คงยากจริง ๆ ที่เรา ๆ คนป่า(คอนกรีต) จะได้มีโอกาสได้มาสัมผัสกับป่า(ที่สมบูรณ์)บนผืนป่าแห่งนี้ หลายวันก่อนเดินทางมีอุปสรรคมากมายที่เกี่ยวข้องกับงานและเรื่องส่วนตัวบางเรื่องจนถอดใจว่าไม่สามารถจะมาเป็นส่วนหนึ่งของเฮฮาศาสตร์ที่ผืนป่าที่อุดมแห่งนี้
แต่นั่นก็เหมือนกับว่า ก่อนวันมาเพียงวันเดียวเหมือนพระเจ้าจะเห็นใจ ทำให้เราสามารถแก้ไขปัญหาและตัดสินปัญหาที่ทำให้เรามายืนอยู่จุดนี้ได้ ก็ต้องขอบคุณครอบครัว และสามีอันเป็นสุดที่รักที่อนุญาต ให้โอกาสได้มาในวันนี้ อย่างยิ่งยวดคงต้องขอบคุณทีมงานวิทยากรกระบวนการ ท่านรองฯ สุธี(หัวหน้าก๊วนฯ) ที่อนุญาตให้ไอ้ตัวร้าย(ลูกชาย) ติดสอยห้อยตามมา
รถบนถนนยังคราคร่ำไปด้วยรถราขวักไขว่ ต่างคงมีจุดหมายปลายทางที่ต่างกัน แต่แน่นอนว่า สามวันต่อไปนี้ คงเป็นเวลาแห่งความสุขของทุกครอบครัว หลาน ๆ ที่อยู่ต่างจังหวัดคงดีใจที่จะได้พบปู่ย่าตายายที่อยู่เบื้องหลัง บางท่านคงได้เริ่มต้นทัวร์แห่งความสุขและนอกจากจะเป็นวันหยุดแล้วยังมีวันสำคัญทางศาสนาอีกด้วย คิดไปเพลินไปก็เริ่มแปลกเข้าไปทุกที ถนนหนทางที่รถราขวักไขว่กลับน้อยลง รถบนถนนนาน ๆจะมีรถผ่านสวนสักคัน ทางที่เคยเรียบกลับมีหลุมมีบ่อช่วยปลุกคนที่หลับไหลให้ตื่นจากฝันลงได้
เดินทางออกจากเมืองแห่งพระพุทธชินราช ตอนบ่ายสองกว่า ๆเดินทางเรื่อย ๆ มิได้รีบร้อนเหนื่อยก็หยุดพัก ทานกาแฟตามริมทาง เข้าขอนแก่นก็เวลาล่วงเกือบทุ่มพบทีมหัวหน้าก๊วนที่(หิ้ว)ท้องรอที่ร้านฮานอยกลางตัวเมืองขอนแก่น ทีมพิษณุโลกไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง ลงจากรถก็จัดการกับอาหารรสเลิศจากร้านฮานอย เช่น สเต๊กเนื้อ สเต๊กหมู สเต๊กปลา อาหารจิ้มจุ่ม อาหารพื้นเมือง ไส้กรอกสุดอร่อย สด ๆ กับตับและหมูสดที่เป็นส่วนผสมของจิ้มจุ่ม ผักสด ๆ และน้ำร้อน ๆ ทำให้เราสดชื่นได้เป็นอย่างดี หนึ่งชั่วโมงต่อมาหนังท้องตึง (มาก ๆ) ก็ขึ้นรถเตรียมมาสตึก
....ถึงแล้วซินะ ถนนดินแคบ ๆ ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยสวนป่า หืม..คงเป็นสวนป่าสักนะ แต่มันมืดเหลือเกิน น่าจะใช่ ประมาณ 10 กิโลจากถนนใหญ่ก็เข้าสู่ดินแดนแห่ง ..มหาชีวาลัย
...ข้าวต้มร้อนๆ ที่เจ้าของบ้านเปี่ยมด้วยไมตรีจัดไว้ให้ กลิ่นหอมของดอกลีลาวดีที่อยู่บนคอของผู้มาเยือนทุกคน ทำให้บรรยากาศแห่งมิตรภาพ รอยยิ้มของท่านครูบาทำให้ความรู้สึกที่เหมือนไม่โปร่งไม่โล่งหายไปโดยฉับพลัน
.....วันนี้และอีกสองวันนับจากนี้...(17-19 พฤษภาคมฯ) ณ.สวนป่าที่มีท่านครูบาฯเป็นประธานมีกลุ่มวิทยากรกระบวนการฯที่เตรียมงานเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงามแห่งนี้ ช่างเป็นชีวิตที่วิเศษที่คันหาไม่ได้ในชีวิตที่อยู่ใน...ป่าคอนกรีต จริง ๆ....
ขอบคุณค่ะ คิดถึงค่ะ
พี่อ้อยที่รัก นกหวังว่าจะเจอที่อ้อยที่นี่ แต่คงติดภารกิจมากมายเลยใช่ไหมคะ...คิดถึงมากนะคะ..3 วันนับจากนี้จะเป็นเวลาแห่งความสุขที่จะกอบโกยเอาไปไว้คิดถึงให้มากที่สุดค่ะ
สวัสดีค่ะน้องนก
มาฝากกอดด้วยความคิดถึง มีความสุขนะค่ะ
ตามมาขอบคุณพี่นก สนุกไหมครับ...
เข้ามาอ่าน เห็นภาพเหมือนมารถคันเดียวกัน มีอีกไหมอยากอ่านต่อ
ขอบคุณน้องขจิตค่ะ แล้วพี่หนิงด้วยค่ะ