ภูมิใจ

ในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา..ชีวิตไม่รู้จะทำอะไรดี มีไร่มีสวนแต่ไม่มีน้ำก็ทำอะไรไม่ได้ จึงเปิดสอนพิเศษมีนักเรียนประมาณเกือบ20 คนมีตั้งแต่ระดับกำลังจะขึ้น ป. 1 ป.3 ป.6 ม.ต้นและม.ปลายคละกันไป เอาละซิ จะสอนอีท่าไหนดี ใช่ เคยสอนในระดับประถมและมัธยมจริง แต่ไม่คละกันขนาดนี้ ก็เลยใช้วิธีวานพี่ๆน้องมาช่วยกันพัฒนาชาติ โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ คนหนึ่งสอนคณิต ฟิสิก ภาษาไทย และภาษาอังกฤษ(คุณครูต่างชาติ)ช่วยกันไปเราเลยตัดสินใจสอนเด็กเล็กในระดับประถม มีเด็กผู้ชายอยู่คนหนึ่งกำลังจะขึ้นป. 1 ชื่อโฟกัส มาอาทิตย์แรกออ่นใจแลเหนื่อยมาก ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาไม่เหมือนเด็กปกติทั่วไป เหม่อลอยแล้วก็ช้า (ยายเขาบอกว่าเป็นเด็กตายแล้วฟื้น 3 ครั้ง) ครั้งแรกเขาอ่านไม่ได้เลย ใช้ความพยายามอยู่เกือบ 2 อาทิตย์ ตอนนั้นเราเลยจำเป็นต้องไปค้นเอกสารการอ่านและเขียนสมัยเก่า ตั้งแต่ฉบับอ่านเขียนเร็วของท่านพระยาดำรงราชานุภาพมาสอน ขณะที่เพื่อนรุ่นเดียวกันอ่านหนังสือได้ เกือบ 10 บท เขาจะอ่านได้แค่ 2 คำ(ง่ายๆ)หลายท่านอาจมองว่า พัฒนาการเขายังเด็กและยังไม่พร้อมที่จะเรียน ก็เห็นด้วย ค่ะ แต่ตอนนี้...ผ่านมาเกือบเดือนตอนนี้เขาจำพยัญชนะไทยได้ เกือบหมด เขียนเลข 1 -10 ได้ รู้จักพยัญชนะอังกฤษทั้งหมด ตอนนี้เขาอ่านเก่งมากขึ้น และบอกว่า "เมื่อโฟกัสโตขึ้นจะทำงานเก็บเงินมาให้คุณครู" ได้ยินแค่นี้ก็ยิ้มได้และหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยเรา....อยากบอกว่าหนังสือเรียนสมัยเก่าช่วยสอนเด็กให้อ่านออกเขียนได้ดีกว่าหนังสือใหม่ๆเยอะเลยค่ะ..ทดลองหลายรุ่นแล้วได้ผลค่ะ..

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

สมัยนี้นักเรียนชอบอ่านหนังสือที่มากับมือถือไง

[สมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล]

สวัสดีครับ คุณครูคนสวย ดีกว่าคนมันสวย ครับ

เรื่องการเรียน การสอนนี้เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยความสนใจส่วนตัวเยอะครับ เพราะถ้าการศึกษาที่ประสบความสำเร็จแล้ว มุ่งที่ต้วผู้สอนด้านเดียวมักจะไม่ประสบผลครับ ต้องมองกันเป็น สองด้านครับ การสอนจากผู้สอนถึงผู้เรียน และผลตอบสนองของนักเรียนซึ่งผู้สอนต้องสนใจเองครับ การศึกษาก็จะไปได้ดี มีคุณประโยชน์สำหรับประเทศชาติครับ