ชีวิตการทำงานในตำบล
ไม่เคยนึกเลยว่าจะได้รับราชการเพราะว่าน่าเบื่อ.....มากๆๆๆๆๆๆๆแต่ก็ต้องทำเหมือนจะเป็นการทำงานที่ไม่ใช่ตัวเองเท่าไหร่ อยากจะทำอะไรมากมายกว่านี้ อยากจะสอนหนังสืออยากจะสอนนักศึกษา อยากเขียนผลงานวิชาการสัก1เล่ม เคยทำแล้วแต่ไม่เสร็จ เพราะว่าเหนื่อยเหลือเกินการนั่งอ่านหนังสือ นั่งอ่านจดหมายเหตุฯ ต้องเข้าหอจดหมายเหตุ แต่ก็ยังอยากจะเรียนหนังสืออีกนะ ความคิดนี้ยังอยู่อีกนาน แต่อย่างที่บอกว่า มันเหนื่อย ล้าสมองมากๆๆๆๆๆๆ เรียนจบประวัติศาสตร์(ป.โท) ตั้งใจจะสอนหนังสือจริงๆๆนะ เกือบจะได้สอนหนังสือแล้ว แต่ก็ไม่ได้สอนเพราะว่าอยู่ไกล
(ม.สงขลา) แต่ไม่ได้ไป เสียดายมากๆๆๆ แต่ก็ต้องเลือกสิ่งที่เป็นไปได้ ณ ขณะนั้น..
ความเห็น (2)
ในปัจจุบัน องค์กรทั่วโลกใช้บล็อกเป็นเครื่องมือในการค้นหาผู้ที่เขาอยากรับทำงานคะ องค์กรเหล่านี้จะเข้ามาค้นหาและศึกษาดูว่าคนคนนี้มีความรู้เชิงปฏิบัติหรือมีแนวคิดในการทำงานที่สอดคล้องกับตำแหน่งงานมากน้อยแค่ไหนนะคะ
ดิฉันจึงอยากแนะนำว่า หากคุณชอบงานด้านประวัติศาสตร์ คุณควรจะเขียนบล็อกด้านนี้เป็นประจำเพื่อเป็นเสมือนแหล่งสะสมความรู้ของคุณเอง (Personal Knowledge Management)
และอย่าลืมใส่ที่อยู่ของบล็อกคุณไว้ในนามบัตรและใน Resume ด้วยนะคะ
โชคดีคะ :)
พยายามให้ถึงฝั่งฝัน ฝ่าฟันอย่าย่อท้อ สักวันจะถึงจุดหมาย อย่าเปลี่ยนอย่าหยุดคิดที่คิดไว้ ก้าวต่อไปด้วยพลังแห่งความเด็ดเดี่ยวไม่เดียวดาย มีหัวใจแกร่งเป็นเพื่อนเดินทาง มีความหวังเป็นสะเบียง เมื่อถึงวันนั้นฟ้าจะสดใส ถ้าไม่มีวันนั้นฉันก็ยังเป็นผู้ทรนง