสมาคมคนแรกเป็นศิษย์เก่าที่จบ ม.6 รุ่นแรก(จบปี 2545-46ขณะนี้กำลังเรียนระดับปริญญาโทสาขาวิศวกรรมศาสตร์ ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย..ถ้าผมจำไม่ผิดชื่อ คุณชนินทร์ ถ้าสมาชิกในโรงเรียนแห่งนี้ เข้ามาอ่านแล้วพบว่าชื่อผิด กรุณาระบุชื่อที่ถูกต้องให้ผมด้วยนะครับ) เครือข่ายศิษย์เก่าที่เข้มแข็ง จะเป็นแรงขับที่สำคัญ ในการขับเคลื่อนประสิทธิภาพในการจัดการศึกษาของโรงเรียนในอนาคต ประเทศเรา “โดยเฉลี่ย” ยังให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ ไม่มากนัก ศิษย์เก่าเองก็ยังไม่ติดนิสัย หรือตระหนักว่า “หลังจากที่เราจบการศึกษาแล้ว การกลับมาร่วมผลักดันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียน เพื่อรุ่นน้องหรือคนรุ่นหลัง ถือเป็นบทบาทและหน้าที่ของศิษย์เก่าทุกคน"
อย่าลืมนะครับ มีบทเรียนที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้นทุกวันว่า “เครือข่ายผู้ปกครองและเครือข่ายศิษย์เก่า ที่เข้มแข็ง จะช่วยผลักดันและยกระดับคุณภาพโรงเรียน สู่ความเป็นเลิศได้ และจะเกิดการพัฒนาแบบยั่งยืน”
ในโอกาสต่อไป ผมจะพูดขยายความเรื่อง “บทบาทของเครือข่ายผู้ปกครอง ที่ควรจะเป็น และบทเรียน ที่เคยประสบความสำเร็จมาแล้ว”
ไม่มีความเห็น