“ธรรมวัคซีน"

“ธรรมวัคซีน"

วัคซีนชีวิต…สอนวิธีคิด...ให้สร้างภูมิคุ้มกันชีวิตด้วยพระธรรม

            คุณแอม  เสาวลักษณ์  ศิลปินที่มีแนวคิดสร้างสรรค์ในแบบฉบับของตัวเอง....ได้ให้ทรรศนะกับรายการหนึ่งทางโทรทัศน์ว่า “เราควรใช้ธรรมเป็นวัคซีนเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต  ธรรมจึงเป็นเรื่องที่ควรศึกษาตั้งแต่วัยเด็ก”

            สมัยที่มีอาชีพเป็นนักศึกษา   ตอนนั้นผู้เขียนมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นช่างภาพ....เพราะเคยมีประสบการณ์ในการถ่ายภาพ  ล้าง อัดภาพขาว - ดำ มาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม    เลยต่อยอดด้วยการไปเป็นสมาชิกชมรมถ่ายภาพของสโมสรนักศึกษา .....ทุ่มเท..ลงทุนด้วยเวลา...ค่ากล้อง...ค่าฟิล์มเยอะมาก....แต่ก็ได้ศิลปะมาจรรโลงใจ   และได้ภาพสวยๆของธรรมชาติและเพื่อนๆเก็บสะสมไว้มากมาย...แล้วเวลาก็ผ่านเลยไปจนวันนี้พบว่า......ภาพถ่ายของตัวเองตอนเป็นนักศึกษาแทบไม่มีเลย....เพราะมัวแต่ถ่ายคนอื่น....

            ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะใช้เงินสักเท่าไหร่....ก็คงไม่อาจหาซื้อภาพในวัยสดใสของตัวเองได้อีกแล้ว....อย่างนี้ถือว่า....ขาดทุน...ขาดทุนยับเยิน..ที่ไม่ได้ลงทุนบันทึกสังขารในกาลเวลาของตนเอง...เสียดาย....แต่ก็มานึกขึ้นได้ว่า ...ในขณะนั้นก็มีผลกำไรมหาศาลทั้งที่ตนเองก็ไม่ได้ลงทุนมากมายนัก....จากการได้อ่านหนังสือ “ ธรรม   จริยา   มรรค ” ของชมรมพุทธศิลป์ซึ่งมีกิจกรรมบูรณาการกับสมาชิกชมรมถ่ายภาพบ่อยๆเพราะชมรมตั้งอยู่ใกล้ๆกัน     วันไหนที่มีเวลาว่างก็อ่านหนังสือธรรมของชมรมพุทธศิลป์       ได้เรียนรู้ธรรมและมาใช้นำทางชีวิต   เช่น    ความพยามยาม   ความอดทน    ความมีสติ  และการมองทุกอย่างว่าเป็นอนัตตา  ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความทุกข์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

               การได้ “ธรรมวัคซีน” จึงเป็นภูมิคุ้มกันให้ชีวิตให้อดทน  ต่อสู้กับสารพันปัญหาและนานาอุปสรรคในชีวิตประจำวัน    และใฝ่หา “ธรรมโอสถ”มาช่วยรักษาเมื่อบาดเจ็บในชีวิตอย่างแสนสาหัสหลายต่อหลายครั้ง   จนหลุดพ้นบ่วงกรรมความทุกข์ทรมานต่างๆมาจนถึงปัจจุบันที่มีอายุเกือบกึ่งศตวรรษ         นับได้ว่าการได้ “ธรรมวัคซีน” เป็นผลกำไรอย่างมหาศาลที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดมาก่อน       และจะเพิ่มพูนกำไรมากขึ้นถ้าได้นำเรื่องราวอันเกิดจากประสบการณ์ตรงนี้  ไปใช้เป็นแนวทางสร้างแนวคิดให้ผู้อื่นได้คิดหาภูมิคุ้มกันชีวิตของตนเองได้  

            “ธรรมวัคซีน ”  จึงเป็นวัคซีนที่ควรให้ตั้งแต่วัยเด็ก   และควรให้ทุกระยะ  อย่าให้ขาดตอน

            “ธรรมวัคซีน ”  ไม่มีจำหน่าย   แต่หาได้ง่ายจากแหล่งเรียนรู้ที่เรียกว่า  “บวร”  ( บ้าน  วัด  โรงเรียน )

            ถ้าชีวิตมี “ธรรมวัคซีน “ ดีพอ   คงไม่ต้องรอใช้   “ธรรมโอสถ”

แต่ชีวิตสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม   “ธรรมวัคซีน ”  และ  “ธรรมโอสถ” จึงต้องใช้ควบคู่กันไป....เพื่อให้ทุกข์น้อยที่สุด

  “หนังสือธรรมะ”  เป็นเสมือนวัคซีนและยาสามัญประจำบ้าน   การสวดมนต์ก่อนนอน   ก็เป็นสิริและมีพลังอันยิ่งใหญ่   การอ่านหนังสือธรรมะก่อนนอน...น่าจะเป็นมนต์วิเศษที่เราเสกได้ด้วยตนเอง   เสกให้ชีวิตและครอบครัวตนเองมีความสุข”

            เป็นที่น่ายินดี...ที่แผงหนังสือในปัจจุบัน  มีหนังสือธรรมะเป็นจำนวนมาก..ที่เลือกสรรเนื้อหาของพระธรรมให้ผู้อ่านนำไปใช้เป็นข้อปฏิบัติให้เกิดประโยชน์สุขในชีวิตประจำวัน  จัดพิมพ์เป็นรูปเล่มหลายขนาด  แต่เน้นความกะทัดรัดทั้งรูปเล่มและเนื้อหา.....เขียนด้วยภาษาง่ายๆแต่โน้มน้าวใจ  มีภาพประกอบสีสันสวยงาม... มีบางเล่มที่เขียนภาพพระสงฆ์ในแบบการ์ตูนพระ...ก็อาจถูกตำหนิไปบ้างว่าไม่เหมาะสม   ...มียอดขายยืนยันได้ว่าหนังสือธรรมะที่มีภาพประกอบสวยๆ เป็นศิลปะร่วมสมัยทำให้ขายดี   จริงๆแล้วศิลปะกับธรรมะ เป็นมิตรที่ใกล้ชิดกันมานาน...ขอเพียงปรุงแต่งให้เป็นไปไปตามยุค...ธรรมะ ก็จะอยู่ใกล้ชิดกับมนุษย์ยิ่งขึ้น

            คิดเลยไปถึงคนที่เขียนหนังสือธรรมะ ....ผู้ที่ให้ทุนพิมพ์หนังสือธรรมแจกจ่ายเป็นทาน....และคนที่จัดรายการธรรมทางสถานีวิทยุและโทรทัศน์.....นับได้ว่าพวกเขาเป็นญาติธรรมที่เปี่ยมพลังและทรงคุณค่าของสังคม

....ขอให้รวมพลังสร้างสีสันหนังสือแห่งธรรมะให้น่าอ่านและจัดรายการธรรมให้มีบรรยากาศชวนชม..ชวนฟังต่อไป ...ขอร่วมอนุโมทนาค่ะ

 

[ยูมิ]

มาเยี่ยม...

เป็นบันทึกที่สะกิดใจให้ทำดีมีธรรมประจำจิตใจตนดีแท้ ๆ นะครับ

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

***ขอบคุณต่ะอาจารย์

***ติดตาม...และชื่นชมบันทึกของอาจารย์เสมอ

***ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน....รักษาสุขภาพนะคะ

[สมเจตน์]

สวัสดีครับอาจารย์ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

• ขอบคุณครับที่แวะไปอ่านบล๊อกของผมเมื่อคืนนี้ 
• เมื่อคืนนี้เข็นข้อมูลเรื่องครู ฉลวย 3 ตอนกว่าจะเสร็จ ก็ดึกจึงไม่ได้กลับมาอ่านต่อ
• โรงเรียนของอาจารย์ดังมากครับ  ได้รางวัล 2 ปีซ้อน 
• เมื่อปี 2549 ลูกศิษย์ของอาจารย์ จากโรงเรียนจ่านกร้อง  เคยเข้ารับการอบรมการผลิตรายการโทรทัศน์  ตามโครงการบทดีชีวิตสวยงาม  ที่ศูนย์ผลิตฯ ครั้งนั้นพวกเขาเก่งมากทำละคร หนังสั้นได้ไม่แพ้ผู้ใหญ่เลย
  

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

สวัสดีค่ะอาจารย์

***ขอขอบคุณอาจารย์แทนคณะครูและนักเรียนโรงเรียนจ่านกร้องด้วยค่ะ

***บันทึกของอาจารย์ทันสมัย...น่าติดตาม...เป็นประโยชน์อย่างยิ่งกับเยาวชน...

***หากมีโครงการดีๆ สำหรับเยาวชนอีก...รบกวนส่งข้อมูลให้โรงเรียนจ่านกร้องด้วยนะคะ...ขอบคุณค่ะ