AAR หลังทำ KM โปรแกรมจ่ายยาผู้ป่วยใน

เวทีดี "G2K"

บันทึกนี้ทำให้ผมได้มานั่งเขียนบันทึกนี้ ขอบคุณท่าน"สุญฺญตา" มากครับที่ทำให้ผมเกิดแง่คิดและได้กำลังใจทำเวทีดีๆ ขึ้นมาสักเวทีหนึ่ง

เนื้อหาการคุยวันนั้น เยอะมากทีเดียว โชคดีที่ทำแค่สี่คน แบ่งเนื้อหาออกเป็นสามส่วนดังนี้ครับ

1. ปัญหาและการแก้ไขในเชิงรับ
2. ระบบงานและการแก้ไขในเชิงรุกหาต้นเหตุให้มากขึ้น
3. การประสานงา(น)กันข้ามหน่วยงาน

ซึ่งข้อแรกพบว่า ทุกคนสามารถเข้าใจได้รวดเร็วมากเพราะผ่านประสพการณ์ตรงมามาก ทำให้คนนึงพูด คนที่เหลือเข้าใจได้ทันที งานตรงนี้เลยเร็วและเรียบร้อยดีครับแต่..มีปัญหาหลายข้อที่คาอยู่เพราะยังหาวิธีแก้ไม่ได้ ทำให้ผมพูดข้อสองต่อมานั่นคือ งานเชิงรุกเพราะปัญหาที่คานั่นส่วนนึงเป็นของคนจากหน่วยอื่นที่ทำงานร่วมกับเรา
และเป็นส่วนที่เราควบคุมไม่ได้ ผมจึงเสนอเรื่องนี้ขึ้นมาแต่ทุกคนเห็นว่า ไอเดียนี้ยากส์...เพราะว่ากำลังคนเราไม่พอที่จะรุกและจะมีปัญหาในนอกเวลาราชการ เรื่องนี้จึงคิดเป็นไอเดียลอยๆ ก่อนครับ
ข้อสามการประสานงา(น) ถูกกลับมาถกบ่อยมากในงานครั้งนี้และที่เกิดคาดคือ ทุกคนอยากให้หน่วยอื่นมาคุยด้วย และเห็นว่าควรนำคนทำงานประจำที่เก็บค่ายาผู้ป่วยในจริงๆ มาคุยกันดีที่สุดเพราะจะได้รับรู้ปัญหาและหาทางแก้ด้วยกันได้

สุดท้ายก่อนกลับ ผมถามว่า อยากให้มีการจัดอีกไหมและเครียดไหม
พี่ๆ เขาตอบให้ผมดีใจเล่นว่า ควรจัดและน่าจะจัดตั้งนานแล้ว (เป็นงั้นไป) และน่าจะทำให้ครบทุกคนด้วย (เอื้อก มากไปไม๊ครับพี่) แต่เสนอว่าควรจัดสักเดือนละครั้งเนื่องจากงานจะรัดตัว ซึ่งผมก็เห็นด้วยเพราะแค่นี้ปมก็ขึ้นไปตรวจตึกไม่ได้แล้ว หึๆ

เนื้อหาไปแล้ว มาดูความรู้สึกบ้าง
ผมถามพี่ทีละคน พบว่ามีพี่คนเดียวที่ยังแจ่มใสอยู่ พี่ที่เหลืออาการหนักแล้วเพราะไม่มีกาแฟโด๊บและการพูดกันแบบนอนสต็อบ เป็นบทเรียนให้ผมใส่ใจสังเกตพี่ๆ ทุกคนให้มากกว่านี้
ส่วนความรู้สึกตัวผม จากที่ตื่นเต้นมากๆ ก็โล่งใจเล็กๆ ที่งานนี้ราบลื่นกว่าที่คิด
และเกินคาดหลายอย่าง ทำให้ผมแอบดีใจเล็กๆ อยู่ แต่ที่สำคัญเป็นเพราะผมไม่ตั้งเป้าไว้มากตามที่ท่านรองว่าไว้ืำ ทำให้ผมได้คิด

"ถ้าเรากำลังโลภในผลลัพธ์เกินไป ก็จะหน้ามืดตามัวไปด้วย"

เรื่องง่ายๆ แต่ทำยากมากๆ เลยครับ อืม..เกือลืม ผลลัพธ์เที่ยวนี้ก็จะมีเป็นลายลักษณ์อักษร วิธีปฎิบัติในการใช้โปรแกรมจ่ายยาผู้ป่วยในและวิธีแก้ปัญหาจากการใช้โปรแกรม
แต่ละแบบเวอร์ชั่นแรกออกมาก่อน รอรวมกับเวอร์ชั่นสองที่จะคลอดตามมาเป็นเล่มเดียวไปเลย
คำถามเดียวที่ผมยังไม่แน่ใจ ทำแล้วจะมีคนอ่านไหม เอ้าดูวิธีนำเสนอก่อน ต้องลองดูครับ

การวางแผนครั้งต่อไป

คราวหน้าจะเป็นอีกกลุ่มครับ ผมให้พี่ๆ ทุกคนปิดเนื้อหาบางส่วนเป็นความลับเพราะอยากรู้ว่าแนวทางแก้ปัญหาจะเหมือนกันหรือไม่ (ถ้าบอกไปเดียวจะลอกกันมา ไม่มีอะไรใหม่ๆ) และผมก็เตรียมเกมส์ไปเล่นให้สนุกสนานเพิ่มขึ้นเพราะ ผมพบว่าเวลา 2 ชั่วโมงหนักอยู่เหมือนกันครับ ถ้าถกอะไรเครียดๆ แบบนี้ตลอด ผมเตรียมไว้แล้วคราวหน้าเอาสักสองเกมส์คงกำลังดี เสียงหัวเราะน่าจะทำให้ทุกคนแจ่มใส

ส่วนแผนครั้งถัดๆ ไป ผมจะลองถามกลุ่มนี้อีกทีว่าอยากเชิญหน่วยงานอื่นมาร่วมไม๊และถ้าจะเชิญอยากเชิญกลุ่มไหน
เพราะกลุ่มที่เกี่ยวข้องมีตั้งแต่เจ้าหน้าที่ตึก,พยาบาล,การเงิน,เจ้าหน้าที่สารสนเทศ,งานรายได้,
งานสิทธิ์,แพทย์(อันนี้ถ้าจะเชิญยากส์..) แต่ใจผมยังไม่อยากให้วงใหญ่มากเพราะเมื่อมากคนการจะคุยกันก็ยากขึ้นตามไปด้วย เลยคิดไว้ว่าอยากได้ไม่เกินสองคน รวมกับกลุ่มที่จะรวมใหญ่ไม่เกินสิบคนพอ

หัวใจหลักการทำเวทีที่ได้คิดวันนี้ คือ

1. ไม่โลภในผลลัพธ์ อย่าคาดหวังอะไรมากเกินไป ปล่อยให้เป็นไปตามธรรม(ชาติ)

2. ถอดหัวโขนอื่นๆ ออกให้หมดเหลือหัวโขนที่ตั้งใจร่วมกันทำเพื่อส่วนรวมให้คนทำได้ทำ ได้คิด อย่าปิดโอกาสเขาพูด

3. ให้คนทำได้ทำ ได้คิด อย่าปิดโอกาสเขาพูด