นิ้วนางนักดนตรี
|
นิ้วนางนักดนตรี
อ้างอิง - ภาพ http://www.joetheguitarman.com/
ครั้งหนึ่ง ในวัยเด็กมัธยมฯ มีเพื่อนบางคนที่ประทับใจดนตรี โดยเฉพาะเรื่องราวดนตรีคลาสลิค บอกเล่าถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของนักดนตรี และนักประพันธ์เอกของโลก ครั้งนั้นผมจำไม่ได้ว่า เขาพูดถึงใครบ้าง ระหว่างนักดนตรีออสเตรีย รัสเซีย หรือโปล ผมจำได้เพียงคำพูดถึงนักดนตรีคนหนึ่ง ซึ่งวันหนึ่งไม่สามารถฟังเสียงใดใดได้ วันหนึ่งที่ชีวิตเริ่มแปรเปลี่ยนไป พร้อมหูที่ไม่สามารถรับฟังเสียง ครั้งนั้นผมถามเพื่อนว่า
นักดนตรีคนนั้นทำอย่างไรกับชีวิต เพื่อนผมตอบพร้อมรอยยิ้มว่า เขาก็ยังแต่งเพลงต่อไป ด้วยการเอาหูแนบกับเปียโน แล้วฟังว่าเปียโนสั่นอย่างไร หลังจากนั้นเขาก็เริ่มต้นเขียนเพลงอีกครั้ง เขียนพร้อมกับคำพูดของผู้คนที่ถาม ถ้าหูหนวกแล้วจะทำอย่างไร สำหรับชีวิตที่มีความสุขในท่ามกลางเสียงดนตรี ผมเพียงคิดกับตัวเองว่า จะต่างอะไรกับชีวิตที่ไม่สามารถมองเห็น
สำหรับความฝัน สำหรับความมุ่งมั่นของชีวิต จะมีสิ่งใดอธิบายขีดจำกัดได้เจ็บปวดเท่า กับโอกาสที่ยังมีลมหายใจอยู่ของชีวิต แต่ไม่สามารถทำตามความฝัน หรือความสุขอันยิ่งใหญ่ของชีวิตได้ จะมีสิ่งใดอธิบายความเจ็บปวดเหล่านั้นได้บ้าง สำหรับวันเวลาที่ยังมีความรู้สึกนึกคิด แต่ไม่อาจหยิบจับความฝันซึ่งวางกองอยู่เบื้องหน้า วันนั้นในวัยเด็กผมเพียงแค่คิดและมอง
หลังจากนั้นนานหลายปีของชีวิต มีเรื่องราวมากมายรอบข้าง ทำให้ผมเข้าใจ ถึงคำว่าชีวิต ที่ไม่ได้อธิบายได้เพียงความปรารถนา หรือสิ่งที่เรากำหนดกฎเกณฑ์ในแต่ละความใฝ่ฝันได้ หลายครั้งที่ชีวิตต้องเริ่มต้นเรียนรู้ใหม่ และเข้าใจในแต่ละเรื่องราวของขีดจำกัด พร้อมทั้งเตือนตัวเอง ถึงความจริงที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ว่าเกิดขึ้นและดำเนินต่อไปนับจากนี้
สำหรับเรื่องเล่า ที่เหมือนนิยายของใคร หลายต่อหลายคนที่ต้องเรียนรู้ นักฟุตบอลบางคนหยุดอนาคต ก่อนติดทีมชาติเพราะเอ็นหัวเข่าฉีกขาด นักรักบี้จากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ หยุดชีวิตนักรักบี้ทีมชาติ แค่การแข่งขันแค่ไม่กี่ครั้ง ด้วยการเป็นอัมพาต หลังถูกกระแทกกระดูกคอ ศิษย์การบินซึ่งยุติชีวิตบนท้องฟ้า เพราะตรวจพบความผิดปกติของการมองเห็น หรือนักบัลเล่ต์ที่กระดูกหลังเท้าเกิดการอักเสบจนไม่อาจเยียวยา
หลายเรื่องหลายครั้งของความฝัน หลายครั้งของการรับรู้ ในการล้มลง ผมต้องนั่งทำใจกับเรื่องราวของคนรอบข้าง บางคนอาจเริ่มต้นครั้งใหม่ได้ เมื่อเข้าใจ และยอมรับในความเปลี่ยนแปลงของชีวิต บางคนใช้เวลานานหลายปี สำหรับการเรียนรู้ที่จะร้องไห้ และนั่งคร่ำครวญในโชคชะตาชีวิต บางคนนั่งพร่ำเพ้อกับความฝันที่ไม่อาจเป็นจริง
สำหรับความจริง ชีวิตย่อมต้องเรียนรู้เสมอ แต่สำหรับคนที่อยู่ในเรื่องจริงนั้น ชีวิตไม่อาจผ่านออกมานอกจอ เพียงเพื่อแสดงตัว หรือประกาศตัวเหมือนความเป็นพระเอกหนังไปได้ เพราะเรื่องจริงไม่จบแบบสวยงาม มีเพียงหัวใจและการรับรู้ของลมหายใจเท่านั้น ที่จะคอยตอบความจริงในทุกคืนวันของชีวิต ให้กับคนที่ต้องอยู่กับโชคชะตาเหล่านั้น มีเพียงเขา
สำหรับความจริงในคำด่าทอ ยามใครมาปลอบใจ อาจทำได้เพียง เยียวยาวันเวลาอันกลัดกลุ้มใจ แต่สำหรับความจริงซึ่งซ่อนอยู่ ภายใต้ความหมายของการดำรงอยู่ ในความเปลี่ยนแปลงใหม่ของชีวิต คือความจริงอันมากมายที่ชีวิตต้องเริ่มต้น ค้นหาเรียนรู้ และชีวิตต้องคอยตอบคำถามนั้นด้วยตัวเอง ไม่มีใครจะก้าวมาตอบแทนไปได้
สำหรับคำตอบ ในแต่ละรายละเอียดชีวิต ครั้งหลังสุดที่ผมได้ยินเรื่องราวอันแปรเปลี่ยน หลังจากผมถามรุ่นพี่คนหนึ่ง ถึงรุ่นพี่อีกคนซึ่งเป็นนักดนตรี เป็นนักศึกษาวิศวะที่ใฝ่ฝันว่าอยากออกผลงานเพลง และได้สร้างผลงานใต้ดินนานหลายปี เล่นดนตรีไปทั่วประเทศ เดินทางเล่นนานนับสิบปีเพื่อพิสูจน์ผลงาน และหาที่ยืนของความฝัน หลังจากหันกลับไปเรียนกีตาร์คลาสลิก
รุ่นพี่ที่เป็นนักกีตาร์ตอบรายละเอียด ว่าหากจะมีแกนที่มั่นคง ในทางดนตรี เขาต้องกลับไปรื้อฟื้นพื้นฐานกีตาร์คลาสสิก นานหลายปีหลังจากนั้น หลังจากการประคับประคองชีวิต เล่นดนตรี แสดงดนตรี เริ่มทำงานเบื้องหลังให้กับนักดนตรีหลายคน พร้อมการเริ่มต้นชีวิตคู่ ผมก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ในท่ามกลางความเข้มงวดของชีวิตที่มากขึ้น เป็นหนึ่งในการรับรู้ครั้งหลังสุด ก่อนที่ผมจะได้คำตอบจากรุ่นพี่อีกคนซึ่งสนิทสนม
ตอนนี้มันไม่ค่อยเล่นกีตาร์ เห็นว่าเอ็นนิ้วหรือกระดูกนิ้วนางมีปัญหา เห็นบ่นว่าเจ็บ จับคอร์ดไม่ค่อยแน่น เสียงเพี้ยน อาจเป็นคำตอบง่ายง่าย ท่ามกลางการเริ่มต้นคุยเรื่องอื่นเรื่อยเปื่อย หลังความเปลี่ยนแปลงที่มาพร้อมการปรับตัวของชีวิต รุ่นพี่ที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักกีตาร์ฝีมือดี มีผลงานการแสดง ได้รับการยอมรับ และได้รับคำตอบชีวิตหลังการฝึกฝนตัวอย่างหนักนานหลายปี เริ่มต้นชีวิตครั้งใหม่ในเบื้องหลังงานเพลง ในห้องอัด ห้องบันทึกเสียง และในท่ามกลางเสียงดนตรี
หลังจากนั่งคิดถึงเรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อย ผมกลับมาคิดถึงชีวิตตัวเอง ว่าเมื่อใดขีดจำกัดนั้น จะก้าวมาทักทายและเยื่ยมเยือน ในท่ามกลางความจริงและความฝัน ที่ไม่อาจกำหนดได้
|
ความเห็น (2)
ยังไม่ได้อ่านเนื้อหานะคะ
* แค่ชื่อเรื่อง นึกถึง
* ดรรชนีนาง * ค่ะ
...
ผมกลับมาคิดถึงชีวิตตัวเอง ว่าเมื่อใดขีดจำกัดนั้น จะก้าวมาทักทายและเยื่ยมเยือน ในท่ามกลางความจริงและความฝัน ที่ไม่อาจกำหนดได้ ... *
... โธ่ คุณ kati ค่ะ ยังหนุ่มยังแน่น อีกนานค่ะ .... ... อย่าลืมนะคะ มีแฟนๆ มากมาย ต้องบำเรอแฟนก่อน J …
สวัสดีครับ คุณ Poo
เป็นหนึ่งในคำถามชีวิต ครับ
เป็นหนึ่งในเรื่องราวที่ผ่านมาผ่านไปในชีวิต ยิ่งได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของชีวิตผู้คน เห็นความเปลี่ยนแปลงของผู้คนรอบข้าง ยิ่งมีคำถามบางอย่างในใจ ให้ต้องคอยคิดคอยใคร่ครวญ กับ ความจริง ในแต่ละความเปลี่ยแปลงเหล่านั้นครับ
ขอบคุณครับ