..... วันนี้...วันศุกร์ที่ 11 เมษายน ใครๆต่างก็พากันเตรียมเก็บข้าวเก็บของกลับบ้าน จะบ้าน
ของตัวเองหรือบ้านของพ่อแม่ก็เถอะ หรึบ้านของใครก็ตาม แต่ก็ยังมีบ้านให้กลับ.....
.....เอ๊ะ! แล้วคนที่เค้าไม่มีบ้านให้กลับนี่จะเป็นยังไงนะ ?.....น่าสงสาร...น่าเห็นใจ...หรึว่าน่า....
เราบอกไม่ได้ เพราะเรามีบ้านให้กลับ เราจึงไม่สามารถบอกแทนได้
"บ้าน"ในที่นี้ไม่ใช่แค่สิ่งปลูกสร้าง แต่รวมถึง "คน" ที่อาศัยอยู่ในบ้านด้วย แค่คิดว่ามีคนที่
บ้านรอเราอยู่เราก็มีความสุขแล้วขณะนั่งบันทึกอยู่นี่เราก็ฟังวิทยุคลื่นโปรดไปด้วย(FM105.5)
เผอิญดีเจเปิดเพลง "I won't Go Home with out You" ขึ้นมาพอดี...ได้อารมณ์ของการ
กลับบ้านจัง....เลยต้องลุกมานั่งเขียนบันทึกสดๆนี่หล่ะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็จะได้กลับบ้านเหมือนกับคนอื่นๆ เรามีคนที่รอเราอยู่เหมือนกันนี่นา.....ใช่
แล้วถึงบรรทัดนี้ แค่เราคิดถึงเราก้อมีความสุขสุดๆ เพราะคนที่รอเราอยู่นั้นเค้ารักเรามาก......
ถึง....มากที่สุด และเราก็เหลือเค้าเพียงคนเดียว....คนที่ว่านี้ก็หมายถึง " แม่ "ของเราเอง ส่วน
"พ่อ" ท่านเสียไปเกือบ 9 ปีแล้ว....ทุกๆสงกรานต์พวกเราพี่น้องทุกคนจะพา." แม่ " ไปทำบุญ
และบังสุกุลให้ "พ่อ" รวมถึงญาติที่ล่วงลับไปแล้วด้วย ทุกครั้งที่เห็น "แม่" จะตาแดงร้องไห้
ขณะที่ทำพิธีเหล่านี้เสมอ....แม่คง " คิดถึง " พ่อมากๆ....และดีใจที่ลูกๆมาอยู่รวมกันที่นี่
แล้วคุณหล่ะมี "บ้าน "และ "คน " รอให้คุณกลับไปหาบ้างหรือเปล่า.....วันสงกรานต์นี้น่ะ.
คิดถึงเพลง "บ้านเรา" ของชรินทร์ จังเลยครับ ผมก็จะกลับ "บ้าน" เหมือนกัน และคนที่ผมคิดถึงมากก็คือ "พ่อ" ที่อยู่คนเดียว เพราะ "แม่" มาจากไปครบ ๘ ปี แล้ว คำถามที่คิดคำตอบไม่ออก ก็คือ ผมทำถูกหรือผิด ที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน โดยกลับ "บ้าน" ปีละ ๒ - ๓ ครั้ง เพื่อกลับไปหา "คนที่เรารัก"
.... หวัดดีค่ะ
สวัสดีค่ะ...
เราเป็นลูก(ครึ่ง)กำพร้า...เหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ครูอ้อยมาทักทายค่ะ
สบายดีนะคะ ดีใจทีได้อ่านบันทึกค่ะ