ความไว้วางใจ ฝากไว้กับใครสักคน (บทส่งท้ายจากแดจังกึม)

       โธ่...เห็นกันอยู่หลัดๆ  พระเจ้าจุงจง   ผู้น่าสงสาร  ไม่อยู่ซะแล้ว    แต่ถึงอย่างไรก่อนจากไป   ท่านก็ได้ทำความดีกับแม่นางซอ  ไว้เพียบ   จนได้ใจใครๆไปอีกหลายดวง   จากแรกๆ  ที่ไม่ค่อยมีบทบาทมาก  นอกจากการเป็น   "นักชิม"   เห็นทีไรท่านก็อยู่หน้าเครื่องเสวยทุกที    ดูๆก็น่าจะมีความสุขดี  แต่ใครเลยจะรู้ว่าเบื้องหลังของคนใหญ่ๆ  โตๆ    ช่างอ้างว้างนัก   ไม่รู้ว่าจะคุยสารทุกข์สุกดิบกับใคร   กว่าจะมาเจอคนถูกใจและเข้าใจอย่างแดจังกึม    ก็ดูเหมือนจะสายเกินไป     ได้เห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองในฐานะ   "หมอและคนไข้"  แล้ว   ช่างน่าประทับใจ    คนไข้เชื่อฟัง  ไว้วางใจ   และฝากทุกอย่างไว้กับหมอ   ในขณะที่หมอเอง  ก็ทุ่มเท  การรักษาอย่างเต็มที่   เอาใจใส่ทุกอย่าง    

.      

       ลองคิดดูเล่นๆ   ถ้าขาดความไว้วางใจซึ่งกันและกัน    คงจะวุ่นวายน่าดู   พระเจ้าจุงจงคงต้องเปลี่ยนหมอเป็นว่าเล่น           เพราะรักษาไปได้แค่วันสองวัน   อาการไม่ดีขึ้น  ก็คงสั่งปลดออกจากตำแหน่งแล้ว         เพราะไม่ไว้ใจว่าจะทำงาน ได้ดีแค่ไหน   ขณะเดียวกันถ้าแดจังกึมไม่มั่นใจว่าพระเจ้าจุงจงจะเป็น      คนไข้และพระราชา   ที่ดีแล้ว   ก็คงไม่กล้าทุ่มเทการทำงานการรักษาอย่างเต็มที่   เพราะไม่รู้ว่าอะไรบางอย่างหรือหลายอย่างที่คิดว่าทำดีแล้ว  แต่อาจไปขัดใจท่านได้   ถ้าเป็นอย่างนั้นชีวิตการทำงานก็จะไม่รุ่ง   ( ซึ่งประเด็นนี้ไม่ใช่นิสัยของจังกึมแน่นอน)  

.

       ถ้าเราจะฝากความไว้วางใจ   ไว้ใครกับใครซักคนหรือหลายคน   คงไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร        

เพราะยังไม่ถึงขั้น "ฝากชีวิตไว้กับใครบางคน"  (อันนี้มันก็มากไปนะ)   

แต่ถ้าจะให้ดี   น่าจะเป็น  "ไว้วางใจซึ่งกันและกัน"

[ศิริ]

สงสารพระเจ้าจุงจง จริง ๆ เลย บางครั้งความสงสารก็นำไปสู่ความรักได้ค่ะ

[love]

    เหมือนที่คุณศิริสงสารนายดำหรือเปล่า!!!!!

ขอต่อยอดพี่ nidnoi นะค่ะการฝากความไว้วางใจกันคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่เสียหายแต่ก็ควรจะดูว่าคนๆนั้นไว้วางใจได้หรือเปล่าเพราะความไว้วางใจอาจกลับมาทำร้ายเราทีหลังก็ได้ เหมือนสุภาสิตที่ว่า"รู้หน้าไม่รู้ใจ"

[ศิริ]

แหมคุณ Love เล่นแซวแบบนี้ จริง ๆ แล้วสงสารตัวเองต่างหาก(ไม่อยากอยู่คนเดียว) ก็พระเจ้าจุงจงน่าสงสารจริง ๆ ชักเห็นใจแล้วสิ คุณ nidnoi เขียนไว้แล้วว่าได้ใจไปหลายดวงรวมทั้งใจข้าพเจ้าด้วยน๊ะสิ

[nidnoi]

     จริงอย่างที่คุณ love ว่า "รู้หน้าไม่รู้ใจ"

     ถึงรู้ทั้งใจและหน้าเมื่อวันวาน    แต่วันนี้พรุ่งนี้  ก็เปลี่ยนไปได้เสมอ

["น้องคุณศิริ"]

จริงแท้แน่นอน ขนาดว่าตัวเองยังไม่ไว้ใจของตัวเองเลย