กำแพงที่กั้น....ระหว่างฉันกับเธอ...
ผมไม่มีความรู้เรื่องจิตหรือสภาวะของคนมากนัก แต่ทุกว้นนี้พยายามมองตัวเราเองว่าเป็นอย่างไร มองออกบ้าง มองไม่ออกบ้าง รู้เท่าทันในการติดตามความคิด อารมณ์ของตนเองบ้าง
ผมได้สัมผัสกับอารมณ์ ความรู้สึก ท่วงท่า การแสดง และกำแพงที่มองไม่เห็น ของผู้คนมากมาย บางครั้งสิ่งเหล่านี้เกิด เคยเกิดกับเราเสมอมา ในขณะที่ยังไม่สามารถควบคุมความคิดจิตใจตนเอง
ความรู้สึกถึงเสมือนความไม่ปลอดภัย....
ความรู้สึกถึงเสมือนการถูกคุกคาม.........
ความรู้สึกที่ต้องปกป้องตนเอง..............
ความรู้สึกมองคนเหล่านั้นเป็นศัตรู..............
สิ่งเหล่านี้เคยเกิดขึ้นกับผม...และเชื่อว่าย่อมเคยเกิดกับมนุษย์ปุถุชนธรรมดาอย่างเรา ๆท่าน ๆ
เมื่อวานนี้......
วันนี้....
เวลานี้..........
ผมยังรู้สึก..............
อคติ....การปิดกั้นตนเอง....การปกป้องตนเอง....มองผู้คนเป็นศัตรู.....การสร้างกำแพงกั้นตนเองไว้..........ในห้วงห้องของตนเอง...........ของผู้ร่วมงาน ....ของผู้หลักผู้ใหญ่...ของนักการเมือง...
เราโปรดจงมาช่วยกันทลายกำแพงนี้เถอะครับ......และร่วมใจกันก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง มีความสุขและสง่างาม!!! สมความเป็นไท..
ว่าแต่ผมจะทำลายกำแพงนี้ได้อย่างไร.....เริ่มจุดไหนดีครับ...
ตัวผมเองเริ่มทำลายกำแพงตนเองลงบ้างแล้ว...
ความเห็น (14)
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู
น้องจิแวะมาเยี่ยม น้องจิไม่มีกำแพง มีแต่รั้ว คิคิ จะเอากำแพงออกได้ มันอยู่ที่ใจกำหนดเจ้าค่ะ แม้นกำแพงจะหนาสักเท่าไหร่ แม้จิตใจเข้มแข็งและแข็งแกร่ง ก็จะข้ามและพังกำแพงไปได้ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะ...พี่รอน..
......
การได้มองเข้ามาตนเอง และเห็นตนเองชัด
โดยเฉพาะ...อารมณ์ ความรู้สึก นึกคิด..
นี่คือความ...ตื่นรู้..ที่เพิ่งเริ่มต้น...แห่งการเรียนรู้ตนเองค่ะ
(^_____^)
พี่ศรี กะมะเมี่ยว...สบายดีนะคะ
ถ้าทลายกำแพงนี้ไปได้ชีวิตคงจะมีความสุขมากๆเลยนะ
โชคดีนะคะที่...ที่ฝึกงานของหนู...เราจะไม่มีกำแพง...
แต่มีแค่เส้นบางๆ...ที่ไม่ได้กั้นระหว่างกัน...แต่โยงใยกันทั่วห้องค่ะ(เส้นใยไมตรี)....อิอิอิ
ขอบคุณนะคะที่มีพื้นที่ให้หนู่ร่วมแจมด้วย...ยังไงก็เป็นกำลังใจในการ...ทลายกำแพงนะคะ
สวัสดีครับ
เข้ามาเห็นด้วยไว้ก่อนครับ เหมือนที่ท่านอาจารย์กะปุ๋มกล่าว
นี่คือความ...ตื่นรู้..ที่เพิ่งเริ่มต้น...แห่งการเรียนรู้ตนเองค่ะ
เป็นบันทึกที่เปิดเผย จริงใจ และมองเข้าไปภายในอย่างลึกซึ้งครับ
ผมไม่รู้จะใช้ภาษาว่าอย่างไร...
แต่รู้สึกว่าได้สัมผัสถึงพลังแห่งปัญญาที่ก่อเกิดขึ้นครับ
ยินดี และอนุโมทนาในกุศลจิตใน้ด้วยนะครับ ^_^
สวัสดีครับน้องจิ ลูกสาวคนเก่ง
กำแพงวัตถุหนาแน่น มั่นคงเพียงไร
ไม่อาจเทียบได้กับกำแพง...ในใจคน(ตนเอง)
สวัสดีครับ Mr. Kraton Pai
- แวะมาดูจิตตัวเองครับ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อ.ดร.กะปุ๋ม
อาจารย์สบายดีนะครคับ...ผม พี่ศรี น้องมะเหมี่ยวสบายดีและระลึกถึงเสมอ..
ขอบคุณครับกับสิ่งดี ๆที่เกิดขึ้น...และคำแนะนำ กำลังใจครับผม
พี่ติ๋ม..ฝากความรำลึกถึงครับ
สวัสดีครับคุณ น้องเอก
แน่นอนครับ...
หากกำแพงใจอันนี้ทลายลงได้...ไม่ว่าผม หรือ หรือใคร ๆ ก็จะพบแต่ความจริงใจและจิตใจที่เปิดเผย สวยงามครับ
สวัสดีครับน้อง *~wardah~*
น้องโชคดีจริง ๆครับที่ พบแต่มิตรไมตรีที่อบอุ่น
ขณะนี้กำลังพยายามทลายกำแพง...ในใจตนเองอยู่ครับ
สวัสดีครับท่านสุพัฒน์
ผมกำลังดู...ติดตาม
และลอกหน้ากากและกำแพงให้กับตนเองครับ
สวัสดีครับคุณครูข้างถนน
ชีวิตที่มีความหมาย...
ไร้ค่า...มีคุณค่า...ต่างกันที่ใด
เราใช้สิ่งไหนมาเป็นเครื่องวัด
ความดีกับความชั่ว....ห่างไกลกันแค่เส้นใยบาง ๆในหัวใจของผู้คน
ใส่ใจหรือละเลยเพิกเฉย.....ตัดสินในเสี้ยววินาที
สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทาย และร่วมสัมผัสจิต
- ทุกคน หรือ คน ล้วนแล้วมีกลไกการป้องกันตัวเองทุกคน การแสดงออกมานั้นอาจไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง แต่อย่างน้อย ขอแค่ ทางสังสรรค์บ้างก็ดีค่ะ
- เราไม่สามารถบังคับ หรือ กฎเกณฑ์ใครได้ แต่ขอให้เรา รู้.. กำหนด..การกระทำของเรา.. ทั้งกาย ..วาจา..ใจ...(แต่อย่ากดดันตัวเองนะค่ะ เพราะนั้นจะเป็นทุกข์กับเราเปล่า ๆ )
- เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ที่มีจิตใจเมตตา เผยแพร่ไมตรีซึ่งกันและกันคะ
สวัสดีครับ อ.เพชรน้อย
บางครั้งหากเราจมอยู่กับกลไกการปกป้องตนเองหรือที่เรียกว่าโหมดปกป้องเนี่ย...ก็จะทำให้ตนเองจมกับความคิด ความรู้สึก ความทุกข์ยิ่ง ๆขึ้นครับ
แต่หากวันหนึ่งเกิดกระจ่างในจิตขึ้น...รู้ทุกข์คือปัญญาใช่ไหมครับ
แต่หาไม่รู้ทุกข์...จมกับความทุกข์...ชีวิตนั้นน่าอนิจจาครับ
ปกป้อง หรือปิดกั้น...แม้แต่ตนเองครับ??