ตลาดนัดความรู้จิระศาสตร์วิทยา

ความประทับใจเล็กๆ น้อยที่น้ำคิดว่าจะส่งผลต่อการนำการจัดการความรู้มาใช้กับโรงเรียนจิระศาสตร์เพื่อพัฒนาแนวทางจัดการเรียนรู้ เล็กๆ และเล็กๆมากๆ แต่น่าประทับใจคือ

1. ผู้นำ คือ อ.จิระพันธุ์ น้ำสังเกตุเห็นแววตาและท่าทีที่เป็นเหมือนแม่พระอย่างที่คนพูดกัน, น้ำสังเกตุเห็นความอ่อนโยนที่มีต่อผู้ใต้บังคับบัญชา , น้ำสังเกตเห็นอัตลักษณ์ที่ไม่ค่อยเห็นสำหรับผู้บริหาร ก็คือ การแต่งกาย ในชุดเครื่องแบบประจำโรงเรียนที่มองไปแล้วก็ไม่แตกต่างไปจากครูน้อยและไม่มีสิ่งใดดูเหนือกว่า ในเรื่องของอัตลักษณ์

2.จำคำพูดของ อ.จิระพันธ์ คำหนึ่งที่บอกว่า ท่านเองก็มีภาระเยอะมาก ทั้งงานราช งานหลวง เป็นคณะกรรมการอยู่เป็นสิบๆ เรื่อง แต่การบริหารงานภายในโรงเรียนก็มิได้รวมศูนย์อยู่แต่ตน แต่ใช้วิธีตั้งคณะกรรมการขึ้นมาหลายๆ ชุดเพื่อแบ่งเบาภาระงานและการตัดสินใจ

3.ความประทับใจในการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา วันนั้นเป็นวันเสาร์ จะเห็นเด็กนักเรียนแต่งชุดนอกเครื่องแบบมาเรียนกัน ซึ่งมิใช่เฉพาะวิชาการเท่านั้นแต่เรียนทั้งเรื่องศิลป วัฒนธรรม ดนตรี ไปพร้อมๆ กันแล้วแต่จะเลือก นอกจากนี้สิ่งที่น้ำสังเกตุเห็นคือ ใน 1 ห้องเรียนพิเศษนี้ มีเด็กที่คละวัยเรียนอยู่ร่วมกัน มีเด็กเล็กๆ วาดรูปไม่เป็นคอยกวนรุ่นพี่ หรือไม่ก็ช่วยรุ่นพี่วาดภาพในแผ่นกระดาษเดียวกัน , อีกห้องหนึ่งก็เห็นนักเรียนนาฎศิลปทั้งตัวเล็กๆ กระทั่งถึงเด็กโตร่ายรำอยู่ในห้องเดียวกัน,น้ำสังเกตเห็นว่าเด็กๆ พวกนั้นดูสนุกสนานกับการเรียน

4.โรงเรียนจิระศาสตร์ ดูไปแล้วเนื้อที่ไม่มากนัก แต่รถรับส่งนักเรียนเยอะมากจริงๆ ดูไปแล้วเหมือนอู่รถเมล์บ่งบอกว่าโรงเรียนนี้มีบริการดี

5.เรื่องวิชาการบูรณาการไปเรียนรู้นอกสถานที่1 แห่งแล้วเชื่อมโยงเข้าสู่กระบวนวิชาได้หลากๆ สอนให้เด็กที่นี่รู้จักคิด รู้จักการตั้งคำถาม

6.ส่วนตอนฟังเรื่องเล่าก็ประทับใจ การเรียนการสอนของ เด็กๆ ชั้นอนุบาล ที่ครูบอกว่ามีถึง 35 ห้อง แต่ละห้องก็เรียนเรื่องอ่านเขียนเหมือนกัน แต่การเลือกที่จะไปเรียนรู้นอกห้องเรียนเพื่อฝึกให้เด็กรู้จักโลกกว้างนั้น เด็กแต่ละห้องจะออกไปเรียนรู้ต่างที่ต่างเรืองราว โดยเด็กๆ จะเป็นเลือกและตั้งคำถามเองว่าอยากรู้เรื่องอะไร แล้วครูจะเป็นผู้พาไปเรียนรู้โดยจะสอดแทรกกระบวนการคิด และกระบวนการ ฟัง คิด ถาม เขียนให้เด็ก

เช่น เด็กๆ อนุบาลห้องหนึ่งอยากรู้ว่า ทำไมต้นโพธิ์ถึงไปขึ้นอยู่บนเจดีย์วัด ครั้งแรกครูก็จะพาเด็กๆ ไปดูก่อนให้เกิดความฉงน แล้วก็ลองให้เด็กตั้งคำถามเอาเองว่าเพราะอะไร บางคน ก็บอกว่า มีคนไปปลูกมั้ง ,นกไปอึไว้มั้ง , มันขึ้นเองมั้ง, ต่างๆ นานา ,ครั้งที่ 2 ครูก็จะให้เด็กๆ แบ่งกลุ่มกันไปสัมภาษณ์ พระ แม่ชี แม่ค้า ระแวกนั้น เมื่อได้คำตอบก็กลับมานั่งคุยกันที่ห้องเรียน แล้วก็จะสรุปกัน สิ้นปี แต่ละห้องก็เอาผลงานมานำเสนอกัน รุ่นพี่ได้ดูงานของรุ่นน้อง รุ่นน้องก็ดูงานของรุ่นพี่

สำหรับการจัดการตลาดนัดความรู้ครั้งนี้ ซึ่งเป็นการเริ่มต้นครั้งแรกของเครือข่ายโรงเรียน 17 แห่ง นับว่าเริ่มต้นด้วยดี เพราะแม้โรงเรียนส่วนใหญ่จะไม่รู้เรื่องการจัดการความรู้ แต่ก็สามารถแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเรื่องความสำเร็จได้อย่างดี และหลายๆ โรงเรียนที่เข้าใจเห็นความสำคัญของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และจะกลับไปทำต่อที่โรงเรียน

งานนี้ต้องชื่นชมจิระศาสตร์วิทยา ที่กล้าจะเดินและเดินด้วยตนเองอย่างมั่นใจ กล้าลองผิด ลองถูก และหากงานนี้ไม่ได้ขึ้นblog เราก็คงไม่ทราบและไม่ได้เข้าร่วมงานนี้ ไม่มีโอกาสเห็นเรื่องราวดีๆ เหล่านี้