กลับบ้านครั้งนี้ ฉันตาลายไปกับป้ายโฆษณาหาเสียงและวิธีการหาเสียงระดับท้องถิ่นเป็นอย่างมาก ต้องโทษการไฟฟ้าหรือเปล่า ที่วางเสาไฟฟ้าน้อยไปหน่อย ก็เลยเกิดการมะรุมมะตุ้ม 1 เสา ติดกับพรึ่บตั้งแต่โคนถึงปลายเสา (เท่าที่จะปีนขึ้นไปติดรูปได้)
ส่วนวิธีหาเสียงแบบแรกที่ฉันเจอคือ โทรศัพท์เข้ามือถือของฉัน เบอร์ที่โทรเป็นเบอร์มือถือเช่นเดียวกัน ในขณะที่ฉันกำลังเดินทางกลับจากสงขลา คนที่โทรใช้คำพูดสุภาพ เรียกชื่อจริงของฉันซะด้วยนะ ทำให้ฉันนึกไปถึงคำกล่าวที่ว่า "ความลับไม่มีในโลก" เขาบอกว่าโทรมาจากธนาคาร... เพื่อขอคะแนนเสียงให้แก่น้องชายของเขาที่ลงสนามแข่งขัน เบอร์ 1 ให้ตายสิ ฉันจำไม่ได้เลยว่ามีกี่เบอร์ ชื่ออะไรบ้าง เพราะบางป้ายก็มีรูป 2 คน เลยไม่รู้ว่าคนไหนกันแน่ที่ลงสนาม แล้วคนไหนเป็นกองหนุน
กลับมาที่โทรศัพท์สายนั้น เขาพยายามขอเบอร์โทรที่บ้าน (เบอร์พื้นฐาน) ด้วยเหตุผลว่าวันเลือกคะแนน จะได้โทรมาย้ำอีกครั้งหนึ่ง อ้อ ลืมบอก เขารู้ชื่อพี่ชายของฉันด้วยนะ อะไรจะขนาดนั้น เลือกตั้งครั้งต่อไป คงแทบจะอุ้มพ่อแม่ของฉันไปหน่วยเลือกตั้งเลยละมั๊ง
ที่แน่ๆ ฉันจำได้ว่า ฉันไม่เคยเป็นลูกค้าของธนาคารนั้นเลย!!!
อีกรูปแบบหนึ่งคือ เปิดประตูรั้ว (ซึ่งปิดไว้ แต่ไม่ได้ล็อค) เข้ามาถึงห้องครัว พร้อมแจกแผ่นหาเสียงใบเล็กๆ ประมาณนามบัตรหรือใหญ่กว่านิดหน่อย กันถึงโต๊ะทานข้าวกันเลย แหม ฉันแทบจะชวนเขากินข้าวเย็นกับเราให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ
บางคนมีเพลงประจำตัว ใช้รถปิคอัพ ติดป้ายทั้งสองด้าน ขับวนไปทั้งจังหวัด พร้อมเปิดเพลงของคนๆ นั้นไปด้วย เป็นเพลงพื้นบ้าน มีทำนองตะลุง โนราห์ ซึ่งจะว่าไปก็ดีนะ อนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่นดี ฉันนึกไม่ออกว่าถ้าใช้เพลงฮิปฮอป หรือ แจ๊ส จะออกมายังงัย
ฉันหนีการแข่งขันที่สูงลิบลิ่วจากเมืองกรุงไปบ้านนอก แต่ฉ้นก็ไปเจอการแข่งขันที่สูงปรี๊ดที่บ้านนอกอยู่ดี 55555555
สวัสดีค่ะ
โอโห!!ถึงขนาดปีนเสาไฟฟ้าเชียว....ฮิ..ฮิ..นี้สิน่ะการเมืองไทยค่ะ...อย่างไรก็ขอฝากเบอร์ 5 ด้วยนะค่ะ (ประหยัดไฟค่ะ...) ฮิ..เอิ้ก..
การเมือง การเลืออตั้งไม่ว่าท้องถิ่นไหน เหนือ ใต้ อิสาน ภาคกลาง ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นและครับ มันอยู่ที่ว่าเราจะเลือกใครเท่านั้น
หากว่าเราอยู่แถวชนบท หรือท้องถิ่นนั้นๆ ก็จะทราบดีว่าบุคคลคนไหนที่มีความจริงใจทำงานอย่างตรงไปตรงมา หรือทำงานเพื้อประชาชน ผลก็จะปรากฏครับ