วัน ๆ ทำงานไปแบบเช้ากะละมัง เย็นชาม ผ่านไปโดยไม่ใส่ใจขวนขวายหาความรู้สักกะนิดเลย ใครพูดเรื่องสนุก ๆ ขำ ๆ ชอบฟังเป็นที่สุด ชอบออกความเห็น พูดอะไรแบบไร้สาระ (ปัจจุบันก็ยังเป็น) แล้วมันคงถึงจุดอิ่มตัว นั่งมองตัวเองพินิจพิจารณา เราน่าจะทำอะไรให้เป็นประโยชน์บ้างน๊ะ เวลาเราช่างผ่านไปอย่างไร้ความหมายซะจริง ๆ ดูข่าว ฟังวิทยุ เห็นเด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ หรือบางคนจบป.4 ด้วยซ้ำ คิดอะไรได้มากมาย แล้วเราล่ะ .......
อันนี้ต้องขอบคุณพี่ปนัดดาด้วย เนื่องจากมีงานประชุมวิชาการปี 2546 เขามีให้ส่งประกวดผลงานวิจัย เผอิญเราทำเรื่องการเปรียบเทียบ HbA1c จาก EDTA blood และ NaF blood (อันนี้หาอ่านกันเอาเองในวารสารสงขลานครินทร์เวชสารน๊ะจ๊ะ ถ้าใครสนใจ) สมัยขอระดับ 4 และผู้เขียนได้นำผลงานชิ้นนี้ประกวดประเภทโปสเตอร์ ส่งเป็นวันสุดท้ายพอดี แล้วเผอิญ+ฟลุ๊ก ได้รางวัลชนะเลิศ ระหว่างนั้นก็ส่ง Abstract ตามคำแนะนำของอาจารย์อุไรรัตน์ (อ.ตุ๋ย) เป็นเพราะอยากได้ หนังสือ Anual Abstract (จำชื่อหนังสือไม่ได้แล้ว) ก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปอีกพอสมควร (เกือบปี มั๊ง!) ก็ฉุกใจคิด เอ...จะมีงานประชุมวิชาการครบปีแล้ว ส่ง Abstact ก็แล้ว ถ้าไม่เขียนวิจัยปล่อยให้ผ่านไปหลายปี คงไม่ดีแน่ เอาล่ะ ไฟชักติดแล้ว อยากเขียน อยากทำ ศึกษา ค้นข้อมูล ว่างเมื่อไรก็ค้นหาอ่านงานวิจัย จนสับสนไปหมด.......
ใช้เวลา 1 เดือน - 2 เดือน เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาบ้าง แต่หางานวิจัยอ่านมั่วไปหมดจนชักสับสนตาลาย(ไม่มีรูปแบบที่ชัดเจน) เอาล่ะ ส่งก็ส่ง ไม่มีใครได้ตรวจทานให้เพราะแต่ล่ะคนก็ยุ่ง ไม่มีเวลา ไม่เป็นไร ถ้ามันแย่มากอย่างมากที่สุด เขาก็คงไม่รับตีพิมพ์ ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยน๊ะ (ปลอบใจตัวเองตลอด) วันที่ส่งต้องทำใจแทบแย่
ผลปรากฏว่า แก้เพียบ เพราะผิด1) Abstact ไม่ต้องเขียน Reference แต่เราใจดีแถมให้ เริ่มตั้งแต่ Abstract เลย 2)เรียง Reference ตามใจฉัน อยากเอาอันไหนขึ้นก่อนก็เอา 3) ไม่ได้ค้น review literature แต่ reviwer ใจดี๊ใจดี ค้นหาให้จนได้ จาก letter to editor จำปีไม่ได้ แต่หลายปีมาก
ข้อ 1+2 แก้ง่ายมาก ข้อ3 ไปค้นแล้วเพิ่มเติมนิดหน่อย เอาล่ะสิ ชักติดใจงานวิจัยแล้วสิ มันก็ไม่ได้ยากมากมายอะไร.....
แล้วผลจากการค้นเพื่อที่จะเริ่มเขียนงานวิจัย ได้อ่านอะไรมากขึ้น ทำให้อยากทำเรื่องที่ 2 ต่อไป....
จุดเปลี่ยน .....เบื่อตัวเองไร้สาระ......อิ่มตัวแล้ว......
จุดหักเห........ได้รางวัล...ส่ง Abstract.....
งานวิจัย..........ได้รับการตีพิมพ์...ติดใจแล้วสิ....
ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ รอชื่นชมงานวิจัยชิ้นที่ 2 อยู่นะคะ คราวนี้ เอาระดับที่ go inter เลยค่ะ ในฐานะที่มีคุณครูสอนภาษาอังกฤษอยู่ใกล้ๆ