เครือข่ายความรู้ภายในตึก

สวัสดีค่ะ 
วันนี้เป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่บ้าง ไม่ใช่เรื่องของผู้ป่วย  ..ไม่ใช่..ไม่ใช่ เจ้าหน้าที่ตึกทับทิมดื้อนะคะ ไม่มีใครดื้อหรอกน่ารักทุกคนเลย ขยันขันแข็ง ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่า จะได้ผู้ชำนาญการ เป็นตัวเป็นตนกะเขาซักที(ที่ผ่านมาก็เป็นตัวเป็นตนค่ะ แต่แบบว่า ต้องแบ่งๆกัน เดี๋ยวพี่สุภาภรณ์จะน้อยใจเพราะพี่เขาก็ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี มีปัญหาทีไรเธอต้องออกรับ หรือจัดการให้พวกเราจนแล้วเสร็จเธอถึงจะกลับทุกที ไม่เคยทิ้งให้พวกเราแก้ปัญหากันเองเลย)  พอพวกเรารู้ว่าจะมาประจำตึกเร็วนี้ สิ่งแรกที่ทำก็คือ จัดเตรียมโต๊ะทำงาน ปรับปรุงสถานที่ ภูมิทัศน์ในห้องทำงาน ถึงทำอย่างไงก็คงไม่สวยเหมือนตึกเก่าพี่เขาหรอก เพราะมีเนื้อที่จำกัด  และพวกเราก็เห็นพ้องต้องกันว่า เราคงจะต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรๆอีกเยอะ แต่ก็ดีเราจะได้มีการพัฒนาที่ดีขึ้น โดยเฉพาะเมื่อมีผู้นำมานำเราก็คงไม่ใช่เรื่องยาก ดีเสียอีกเราจะได้ทำงานง่ายขึ้นเพราะมีคนคิด มีประสบการณ์แล้ว เราไม่ต้องคิดอะไรเองหมด หรือใหม่หมด ไม่ต้องลองผิดลองถูก ประหยัดเวลาในการทำงานของพวกเราเยอะเลย เพราะอย่างไรสุดท้ายก็คงเพื่อเป้าหมายเดียวกัน คืองานที่มีคุณภาพ 
เล่ามาถึงตรงนี้ก็คงต้องกับมาที่ประเด็นของเรื่องนี้จริงๆเสียที ก็เป็นเรื่องเดียวกับที่เราเล่าให้ผู้นำคนใหม่เราฟังว่าที่เราทำอะไรกันอยู่ขณะนี้  ก็เริ่มกันที่ ที่ตึกทับทิมเรามีบอร์ดสร้างสรรค์ แล้วไอ้บอร์ดสร้างสรรค์มันคืออะไร เพราะ พี่ประกายรัตน์ก็ทำหน้างง ๆ อย่างตั้งใจฟังก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อเราอธิบายต่อไป พร้อมกับภาวะผู้นำที่เธอมีด้วยคำพูดที่ว่า ดีดี..และรอยยิ้ม..
สรุป บอร์ดสร้างสรรค์ มันก็คือ…………………บอร์ดสีแดงกำมะหยีนี่แหละ  แต่พวกเราเอาไว้ติดข้อมูลข่าวสารที่มีประโยชน์เพื่อแลกเปลี่ยนกันเรื่องดีๆที่เราอ่านเจอ หลักการทำงาน หรือแม้กระทั่งคำแปลภาษาอังกฤษที่เราใช้กันบ่อยๆ เพื่อเป็นการกระตุ้นให้เจ้าหน้าที่ของเราใฝ่หาความรู้และนำความรู้ที่ได้นั้นมาแลกเปลี่ยนกัน  เมื่อเริ่มต้น ก็คิดว่าทำอย่างไรทุกคนจะมีส่วนร่วม ก็เลยคิดได้ว่า จะมีการจดบันทึกนะ สรุปทุกเดือนในวันประชุมประจำเดือนว่าใครนำมากี่เรื่อง หลายท่านก็ให้ความร่วมมือดี แต่ก็มีบางท่านอ้างว่า ผมไม่เก่งหนังสือ ไม่เก่งคอม.  ไม่เป็นไรค่ะ ตัดหนังสือพิมพ์มาแปะก็ได้  หรือบอกว่านำเรื่องมาจะพิมพ์ให้  ก็ไม่มีเรื่องอะไรมาติดซะที จนวันหนึ่ง เจ้าหน้าที่ท่านนั้นได้ พูดถึงคำกลอนคำขวัญอะไรซักอย่าง ก็เลยได้โอกาส ดิฉันก็เลยจูงมือเธอมาที่หน้าคอมพิวเตอร์ แล้วบอกว่า อะไรนะ พูดใหม่ หลังจากนั้นก็ได้กลอนบทหนึ่งที่เกี่ยวกับการทำงานมาติดบอร์ดสร้างสรรค์ พร้อมชื่อผู้นำมาติดจนได้ แต่ที่คาดไม่ถึง คือหลังจากนั้นก็มีกลอนมาอีกติดอยู่บนบอร์ดโดยที่ไม่ใช่ฝีมือดิฉีนเป็นคนพิมพ์ สรุปเดือนนี้เธอคนนั้นได้ผลงานไป 2 ชิ้น
จากที่ทำมา ได้ 3 เดือน ก็ได้เดือนละ 4-5 เรื่อง  เดือนนี้ก็ 7 เรื่อง ได้รับความร่วมมือจากเจ้าหน้าที่พอควร แต่คงต้องหาวิธีให้ทุกคนมีส่วนร่วมต่อไป หรืออาจจะเป็นเพราะบอร์ดเล็กไปหน่อยเลยติดได้น้อยเรื่อง   ต้องกลับเอาไปคิดเป็นการบ้านแล้ว…