028---กรุงเทพฯถูกทิ้งระเบิด (ตอนจบจริงๆ)

กรุงเทพฯ กลับเข้าสู่ภาวะปรกติ

กรุงเทพฯถูกทิ้งระเบิดในสงครามโลกครั้งที่ 2 ตอนจบจริงๆ (ตอนที่ 6)ต่อจากตอนที่แล้ว

 

 กรุงเทพฯก็เริ่มกลับสู่ภาวะปรกติ .......แต่ก็มีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นควบคู่กันไปนั่นคือการฉกฃิงวิ่งราวลักเล็กขโมยน้อย  รายแล้วรายเล่า........ทั่วบ้านทั่วเมือง บางรายถึงกับถุกทำร้ายร่างกายถึงเลือดตกยางออก มีรายหนึ่งที่ผมเห็นกับตาคือในตอนค่ำของวันหนึ่งที่พวกเราซึ่งมีตำรวจากจังหวัดสุพรรณบุรีในเครื่องแบบ มาเยี่ยมเพือนคนหนึ่งในกลุ่มพวกเรา พวกเราจึงพากันไปเดินเที่ยวหาอะไรกินเล่นที่ตลาดบ้านขมิ้นหลังกรมอู่ทหารเรือ ข้างตลาดนี้ท่างซ้ายมือมีทางเดินเป็นสพานไม้เล็ก ๆ มาจากท่าเรือแจวข้ามฟากไปท่าเรือท่าช้างวังหลวงฝั่งกรุงเทพฯ ทางเดินนี้ค่อนข้างเปลี่ยวมีแสงไฟฟ้าข้างทางเพียงสล้ว ๆ ขณะที่พวกเรานั่งกินบัวลอยไข่หวานของแม่ค้าสาวสวยกับลูกค้าคนอื่น ๆ กินกันไป พูดจาหยอกล้อและจีบแม่ค้าไปด้วย ได้มีชายคนหนึ่ง เดินโซซัดโซเซจากทางเดินเล็ก ๆ ติดกับตลาดดังกล่าวเข้ามาที่เพื่อนที่แต่งเครื่องแบบตำรวจ เราสังเกตุเห็นว่าเขาใช้มือขวากดปิดที่ท้องน้อยไวัตลอดเวลา เขาบอกกับเพื่อนตำรวจของเราว่า 'ตำรวจ ผมถูกแทง ช่วยผมด้วย" แล้วเขาก็เปิดมือออกจากหน้าท้องให้เห็นแผลและลำใส้ที่......

 

ทะลักออกมาที่เขาพยายามกดกันไว้ไม่ให้ออก เราเห็นเลือดแดงฉานไปทั่วบริเวณแผลนั้นและมือของเขาด้วย  เพื่อนเราคือ สิบตำรวจโท ทองม้วนบอกเขาว่า'ผมเป็นตำรวจต่างจังหวัด  ไม่ใช่ตำรวจท้องที่  ไปจับคนร้ายเองไม่ได้  ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลก่อน'จากนั้นเขาและเพื่อนอีก 2 คนก็พาชายคนนั้นไปหารถสามล้อรับจ้างที่อยุ่ไม่ใกลนัก ไปโรงพยาบาลศิริราช 

เช้าวันรุ่งขึ้นทราบจากเพื่อนที่พาผู้เคราะร้ายไปโรงพยาบาล ว่า หมอรับตัวไว้แล้วพาเจ้าห้องฉุกเฉินทันที  หลังจากนั้นก็ออกมาบอกว่า เขาโขคดีที่ลำใส้ไม่ขาด ตอนนี้อาการปลอดภัยแล้ว  คืนนั้น เขาและสิบโทม้วน ฯ ต้องไปให้การที่ สน.บางกอกน้อยอยู่เป็นเวลานานกว่าจะได้กล้บที่พัก

 และแล้ว ..กรุงเทพฯ ที่ถูกทิ้งระเบิดปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 หลาขครั้งหลายหนที่ได้เล่ามาจากที่เห็นกับตา และ หรือใกล้ชิดกับเหตุการ์ณ,หรือได้รับคำบอกเล่าในบางส่วนจากผู้อื่นบ้าง รวมกันจนเป็นบันทึกนี้เสียยาว  ก็คงต้องจบลงเสียที 

ขอขอบคุณท่านที่ติดตามอ่าน  และขออภัยท่านผู้รู้อื่น ๆหากมีบางส่วนบางตอนผิดพลาดไปบ้างเพราะอายุมากแล้วความจำส่วนนั้นอาจคลาดเคลื่อนไป...แต่รับรองว่าเรื่องที่เล่ามาแต่ต้นเป็นเรื่องจริง ไม่ได้คัดลอกมาจากเรื่องของใคร หากจะมีบางตอนไปพ้องกับเรื่องของคนอื่นหรือพาดพิงกับคนอื่นใดก็น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญเสียมากกว่าและขออภัย ณ ที่นี้ด้วย...

สวัสดีครับผม จาก

ผม -วรโพธินามะ

25 เม.ย.51

[พลเดช วรฉัตร]

ขออนุญาตทำตอนจบจริงๆ ให้ทิดพ่อ

และนำโพสต์ของ

 ตันติราพันธ์ เมื่อ ส. 26 เม.ย. 2551 @ 21:43 มาลง ดังนี้

คุณพ่อคะ หนูมาตามอ่านสิ่งที่อยากรู้จนจบ และเรื่องราวที่เป็นจริงจากคุณพ่อ ขอบพระคุณค่ะ สงครามมักทำให้ทั้งผู้แพ้ และผู้ชนะเจ็บปวดเสมอ หนูอ่านคู่กรรมมานับสิบเที่ยว อ่านเพราะผู้เขียน คือคุณทมยันตี เก็บรายละเอียด เหตุการณ์ อารมณ์และ ความรู้สึก ให้ได้เสมือนอยู่ในเหตุการณ์ นับแต่นั้นมาหนูก็ตั้งจิตอธิษฐาน

ขอให้โลกนี้ มีแต่สันติสุข เอาไว้หนูจะเล่าให้คุณพ่อฟังเอง คู่กรรม

[พลเดช วรฉัตร]

จะเข้ามาบอกทุกท่านที่ติดตามเรื่องชีวิตสงครามโลกครั้งที่ 2 ของคุณพ่อสกล ไปอ่านเรื่องยาวได้ที่ www.polpage.com ครับ

ขอบคุณครับ

[กมลวัลย์]

แวะมาแจ้งว่าติดตามอ่านมาตลอดนะคะ

ชอบเรื่องราวประสบการณ์แบบนี้มากเลยค่ะ ^ ^

ขอบพระคุณมากค่ะ

[วรโพธินามะ]

เรียนอาจาริย์กมลวัลย์ฯ

ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยม นับว่าเป็นกำลังใจให้ผมมากที่สุดแล้ว

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีคะ

แวะมาส่งเสียงเยี่ยมคุณพ่อ อยากให้คุณพ่อมาเขียนบันทึกอีกคะ :)

[วรโพธินามะ]

ผมหวังว่าจะได้เห็นบันทึกของคุณมะปรางค์เปรี้ยวในวันที่ 3 พ.ค.แต่ก็ผิดหวังไปถนัด  แต่ที่เข้ามาเยี่ยมในวันนี้ก็ต้องขอบคุณหลายครับ  อ้อ ผมเขียนเรื่องกรุงเทพฯถูกทิ้งระเบิดฯจบไปหลายวันแล้วนะครับ.....

[มะปรางเปรี้ยว]

อยากให้คุณพ่อเขียนเรื่องอื่นๆ ต่อนะค่ะ :)

ช่วงนี้ที่หาดใหญ่ฝนตก อากาศดี แล้วที่ กรุงเทพ เป็นยังไงบ้างคะ คุณพ่อ

[วรโพธินามะ]

เรียนคุณมะปรางค์(ยัง)เปรี้ยว ฯ

วันนี้กรุงเทพฯแถวบ้านผมที่บางแค  แดดออกดีและออกจะร้อน ๆ เอาการ  แต่โชคดีที่มีลมฝ่ายตะวันตกพัดโชยมาตลอดเวลาจึงคลายร้อนไปมาก ยังไม่มีเค้าเมฆฝนครับ

[มะปรางเปรี้ยว]

คุณพ่อคะ

วันนี้อยู่ดีๆ ก็คิดถึงคุณพ่อขึ้นมา เพราะว่าไม่เห็นบันทึกของคุณพ่อมาหลายวัน

เลยมาทักทายไว้ก่อน ลูกๆ แถวนี้ อยากอ่านบันทึกของคุณพ่อนะคะ ^_^

[พลเดช วรฉัตร]

เข้ามายกมือสนับสนุนคุณมะปรางเปรี้ยวครับ

รออ่านเรื่องรักระหว่างสงครามโลกครับ

[naree suwan]

• แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้แวะมานานแล้ว สบายดีไหมคะ
• อ่านเรื่องราวสมัยโน้นของคุณพ่อแล้วเปรียบเทียบกับสมัยนี้
• น่าเป็นห่วงกรุงเทพในอีกลักษระหนึ่ง
• ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทุกหนแห่งทุกวันนี้เกิดจากน้ำมือมนุษย์จริงๆ
• อยากให้โลกนี้อยู่กันอย่างสงบสุขค่ะ

[วรโพธินามะ]

เรียนอาจาริย์กมลวัลย์, คุณมะปรางค์เปรี้ยว,คุณ naree suvan,และทิดลูกฯ

ขอบคุณที่คิดถึงและแวะเข้ามาเยี่ยม ตลอดจนสนับสนุน ให้เขียนบันทึกอีก  ก่อนอื่นขอเรียนว่าผมยังสบายดีตามสภาพของผู้ที่อายุมากแล้ว ส่วนเรื่องเขียนบันทึกนั้น  ใคร่ขอหยุดพักไว้สักระยะหนึ่งก่อน ครับ

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ

[วรโพธินามะ]

ขอบคุณ ๆ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ--ขอให้คุณมีความสุขในปีใหม่ 2552 ทุกประการเช่นเดียวกันครับ