จากการได้นั่งดูละครในสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ต้องยอมรับว่ามันหนาวเข้าถึงขั้วหัวใจ ไม่ค่อยอยากจะสบตากับนักแสดงซักเท่าไหร่เพราะมันทำให้รู้สึกถึงความเป็นพี่เป็นน้องกันของคนไทยมันไม่มีการแบ่งแยกจริงๆ ผมอยู่ภาคเหนือนักแสดสงอยู่ภาคใต้ แต่ได้พบกันในเวทีเสวนาที่กรุงเทพฯ (คนละครึ่งทาง) เคยอ่านแต่หนังสือพิมพ์ นิตยสาร และดูข่าวทีวี เท่านั้น ไม่เคยได้สัมผัสเรื่องราวจากปากคนที่อยุ่ในเหตุการณ์จริงๆ เช่นนี้ซักที พอละครเริ่มแสดงมีนักแสดงหญิงสองคนดูจากชุดคือหญิงภาคใต้ เป็นตัวแม่และลูกสาวซึ่งเล่นได้ลงตัวจริงๆ เอ่ยถึงความรัก ความบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่เริ่มมีความรัก ทำให้ผู้ชมอมยิ้มได้ตลอดช่วงแรก แต่พอนานๆ ไป หุบเขา บูโดก็ทำให้คนดูนิ่งเงียบ พ่อหายไปไหน ชายคนรักหายไปไหน แม่ผู้เข้มแข็งไม่เคยปริปากบอกลูกสาวซักคำว่ามีเงาร้ายสีดำเข้ามาครอบคลุมหมู่บ้าน จนถึงที่สุดแม่ก็นำหมวก(ขอโทษทางภาคใต้เรียกอะไรไม่ทราบ)ของพ่อออกมาให้ลูกดู(ตรงนี้เองมองหน้าใครก็น้ำตาปริ่ม ผู้หญิงบางคนน้ำตาไหลพราก)ทุกคนจากเขาไปกันหมดแล้ว..........ทำไมมันเป็นเช่นนั้น......จนการแสดงจบลงก็ยังมีเสียงสะอื้นของคนที่นั่งใกลๆ ผมอยู่เลย
หลังจากจบการแสดงมีน้องๆ ตัวแทนจากภาคใต้(ตัวเล็กๆ)มาพูดถึงเหตุการณ์ภาคใต้ ความรู้สึก และพูดว่าในละครคล้ายครอบครัวหนูมาก(แล้วก็ร้องไห้) พ่อหนูโดนยิงตาย เลิกจากนี้หนูอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด.......น้องคนที่สองเป็นสาวแล้วพูดคล้ายๆ กันแต่ก็ทำให้ห้องนั้นเงียบสนิท เมื่อก่อนได้ยินข่าวว่าคนในหมู่บ้านถูกยิงตายก็ร้องไห้กันแล้ว เสียใจ หวาดผวา ครอบครัวน้องเขามี พี่ชายเสียชีวิตไปแล้วสามคนจากการโดนซุ่มยิง ในหมู่บ้านจึงได้มีการรวมกลุ่มกันเพื่อสร้างความ เข้มแข็งและเป็นกำลังในให้กันและกัน นานๆ เข้าพอได้ข่าวแจ้งว่ามีคนตายพวกหนูรู้สึกเฉยๆ รู้สึกชิน มันเหมือนกระดาษที่ใช้แล้วเขาขยำโยนทิ้งถึงขยะ ทุกวันนี้ขอแค่เพียงตื่นมาตอนเช้าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าก็ดีใจเป็นที่สุดแล้ว นี่คือบางประโยคที่น้องเขาพูดออกมาด้วยความจริงใจ และที่เปรียบเทียบให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรมคือ มดตัวเล็กๆ กับช้างตัวใหญ่ๆ มดคงสู้กับช้างไม่ได้ แต่ถ้าวันใดช้างรังแกมดมากขึ้นเรื่อยๆ มดมันก็จะรวมตัวกันทำร้ายช้างบ้าง แล้วจะโทษมดมันไม่ได้หรอก.......ที่เล่ามาเพราะอยากเล่าจากประสบการณ์ที่ได้พบครับ
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์....ที่มาร่วมแบ่งปันค่ะ...
ขอให้ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้...จงเกิดสันติสุขไวๆค่ะ...
ชอบจังเลยค่ะกับการเปรียบเทียบให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรม..."มดตัวเล็กๆ กับช้างตัวใหญ่ๆ มดคงสู้กับช้างไม่ได้ แต่ถ้าวันใดช้างรังแกมดมากขึ้นเรื่อยๆ มดมันก็จะรวมตัวกันทำร้ายช้างบ้าง แล้วจะโทษมดมันไม่ได้หรอก...."
อยากให้ช้างๆ...ได้อ่านบ้างจังเลยค่ะ...
ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายกันครับผม
ผมมีเพื่อนผมเขาศึกษาเรื่องความขัดแย้งภาคใต้อยู่ครับเลยได้พูดคุยกัน
ขอให้มดมีความสามัคคีกันมากๆ นะครับ