ชีวิตแห่งการท่องเที่ยว ตอนเรียนที่ ปัตตานี
ชีวิตแห่งการท่องเที่ยว ตอนเรียนที่ ปัตตานี ภาพนี้
ไปเที่ยวกับเพื่อนสองคน สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปี 4
วาดบันทึกเอาไว้ ในเฟรมใหญ่
เราสองคน โบกรถ เช้าวันเสาร์ จากปัตตานี ไปเยี่ยมรุ่นพี่ ที่ทำสวน อยู่ในป่า ในเขา ห่างไกลความเจริญมากๆ
เรื่องโบกรถ ถ้าตอนเรียนปี 1 เวลาไปเที่ยว หาดใหญ่ หรือไปสำรวจค่าย ก็จะไปกับรุ่นพี่ โบกรถกันที
เป็นกลุ่มใหญ่ๆ จนคนขับรถตกใจ
แต่ก็โชคดีทุกครั้ง ได้ขึ้นรถสิบล้อ ซึ่งพี่ๆ ใจดีมากๆ รู้ว่าเราเรียน ในมอ. ก็ไปส่งถึงองค์การนักศึกษา เลย
พออยู่ ปี มากๆเข้า ต้องลดจำนวน ในการเดินทางลงบ้าง เป็นกลุ่มย่อย เหลือ 5 เหลือ 6
ยิ่ง โบกรถ คนเดียว ถือว่าเก่ง ( อันนี้ คิดเอาเอง )
แต่เพื่อนๆในชมรม จะห้ามเสมอเพราะเราคนภาคกลาง ไป
ไหนต้องมีคนท้องถิ่นไปด้วย เพื่อนว่าอย่างนั้น
รูปนี้ กว่าจะหาทางไปสวนรุ่นพี่เจอก็ เย็นค่ำแล้ว
ประทับใจ ที่ได้เล่นน้ำลำธาร
เหมือนเรา ตัวเล็กๆ อยู่กลางป่าใหญ่
บางที ความสุข ก็เล็กๆแค่นี้ มีพี่ มีเพื่อน ได้เล่น
น้ำ เย็นๆ มีที่พักพิง
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ
- ภาพนี้สวยมากค่ะ
- ความสุขเล็กๆ มักเป็นความสุขที่หล่อเลี้ยงชีวิตได้ดีนะคะ...ว่ามั้ย :)
สวัสดีค่ะคุณดอกแก้ว
อาจารย์ท่านหนึ่งก็เคยเล่าเรื่องโบกรถที่ มอ.ปัตตานี ให้ฟังบ้างค่ะ....รู้สึกสงสัยว่าบัดนี้จะมีใครกล้าโบกอีกบ้างนะค่ะ...ฮิ..เอิ้ก...ขอบคุณนะค่ะที่นำเรื่องราวดี ๆ มาร่วมแบ่งปันค่ะ
ลำเอ๋ยลำธาร
ผ่านป่าเล็กผ่านป่าใหญ่
ผ่านป่าไม้ที่กว้างไกล
ผ่านหัวใจของผู้คน
ได้แหวกได้ว่ายน้ำเล่น
เย็นจิตเย็นใจเหลือล้น
แค่เล็กๆแค่ธรรมดาของคน
แต่สุขจนเกินเอ่ยด้วยวาจา
.....................
เห็นรูปแล้วเย็นจังเลยค่ะ อากาศร้อนเลยผ่อนลง...อยากว่ายน้ำด้วยอีกคน ...
:)
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
ตอนเรียนที่ มศว.สงขลา ก็เป็นเหมือนกันค่ะพี่..สนุกดีนะคะ...
หรือเป็นโลโก้ของนิสิตสมัยนั้นมั๊ยคะพี่ ไปหาดใหญ่ทีก็โบกรถกันไปที รถเมล์ไม่ได้แอ้มตังค์พวกเรากันล่ะค่ะ ส่งตัวแทนโบกค่ะ ไปก่อนคนนึง พอรถหยุดเจอคนขับใจดีให้อาศัยกันไปได้ พวกที่เหลือก็เฮกันออกมาจากข้างถนนมากันเป็นสิบๆ คน ขอแค่นั่งกระบะหลังที่เค้าใช้บรรทุกของก็พอแล้ว นั่งกันไปถึงจุดที่ขอไว้....ก็ลงมายกมือไหว้ขอบคุณกันเป็นแถวๆ....เป็นภาพที่ยังจดจำมาถึงทุกวันนี้...น่ารักมากค่ะ สำหรับประสบการณ์แบบนี้ (แต่สมัยนี้ไม่ค่อยมีกันแล้วล่ะค่ะพี่)..แต่เหมือนอย่างพี่ว่าล่ะค่ะเราจะไม่ยอมให้เพื่อนจากภาคอื่นๆไปคนเดียวถ้าไม่มีเพื่อนในถิ่นไปด้วย เลยกลายเป็นความรักและความผูกพันของเพื่อนจากต่างภาคกันไปเลย งั้นมั๊ยคะพี่หน่อย
ขอบคุณค่ะ...ดูแลตัวเองเยอะๆ นะคะ
หวัดดี คุณ CK
" ลำเอ๋ยลำธาร
ผ่านป่าเล็กผ่านป่าใหญ่
ผ่านป่าไม้ที่กว้างไกล
ผ่านหัวใจของผู้คน "
................
ชอบท่อนนี้ อ่ะ...
...ผ่านหัวใจของผู้คน..
เอาไปแต่งเป็นเพลงประกอบภาพนี้ได้เลย....
เดี๋ยวไปหาทำนองก่อน
จำเอ๋ยจำปี
ยามนี้เขาส่งกลิ่นหอม
จึงฝากมาให้ดมดอม
กลิ่นหอมชื่นใจเย็นดี...
.......................................
ตอนนี้จำปีส่งกลิ่นใหญ่เลย...เลยส่งกลิ่นหอมมาฝากค่ะ... :D
ขอบคุณคะ คุณ CK
ดีใจจัง อยู่ใกล้ต้นไม้หอมๆ
เชียงใหม่อากาศร้อนจังเลย...ไม่มีฝนหลายวัน...เจ้าตัวเล็กอยากกินน้ำมะตูม...ปรากฎว่ามะตูมแห้งที่หั่นไว้หมด...หาซื้อที่ตลาด...ไม่มีสักร้าน...ลองไปดูที่สวน...เลยได้มาหลายลูก...ที่ร่วงหล่นอยู่...
มะตูมเป็นลูกนี่...กลิ่นหอมดีจัง...เลยเลือกลูกแก่ๆมาทุบลูกหนึ่ง...จะเอาไปต้ม...พอทุบออก...เห็นเนื้อใน...น่ากิน...อืม...ลูกนี้หวานดี...รสไม่เฝื่อนเท่าอีกต้น...หอมจริงๆ...เวลาต้มยิ่งมีกลิ่นหอม...กลิ่นที่หอมสดสด... ทุบเสร็จก็เอาไปต้มทั้งอย่างนั้น...อดตัดใบเตยใส่ไปด้วยไม่ได้...รู้สึกว่าเวลาใส่ใบเตย...ทำให้รสมันนุ่มนวล...และหอมนุ่มนุ่มขึ้น...
เลยฝากมาให้ดื่ม...ให้ชื่นใจด้วยกันค่ะ...
หวัดดี พี่หน่อย
คนอยู่ใกล้ๆ พี่หน่อยอย่างผม แต่ก้อไม่มีเวลาไปหาเลย คิดถึงเสมอครับ
ติดต่อกันทางโทรศัพท์ก็คงไม่ได้ เพราะลืมโทรศัพท์ไว้ที่ฉะเชิงเทรา อีกหลายวันมันคงกลับมาหา ติดต่อกันทางนี้ก่อน
ชอบรูปภาพที่วาดนี้จังเลย สวยจับใจ ให้อารมณ์เย็นชุ่มช่ำ ชุ่มชื่นใจ สงบดี เห็นแล้วอยากเข้าป่าจัง ตอนนี้ทำได้แค่อยู่ในป่าคอนกรีตร้อนๆ ไปก่อน
ห่างกันสิบกว่าโล เดี๋ยวไงคงได้ไปหา
พี่จืดเป็นเยี่ยงไร
สุดท้ายขอคุณพระศรีรัตนไตร จงดลบันดาลให้พี่มีสุขภาพแข็งแรงนะครับ
คุณ CK อยู่เชียงใหม่ หรือคะ
หลังสงกรานต์ นี่คงร้อนๆ เหมือนกันนะคะ
แต่เมื่อวาน กลับมาจาก ขอนแก่น ฝนตก
ลมแรงมาก ขับรถ แฟนนี่ฝ่าด่าน ป้ายปลิว ต้นไม้หัก....แบบในหนังเลย แหะๆ
น้ำมะตูมสดๆ หอมใบเตยด้วย
อ.ปุณ
ดีใจจัง อาจารย์ มาเยี่ยม ที่นี่
อาจารย์มาถ่ายรูป งานผ้าป่าศูนย์เด็กเล็ก ที่นี่ ดิ 10 พ.ค. นะ
แล้ว อ. อยากเล่นลิเก มั้ย จืดชวน มะขามป้อม มาเล่นลิเก ตอน งานศาลตายาย ( ปีหน้า ) จืดซ้อมร้องลิเก ใหญ่เลย มีความพยายามจะขึ้นเวที
รูปสวย รูปที่วาดนี่พี่ว่ามีค่ามากเลยครับ น้องหน่อย
ภาพสวยได้อารมณ์
ความทรงจำในอดีต เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การจดจำเสมอ
จริงแล้วเราก็เพียงตัวเล็กๆในปป่าใหญ่
หยุดความยิ่งใหญ่ของตัวเราในทุกๆวันไว้บ้างก็ดี
หยุดความยิ่งใหญ่ของตัวเราในทุกๆวันไว้บ้างก็ดี
..................................
จริงแหละนะวิทย์
