25 เมษายน 2551 ฉันเสร็จจากงานที่ร.พ. ก็ขับรถบึ่งเข้าภูเก็ต เพื่อไปพบปะกับทีมเฮฮาศาสตร์ตามที่พี่หมอคนชอบวิ่งชวนไว้ ............. ไปถึงหาดในยางทีไม่ได้ย่างกรายมากว่า 30 ปี .......... ได้เจอตัวอัยการชาวเกาะ พ่อครูบาตัวเป็นๆแถมด้วยหมอประสิทธิ โกยศิริพงศ์ เพื่อนร่วมรุ่น ม.8 ที่ไม่ได้เจอะเจอกันนานกว่า 20 ปีซึ่งได้มาเป็นวิทยากรเล่าประวัติเมืองภูเก็ตให้ทีมฟังด้วย .......... ได้พักนอนเรือนหลังเดียวกับพ่อครูบา พร้อมสมาชิก blogger หลายคน......... ได้รับน้ำใจจากน้องอึ่งอ๊อบที่ช่วยเช็ดฝุ่นพื้นและเตรียมที่นอนให้ ป้าจุ๋มและน้องๆแบ่งปันผ้าปูนอน หมอน ผ้าห่มให้นอนอย่างสบาย พร้อมบรรยากาศในบ้านที่ให้ความสุขในยามค่ำคืนตลอด 2 คืน............. เพิ่งรู้วันนี้ว่า อัยการชาวเกาะกับหมอประสิทธิเป็นคนกันเองในครัวเรือนเดียวกัน.......... ครูอ้อยมาร่วมก๊วนตอนดึกหน่อย
26 เมษายน 2551 ทีมไปชมความเก่าของเมือง....... เยี่ยมชมเมือง........ เลยได้ทำหน้าที่คนบ้านเราช่วยอัยการชาวเกาะในบางส่วนในการแนะนำบ้านเรา........... ได้แวะไปเยือนร.ร.เก่า ชมพัฒนาการที่นำพาเด็กน.ร.สู่การเป็นคนรุ่นใหม่ ............. เย็นกินอาหารเคล้าเสียงเพลงหวานๆจากหนูจิ สบายใจไปเลย.........ก่อนนอนได้รู้จักลุงเอก ตัวเป็นๆอีกคน รวมทั้งทวีสิน........สมาชิกบ้านครูบาทั้งหลังนั่งลุ้นน้องแก้ม สาวภูเก็ตในรายการ the star เมื่อกลับถึงบ้านพัก..........คนที่จะส่งรูปประกวดนั่งเลือกรูปของตัวเองไปพลาง นั่งลุ้นน้องแก้มด้วยกันไปพลาง.......... ขำที่ตอนเช้า ฉันทักทายครูอ้อย ครูอ้อยไม่เฉลียวใจว่าเป็นฉัน........ จนกินข้าวเย็นด้วยกันนั่นแหละ ครูอ้อยค่อยๆถามว่าฉันเป็นใคร........... พอเฉลยว่าเป็นใคร ก็ขำกลิ้งไปด้วยกัน.........คนที่จะส่งรูปของตัวเองประกวดนั่งลุ้นเลือกรูปกันจนเลย 2 ยามไปหลายชั่วโมงจึงเข้านอน.........สู้จริงๆ
27 เมษายน 2551 โปรแกรมวันนี้ว่าจะไปไหว้พระก่อนเที่ยว......... ปรากฏว่ามีเรื่องราวไม่คาดฝันของหนูนีน่าเกิดขึ้น เลยต้องปรับแผนงดไปวัด..........ไปพิพิธภัณฑ์หอยกันแล้วเลยไปเกาะเฮ..........ฉันว่าจะไม่ไปเกาะเฮด้วยแต่เมื่อเห็นว่ามีเวลาพอก็เปลี่ยนใจไปด้วย.............. ได้ถ่ายรูปกับลุงเอกด้วย......แต่แหะ.แหะ...เป็นกล้องของคนอื่นอ่ะ........กล้องตัวเองเต็มตั้งแต่เมื่อวาน........ตอนบ่าย 2 โมงกลับขึ้นฝั่งใหม่กับ 4 คนที่จะกลับก่อนคนอื่นๆ.............. ใจหายเหมือนกันตอนบอกลาทุกคน.......... แปลกนะ ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกแต่ใจกลับผูกพัน.............. ก่อนกลับกอดพ่อครูบา เต็มกอดเลย คราวนี้ไม่เขินกันแล้ว.................. ได้กอดครูอ้อยด้วย ............. กลับถึงบ้านใจยังผูกพันกับทุกคนอยู่เลย.........จึงเข้า blog มาเพื่อบอกว่า
สวัสดีครับ คุณหมอเจ๊...(คนสวย แซ่เฮ)
พี่หมอเจ๊
คิดถึงนะคะ มะปรางเขียนเล่าเฮฮาศาสตร์ 4 เป็นซีรี่ส์ เพิ่งจบเลย ลองตามไปอ่านที่ http://gotoknow.org/blog/my-usablelabs/tag/เฮฮาศาสตร์4 คะ เผื่อพี่หมอจะอดใจคิดถึงไม่ได้
อ๋อ..อีกนิดคะ รบกวนพี่หมอเจ๊ ใส่คำสำคัญ เฮฮาศาสตร์4 ด้วยนะคะ เพราะว่าจะได้ตามอ่านบันทึกกันได้ง่ายที่ http://gotoknow.org/post/tag/เฮฮาศาสตร์4 คะ
อย่าว่าแต่พี่ครูอ้อยเลยค่ะ ขนาดหนิงก็มารู้เอาตอนเช้าของวันที่ 26 อ่ะค่ะ ไม่ได้ถามใครหรอกแต่สังเกตว่า คุยกับพี่หมอหล่อและเรียกกันหมอๆ เลยเดาเอาว่าจะเป็นพี่หมอเจ๊..
แหม...ก็รูปประกอบ blog พี่หมอเจ๊ เล็กนิดเดียวนี่นา ตัวจริงก็เล็กด้วย อิอิ
ต้องขอโทษหมอเจ๊ด้วยที่ได้คุยกันน้อยมาก แถมแยกกันพักอีก
ถ่ายรูปหมอเจ๊คนสวย แซ่เฮ ไว้น้อยมาก เลยแถมรูปพี่แอ๊ดกับพี่อรคนสวยให้ด้วย อิอิ
คนไม่ได้ไปก็ยังรู้สึกได้ถึงรังสีของความรักความผูกพันธ์ที่พวกเรามีต่อกันค่ะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเรื่องดีๆแบบนี้เกิดขึ้นได้เพียงเพราะเรารู้จักกันผ่านตัวอักษรในโลก GotoKnow นะคะ ขอบคุณคุณหมอเจ๊ที่มาแบ่งปันบรรยากาศและความรู้สึกดีๆให้คนที่ไม่ได้ไปค่ะ
แต่สงสัยจังว่า คุณหมอเจ๊ใช้คำว่า "ม.8" นี่ดูเก่าแก่จังนะคะ ดูรูปแล้ว"หน้า"ไม่ให้เลยค่ะ โอ๋เองว่าเราก็อาวุโสเหมือนกันแต่ยังไม่ถึงรุ่น "ม.8" เลยค่ะ แค่ "ม.ศ.5" เอง โอ๋เข้าใจถูกหรือเปล่าคะนี่...ไม่อยากจะเชื่อเลย
มาโอ๊ย...โย้ย โหย อีกรอบค่ะ โอ๋เข้ามหาวิทยาลัยปี 2524 ค่ะ แต่ดูรูปแล้วพี่หมอเจ๊ อ่อนเยาว์กว่าเสียอีก ได้ไง...ได้ไง...ชื่นชมค่ะ (แต่แอบอิจฉา...อิ...อิ...)