กระต่ายหมายจันทร์
โลกเรา
บางอย่างก็ดูจะเข้าใจยากขึ้นทุกที
บางอย่างก็คล้ายเส้นผมบังตา
โอ้...ดวงจันทรา
ยามน้ำค้างหยาดมา
ยั่วเย้านัยน์ตา
ฉันยังหลงเพ้อว่า เจ้าคงใจอ่อน
ลดตัวลงมา
เย็นน้ำเย็นเฉียบ
ปลุกใจงมงายให้ตื่น
แหงนมองคอตั้งบ่า
ไฉนวางใจไม่ลง
สร้อยแก้ว คำมาลา
*บทกวีของนักเขียนตาแป๋วที่เคยเจอที่งานสัปดาห์หนังสือ
นึกถึงขึ้นมากลางวงขันโตกกลางแสงจันทร์ไม่เต็มใบคืนวาน
<p> </p>
หลงรักจันทรา
หมายปองของสูงค่า
เพียงแค่เจ้าส่องแสงมา
ก็ทำให้เรารู้สึกมีค่า
และวาดหวังว่า
สักวันจันทราจะเห็นใจ
ขอให้กระต่ายมีความสุขที่ได้มองเห็นแสงจันทร์ก็เพียงพอแล้ว