ไม่มีใครรู้ไปทั้งหมด อยากรู้ต้องเปิดใจ

ทักษะที่จำเป็นในการทำงานกับชุมชน

    เชื่อแน่เหลือเกินค่ะว่าในสรรพวิชาและความรู้ในโลกนี้ไม่มีใครที่สามารถรู้ไปทั้งหมดในคนๆเดียว และการแลกเปลี่ยนจะก่อให้เกิดการนำเอาสิ่งที่รู้มาแบ่งปันกัน

   สำหรับอาชีพพยาบาลที่ใครๆในสังคมหลายๆคนอาจจะมองและจินตนาการเห็นภาพแค่ผู้หญิงที่ใส่ชุดขาว คอยดูแลเราเวลาที่เราไม่สบาย  คอยแจกยา คอยดูแลในหลากหลายกิจกรรมเวลาที่อยู่โรงพยาบาล ท่านทราบหรือไม่ค่ะว่ายังมีพยาบาลอีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้ที่ทำหน้าที่ดูแลท่านอีกถึงที่บ้านท่านซึ่งเราเรียกว่าพยาบาลชุมชน

    ตลอดระยะเวลาไม่มากมายที่ได้ทำหน้าที่พยาบาลชุมชน ได้ดูแลได้คลุกคลีกับผู้รับบริการในชุมชนระยะหนึ่งซึ่งไม่มากมายนัก หนึ่งในมุมมองเล็กๆที่ได้สามารถนำเอามาคิดและประมวลเป็นมุมมองและวิธีการคิดและสมารถแตกก่อต่อยอดเป็นความคิดที่หลากหลายล้วนแล้วแต่มาจากการได้ฟังทั้งสิ้น   ซึ่งโดยส่วนตัวดิฉันคิดว่าเป็นทักษะที่สำคัญมากมายเหลือเกินสำหรับทุกๆคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งแล้วพยาบาลชุมชนเพราะหากเราไม่ฟังเราจะไม่สามารถทราบและรู้ถึงสาเหตุและความเป็นมาเป็นไปของผู้รับบริการเราได้เลยว่าผู้รับบริการเหล่านั้นต้องการอะไร และที่สำคัญเราจะไม่สามารถทราบได้เลยว่าผู้รับบริการของเรามีทุนและศักยภาพในตัวมากมายแค่ไหน  เมื่อได้มาทำได้มาคลุกคลีกับการทำงานในชุมชนแล้วจึงทำให้ตัวดิฉันเองสามารถสรุปกับตัวเองได้อย่างหนึ่งว่าคนทุกคนล้วนแล้วแต่ถูกบรรจุไปด้วยศักยภาพที่แตกต่างกันอย่างน่าทึ่ง   เพราะหากเมื่อมองก็จะเห็นได้จริงว่าชุมชนคือแหล่งสรรพวิชาความรู้ที่หากเราฟังและนำเอามาประยุกต์ใช้จะก่อให้เกิดประโยนช์อย่างมากมายกับการทำงานค่ะ  สิ่งที่บอกเล่าเป็นเพียงบทเรียนเล็กน้อยๆที่ดิฉันได้เรียนรู้และประทับใจและขอบคุณครูอันได้แก่ผู้รับบริการทุกๆคนของดิฉันที่ให้โอกาสได้แลกเปลี่ยนและเรียนรู้อย่างดียิ่งค่ะ