บันทึกออกเดินทางตามฝัน 2
ชื่อเพลง สาละวิน
คาราบาว
น้ำเย็นยะเยือก จากเทือกเขาหิมาลัย
ไหลเชี่ยวเลี้ยวลดไหลไป กำเนิดเกิดสาย สาละวิน
ฮืม.......... เมื่อหิมะละลัย กลายเป็นสายธารา
จากเขาสูงเสียดฟ้า ไหลลงมาสู่อันดามัน
ผ่านแผ่นดินหลากหลาย ผ่านคนมากมายเผ่าพันธุ์
ล้านๆ เม็ดน้ำรวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันนั้น สาละวิน
ผู้คนอยู่ริมฝั่งน้ำ ชุ่มชื่นฉ่ำด้วยน้ำอาบกิน
สายน้ำเลี้ยงคนทั้งสิ้น ไม่เลือกถิ่น ไม่เลือกเผ่าพันธุ์
แต่คนนั้นต่างจิตต่างใจ เดี๋ยวรักใคร่ เดี๋ยวทำร้ายกัน
ไม่เอื้อเฟื้อช่วยเหลือแบ่งปัน มุ่งฟาดฟันฆ่ากันให้บรรลัย
* สาละวิน มีทั้งสิ้นกี่หยดน้ำ มนุษย์ตาดำๆ มีทั้งสิ้นกี่ผู้คน
หยดน้ำแห่งสาละวิน รวมกันทั้งสิ้นเป็นหนึ่งสายชล
แต่มนุษย์ผู้น่าฉงน มีไม่กี่คนกลับไม่เคยรวมกัน
** สา...ละวิน สา...ละวิน สา...ละวิน สา...ละวิน
สา...ละวิน สา...ละวิน สา...ละวิน สา...ละวิน
วันที่ 9 ตื่นประมาณ ตี 2 กว่า ข่มตาหลับต่อไม่ได้ อาจเป็นเปลี่ยนที่นอน และบวกกับการเคาะสัญญาณบอกยาม ของฐานที่มั่นของทหารพม่าที่อยู่ตรงกันข้ามกับอุทยานแห่งชาติสาละวิน ดังมาทุกระยะ ผมจับเวลาดูระยะการเคาะยามห่างกัน 30 นาที ผมจึงอาบน้ำทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว รอให้สว่าง เมื่อสว่างแล้ว ลงมาที่ท่าเรือเพื่อลงมาถ่ายรูปตรงที่ท่าเรือ
แล้วรอเรือเพื่อจะเดินทางไปสบเมย คิวเรือเที่ยวแรก ออกเดินทางจากท่าเรือแม่สามแลบ 09.00 น. โดยฝากเจ้าสองล้อไว้กับพี่เจ้าหน้าที่อุทยานสาละวิน รอเรือสักพักจึงได้เวลาเรือเที่ยวแรก ผมขึ้นเรือเตรียมตรงท่าเรือ เมื่อเรือออกคนขับเรือเก็บค่าโดยสารเรือ คนละ 100 บาท มีคุณหมอผู้หญิงจากสถานีอนามัยสบ้านสบเมยร่วมเดินทางไปด้วย 1 ท่าน น่าชื่นชมลุงคนขับเรือ ไม่คิดค่าโดยสารจากคุณหมอ และน่าชื่นชมคุณหมอที่เสียสละความสุขส่วนตัวมาทำหน้าที่ ที่สถานีอนามยแห่งนี้ ทั้งที่สิ่งอำนวยความสะดวกไม่มีสักอย่าง การเดินทางก็ลำบาก ต้องนั่งเรือเป็นชั่วโมงๆ ขนาดผมมา ช่วงหน้าร้อน สายน้ำสาละวินยังน่ากลัว สายน้ำสาละวินดูผิวเผินไหลเอี่อย แต่เมื่อได้ลงไปสัมผัสแล้ว บางช่วงน้ำไหลเชี่ยวจนน่ากลัว ผมจึงสวมเสื้อชูชีพ เพื่อเซพตัวเองไว้ ผมนั่งเรือชมทิวมัศน์สองฝั่งแม่น้ำสาละวินไปเรื่อยๆ
ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงจากท่าเรือแสมแลบถึงสบเมย เป็นระยะทาง 28 กิโลเมตร และแล้วก็ถึงจุดมุ่งหมายของผม คือ "สบเมย" สบเมยคือช่วงที่ แม่น้ำเมยกับแม่น้ำสาละวินมาบรรจบกัน แล้วไหลงสู่ประเทศพม่า แต่น่าเสียดายผมไปช่วงหน้าร้อน แม่น้ำเมยแห้งมาก จึงมีน้ำไหลจากแม่น้ำเมยมาบรรจบกับแม่น้ำสาละวินนิดเดียว ช่วงที่แม่น้ำมาบรรจบกันจึงเป็นลานทราย กว้างพอสมควร ตรงซ้ายมือรูปภาพเป็นแม่น้ำเมย ขวามือแม่น้ำสาละวิน
เที่ยวชมและทักทายกับพี่ทหารพราน ตรงท่าเรือสบเมย และขึ้นไปนมัสการหลวงพ่อ บนวัด สักพักก็ได้เวลาเรือเที่ยวที่มาส่งผม มารับกลับ ก่อนกลับ ได้ไปจอดที่ท่าเรืองฝั่งตรงข้ามกับสบเมย เป็นท่าเรือของพี่น้องกะเหรี่ยง KNU ตรงหน้าฐานที่มั่นของกองกำลังกู้ชาติกะเหรี่ยง KNU ผมเข้าไปทักทาย พูดคุยภาษาปากาญอกับหัวหน้าทหาร KNU และนักรบ KNU ที่รักษาความสงบอยู่ที่นั่น ด้วยความชื่นชมจึงขอถ่ายรูปคู่กับนักรบกู้ชาติทั้ง 2 ท่านไว้เป็นที่ระลึก
หลังจากนั้นก็ได้เวลากลับขอบคุณนักรบทั้งสอง นั่งเรือล่องขึ้นสู่ ท่าเรือแม่สามแลบ ขากลับใช้เวลานานกว่า ขามา 30 กว่านาที เพราะเรือต้องวิ่งทวนกระแสน้ำสาละวินในที่สุดก็กลับโดยสวัสดิภาพ ขอบคุณลุงคนขับเรือ ขึ้นจากท่าเรือ และเก็บสัมภาระที่อุทยานแห่งชาติสาละวิน บอกลาพี่เจ้าหน้าที่อุทยาน ควบสองล้อ มุ่งหน้าสู่ อ.แม่สะเรียงต่อไป
ความเห็น (16)
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครูข้างถนน
หายไปนาน คิดถึงสุดๆ โหไปเที่ยวมาด้วย อิจฉา 555++ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^
สวัสดีน้องจิ
- เป็นแม่งานคงเหนื่อยน่าดูนะครับ
- เป็นกำลังใจเช่นกัน
- ครูข้างถนนไม่ได้ไปคนเดียวนะ
- ไปกับเจ้าสองล้อคู่ชีพ
- โห...สุดยอด..คุณทำได้
- เสียดายเจ้า 2 ล้อไม่ได้ลงเรื่อไปด้วยเนาะ
- ล้อเล่นนะ อย่าคิดเอาลงไปให้ลำบากจริง ๆ ละ
- จะคอยตามให้กำลังใจครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูข้างถนน
แวะมาทักทายค่ะ พร้อมกำลังใจหอบใหญ่ค่ะ
เหมือนได้อ่านหนังสือการท่องเที่ยวยังไงยังงั้นเลย
ประสบการณ์สามารถเก็บเกี่ยวได้ด้วยตนเองจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ แล้วจะแวะมาใหม่ค่ะ
สวัสดีครับ คุณเกษตร(อยู่)จังหวัด
- ไม่เอาลงไปด้วยเด็ดขาดครับ
- กลัวเจ้าลองล้อจมน้ำ
-
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
สวัสดีครับ คุณ ครูข้างถนน
- ครูนี่ ... ร้ายจริง ๆ ครับ
- การเดินทางทรหดแบบนี้ น่าจะเชิญมาเรียนปริญญาเอกลุ่มแม่น้ำโขงหน่อย แล้วให้ครูทำวิจัยเกี่ยวกับพื้นที่แถวนั้นเลย
- นี่มีโอกาสและวาสนา คงได้พบกันครับ ได้ผมได้ลงพื้นที่แถวนั้น ต้องหนีบครูไปด้วย
ขอบคุณครับ :)
สวัสดีครับ อาจารย์Wasawat Deemarn
- ยินดีเป็นอย่างยิ่งถ้าได้เจอและได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับอาจารย์
- ปริญญาเอกไม่ขอพูดถึงครับ
- แค่ปริญาโท ยังไม่มีโอกาสเรียนเลยครับอาจารย์
- ปริญญาตรีของผมรัฐยังไม่สนเลย
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณครู ครูข้างถนน
- ตกลงไม่ได้มอไซค์ไปด้วยรึนี่
- แล้วเอาเจ้าเพื่อนไปไว้ไหนครับเนี่ย หรือว่าซุกอยู่ใต้เรือ ฮิ ๆ
- ถ้าครูสุอายุยี่สิบต้น ๆ แล้วเจอหนทางแบบนี้ โอเค ใจสู้อยู่นา
- แต่เดี๋ยวนี้ สามสิบกว่า (เท่าไหร่ไม่บอก) ยอมแพ้ ตั้งแต่เห็นเรือแล้วครับ
- ต้องขอบอกว่าครูข้างถนน นายสุดยอดจริง ๆ นะ
แวะมาทักทายค่ะ..
สนุกมั๊ยคะ..ตามไปเที่ยวด้วยแล้ว..ทั้งสองบันทึกด้วยเลย..เหนื่อยเชียว..อิอิ
มีความสุขกับการทำงานทุกวันนะคะ..
(ได้บุญเยอะๆนะคะ..หาคนเสียสละอย่างนี้ยากค่ะ..)
ชื่นชมจริงๆค่ะ..
สวัสดีครับคุณครูสุ
- ดีใจที่คุณครูแวะมา
- ผมก็นึกว่าคุณครูสุอายุยี่สิบต้นๆซะอีก อิอิอิ
- ผมคิดว่าทุกอย่างอยู่ที่ใจครับ
- ถ้าใจเราบอกว่าทำได้ กายที่เป็นบ่าว ก็ทำได้
- ขอบคุณมากครับคุณครู
สวัสดีครับคุณครูแอ๊ว
- ยินดีที่แวะเข้ามาทักทายครับ
- สนุกมั๊ยคะ..ตามไปเที่ยวด้วยแล้ว..
- สนุกครับ ครูข้างถนนชอบความท้าทาย
- ขอให้คุณครูแอ๊วมีความสุขเช่นกัน
- ขอบคุณครับ
สวัสดียามเช้าค่ะ
- ครูอ้อยแวะเข้ามาทักทายก่อนออกไปรับการอบรมการสอนภาษาอังกฤษค่ะ
- ครูอ้อยชอบการไปเที่ยว แบบหลุดโลก เคยมีความรู้สึกแบบครูอ้อยไหม อยากทำอะไรก็ทำตามใจเรียกร้องน่ะค่ะ
- ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่หวง ไม่อารมณ์เสียน่ะค่ะ
ตามไปเที่ยวด้วยคนค่ะ
ที่นั้นยังเป็นแดนสีชมพูอยู่ใช่ไหมค่ะ ส่วนมากพวกเราจะไม่ได้เข้าไปค่ะ
ค่อนข้างเสี่ยง ดีใจที่ปลอดภัยกลับมาค่ะ
สวัสดีครับ ครูอ้อย แซ่เฮ
- ชอบการท่องเที่ยวครับ
- มันทำให้ผมไม่ต้องมาคิดเรื่องที่ผ่านมา
- คิดแต่แก้ไขสถานการ์ข้างหน้า
- เคยบอกตัวเองว่า ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่หวง ไม่อารมณ์เสีย
- แต่มันก็ทำได้เป็นบางเวลา
- ขอบคุณมากครับคุณครู
สวัสดีครับคุณครูเอ
- ยินดีที่ตามมาเที่ยวด้วยกัน
- ฝ่ายตรงข้ามเขาผมไม่แน่ใจ
- แต่สำหรับผมเขาเป็นมิตรกับผมมากๆ
- เป็นเพราะผมเป็นปากาญอเหมือนเขามั้ง
- เป็นกำลังใจในการทำงานนะครับ
- "เราไม่สู้จะรู้อย่างไรว่าแพ้"
- ขอบคุณครับ