ทำไมเด็กเดี๋ยวนี้ emotional จัง

emotional or sentimental/sensitive?

จากประสบการณ์สัมภาษณ์เด็กสอบติดแพทย์ มีหลายครั้งที่พบว่าเด็กมักจะร้องไห้เมื่อเจอคำถามบางหมวด

เช่น จากประวัติบอกว่าสะเทือนใจที่สุดตอนคุณน้าเสีย เลยถามว่าสนิทกับน้ามากเหรอ เด็กก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ อีกรายบอกว่าอยู่กับยายเพราะสนิทกับยาย ไม่ค่อยได้อยู่บ้านพ่อ-แม่ เลยรู้แกว ไม่อยากถามเกี่ยวกับพ่อ-แม่ เลยถามว่า คุณตาคุณยายแข็งแรงดีมั้ย เด็กบอกว่ายายสบายดี -- แล้วตาล่ะ -- ตาเสียแล้วค่ะ แล้วก็ร้องไห้อีก ก็เลยสงสัยว่าคงเพิ่งเสีย ถามไปถามมาเด็กบอกเสียไป 5-6 ปีแล้ว !@# (อาจารย์ psychi เจ้าขา แบบนี้เรียก delayed grief มั้ยเนี่ย)

อาจารย์หลายคนเห็นตรงกันว่า เด็กร้องไห้ง่ายมากเลยเดี๋ยวนี้ มีอีกรายที่เจอเอง เด็กบอกว่ามุ่งมั่นจะเป็นแพทย์วิจัยให้ได้ จะยังไงก็จะเป็นแพทย์วิจัย จะไม่ขอเรียนด้านอื่น แล้วไหงพูดไปน้ำตาจะไหลไป เสียงสั่นเครือทีเดียว เอ๊ะ กรรมการก็ไม่ได้ไปดุด่าซะหน่อย

ลองมานั่งคิด ๆ ดู อะไรทำให้เด็กเป็นอย่างนี้ เมื่อก่อนเราไม่เคยเจอแบบนี้นะ เลยลองประมวลเหตุและปัจจัยต่าง ๆ ดู ก็ได้ดังนี้

1. วัยวุฒิ/วุฒิภาวะ เด็กเดี๋ยวนี้ อายุ 17 มาเรียนแพทย์ถือว่าธรรมดา, 18 ก็แก่แล้ว, 16 มีเยอะ เลยทำให้พัฒนาการทางอารมณ์ยังไม่ถึงดีพอ แต่ลองมานั่งนึกดู อ่อนไปซักปีสองปี จะทำให้เห็นความแตกต่างอย่างชัดเจนเหรอ อือมม น่าคิด

2. พฤติกรรมเลียนแบบ จะอะไรซะอีก ก็ดาราร้องไห้ออกทีวีเป็นเรื่องธรรมดามาก นั่งคุยหัวเราะอยู่ดี ๆ นาทีต่อมาเธอก็น้ำตาแตกได้ทันที ขอแค่ยิงคำถามเด็ด ๆ ดาราพวกนี้มักดังข้ามคืนถ้าทำอย่างนั้น นอกจากนี้พวก reality show ทั้งหลายผุดเป็นดอกเห็ด ทั้งเข้าค่ายร้องเพลง เต้น ทำกิจกรรม เกมส์โชว์ที่เน้นการแก่งแย่ง คนแพ้ก็มาร้องไห้ สารพัดที่จะประเคนใส่หัวเด็ก

3. การเลี้ยงดูของพ่อแม่ อันนี้ไม่กล้าลงรายละเอียด ประเดี๋ยวจะกลายเป็นว่า "พ่อแม่รังแกฉัน" ยังมีอยู่อีกเหรอ อันที่จริงถ้าเลี้ยงแบบไข่ในหิน ไม่เคยทำอะไรเองเลย ปกป้องทุกอย่าง รถเมล์ไม่เคยนั่ง ลูกฉันไม่เคยผิด ลูกเธอสิผิด อย่างนี้ก็น่าจะมีส่วนทำให้การพัฒนา identity ไปได้สมบูรณ์ก็ยากนะ

ข้ออื่น ๆ ยังนึกไม่ออก ฝากช่วยกันลองเสริมหรือ share กันหน่อยก็ดี