มหาตมะ คานธี ไม่เคยได้รับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพ : สันติที่เป็นเพียงภาพ
โดยส่วนตัวผมเองเป็นคนชอบอ่านหนังสือหลากหลายประเภทและหนึ่งในนั้นคือหนังสือที่เกี่ยวกับชีวะประวัติ แนวคิด วิถีชีวิตของบุคคลสำคัญในหลากหลายสาขา อาชีพ บุคคลสำคัญที่มีอิทธิพลต่อโลกใบนี้
ดังนั้น " มหาตมะ คานธี " ก็เป็นท่านผู้หนึ่งที่อยู่แถวหน้าของผู้นำที่มีอิทธิพล มีส่วนสำคัญในการเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้ แต่วันนี้ผมจะมานำเสนอในอีกแง่มุมที่อาจจะแตกต่างออกไป เป็นมุมที่ผมถือว่าเป็นด้านที่ดำมืดที่สุดของรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพที่มีต่อท่านมหาตมะ คานธี ( ขอเริ่มเลยนะครับ )
...............................................................................................................
"ข้าพเจ้าไม่มีสิ่งใหม่ที่จะสอนชาวโลก สัจธรรมและความไม่รุนแรง
เป็นโบราณธรรมที่เก่าแก่เหมือนภูเขา ทุดอย่างที่ข้าพเจ้าทำ
เป็นความพยายามทดลองในหลักกานทั้งสองนั้นอย่างกว้างขวาง"
*มหาตมะ คานธี*
ทุกท่านทราบหรือไม่ครับว่า
"มหาตมะ คานธี ถูกเสนอชื่อเข้ารับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพถึง 5 ครั้ง แต่ไม่เคยได้รับรางวัลสักครั้ง"
ในขณะที่นักสันติภาพยุคต่อมาคิดและทำตามทฤษฎี "อหิงสา" ของเขาจนสันติภาพผลิบานงอกเงย และส่งผลให้แต่ละคนทยอยได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพไปตาม ๆ กัน ในขณะที่ต้นแบบของการต่อสู้โดยไม่ใช้ความรุนแรง ทุ่มเทเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้เกิดสันติภาพและการนำเอกราชมาสู่อินเดียคนนี้กลับไม่เคยได้รับเหรียญสีทองดังกล่าวไว้ในครอบครอง ตลอดการถูกเสนอชื่อในปี 1937 - 1948
ผมว่าแน่นอนที่สุดครับว่า ทุกคน ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องรวมทั้งคนทั้งโลกย่อมเต็มไปด้วยความสงสัย องค์กรโนเบลจึงจำเป็นต้องออกมาชี้แจงถึงหลายเหตุหลายปัจจัยที่ทำให้ผลออกมาค้านสาตาคนดูซึ่งจากการแถลงของคณะกรรมการให้เหตุผลว่า
ข้อแรก อาจเป็นเพราะก่อนหน้านั้น ผู้ที่เข้ารับรางวัลโนเบลมีแต่ชาวยุโรปและอเมริกัน เมื่อมีชาวเอเชียถูกเสนอชื่อเข้ามา คณะกรรมการการตัดสินจึงอาจจะลำบากใจที่จะให้
ข้อสอง ด้วยเพราะว่าคานธีไม่มีตำแหน่งทางการเมืองที่ชัดเจน ไม่ได้อยู่ในองค์กรสันติภาพระหว่างประเทศใด ๆ ทำให้เขาแตกต่างจากผู้ได้รับรางวัลคนก่อน ๆ และ
ข้อสาม อาจเป็นเพราะความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างประเทศอินเดียและปากีสถานซึ่งเกิดการแบ่งแยกหลังได้รับเอกราช เป็นตัวแปรที่คระกรรมการยกขึ้นมาอ้าง ในปี 1948 ซึ่งเป็นปีเดียวกันกับที่ "มหาตมะ คานธี ถูกลอบสังหาร" และคานธีหมดลมหายใจสำหรับรางวัลใด ๆ ทั้งสิ้น
จากวันนั้นเป็นต้นมา ด้วยความสมเหตุสมผลในการได้รับรางวัลของคานธียังถูกถกเถียงอยู่เสมอ จน 41 ปีให้หลัง ในปี 1989 ทางคณะกรรมการตัดสินให้ผู้ที่ได้รับรางวัลดนเบลสาขาสันติภาพในปีนั้นคือ ดาไลลามะองค์ที่ 14 ก่อนจะประกาศกลางที่ประชุมใหญ่ว่า "รางวัลเดียวกันนี้ คณะกรรมการขอมอบเพื่อรำลึกถึงท่านมหาตมะ คานธีด้วย"
ท่ามกลางคำถามของความเหมาะสมในการชี้ถูกชี้ผิด สิ่งที่น่าสนใจกว่าการได้หรือไม่ได้รางวัลอาจไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่ท่านมหาตมะ คานธีสร้าง และเมื่อบวกลบกันแล้ว "รางวัลที่ทรงคุณค่ากลับไม่มีค่า" มากพอเมื่อเทียบกับปรัชญาแห่งชีวิตที่ท่านได้มอบไว้ให้โลกใบนี้
และยิ่งไปกว่านั้น ปรัชญาเหล่านี้ไม่เคยถูกตีตรา เราทุกคนสามารถหยิบมันขึ้นมา แล้วลงมือทำ
ติดตามตอนต่อไปนะครับ อดใจรออีกนิด
...............................................
อ้างอิง
หนังสือชีวประวัติของข้าพเจ้า โดย มหาตมะคานธี แปลโดย กรุณา กุศลาสัย
หนังสือผู้นำเปลี่ยนแปลงและให้แรงบันดาลใจแก่โลก โดย อ.วิทยากรเชียงกูล
The Story of MY Experiments with Truth,Mohandas Gandhi
นิตยสาร อะเดย์
หมายเลขบันทึก: 174276เขียนเมื่อ 30 มีนาคม 2008 22:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:54 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
สวัสดีคะ คุณสายลม
"รางวัลที่ทรงคุณค่า กลับไม่มีค่า เมื่อเทียบกับปรัชญาแห่งชีวิตที่ท่านได้มอบไว้"
การให้รางวัลเป็นแรงกระตุ้นให้คนหันมามองและให้ความสนใจในสิ่งงดงามที่ถูกสร้างขึ้น ซึ่งนั้นอาจเป็นความพอใจลึกๆ ของผู้ได้รับรางวัล มากกว่าการยกย่องเชิดชูเกียรติเท่านั้น
จะติดตามตอนต่อไปนะคะ
---^.^---
- สวัสดีครับคุณพิมพ์ดีด
- บางทีรางวัลที่ได้มาก็มีค่าไม่เท่ากับสิ่งที่ได้ให้ไป
- คุณค่าอยู่ที่ความรู้สึกที่ได้จริง ๆ ครับ
- อิอิ ขอบคุณครับ
- รางวัลก็เป็นอะไรบางอย่าง แต่รางวัลบางรางวัลก็ไม่ความหมายอะไร อิอิ
- สวัสดีครับคุณหมอ
- รางวัลบางทีก็ไม่มีความหมายอะไรเลยจริง ๆ ครับ
- แต่รอยทางที่ได้ย่างผ่านจะมีคุณค่าได้ด้วยเวลาที่ผ่านไปครับ
- อิอิ
- สวัสดีครับคุณหมอ
- รางวัลบางทีก็ไม่มีความหมายอะไรเลยจริง ๆ ครับ
- แต่รอยทางที่ได้ย่างผ่านจะมีคุณค่าได้ด้วยเวลาที่ผ่านไปครับ
- อิอิ