มีคนและมีคน - เยอะแยะไปหมด

          มีคนและมีคน ­­– เยอะแยะไปหมด

เมื่อเราเข้าไปอยู่ท่ามกลางฝูงชนจำนวนมาก ...จะมีคนที่เรารู้จักน้อยกว่าคนที่เราไม่รู้จัก บนรถโดยสาร ในโรงหนัง ในห้างสรรพสินค้า ในงานเลี้ยง ฯลฯ ก็จะมีคนที่เรารู้จักน้อยกว่าคนที่ไม่รู้จัก  เพราะความไม่รู้จักกัน เราจึงไม่ค่อยพูดคุยกันโดยไม่จำเป็น และเมื่อพูดก็จะพูดเท่าที่จำเป็น กำแพงที่กั้นระหว่างคนกับคนนั้นไม่ปรากฏรูปร่างหน้าตาแต่ทว่ามีอยู่จริง  มันเป็นได้ทั้งเกราะป้องกันตัวและเครื่องมือในการสร้างระยะห่าง

          มีคนและมีคน ­– เยอะแยะไปหมด

 การที่คนเรามารู้จักกันจึงไม่ใช่เรื่องธรรมดา ยิ่งรู้จักอย่างสนิทสนมยิ่งไม่ธรรมดา ดังนั้น ควรถนอมความรู้สึกที่ดีต่อกันไว้ให้มาก หากเกิดการพลัดพรากจากกันด้วยเรื่องตามธรรมชาติก็เป็นเพียงเรื่องปกติ  หากการพลัดพรากที่เกิดจากการทะเลาะเบาะแว้ง ซึ่งบางครั้ง “สันติภาพ” ก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้าย แต่กลับกลายเป็นต้องการ “ชัยชนะ” เสียมากกว่า

          มีคนและมีคน ­– เยอะแยะไปหมด

แต่ส่วนใหญ่เป็นคนที่เราไม่รู้จัก และพวกเขาก็ไม่รู้จักเรา  ต่างคนต่างอยู่และต่างคนต่างใช้ชีวิต 

บางทีเราอาจจะได้พูดคุยกับใครสักคนแค่ 2 – 3 ประโยค แล้วก็ไม่ได้เจอหรือพูดคุยกันอีกเลยทั้งชีวิต เช่นกัน – เราอาจะเห็นหน้าใครก็ตามมาหลายปี เห็นบ่อย ๆ แต่ไม่รู้จักและไม่เคยพูดด้วยสักคำ

          เราจะรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ท่ามกลางคนรู้จัก และโดดเดี่ยวเมื่ออยู่ในวงล้อมของคนไม่รู้จัก เราจะเดินทางไปหาคนที่รู้จักและพวกเขาก็จะเดินทางมาหาเรา

          โลกใบนี้มีคนเยอะแยะไปหมด ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ไม่รู้ว่าใครมาจากไหน แต่จะมีคนจำนวนหนึ่งอยู่ในชีวิตของเรา เป็นคนที่เรารู้ว่าคือใครมาจากไหน

          เราจึงควรรักษาคนจำนวนดังกล่าวไว้ให้ดี ๆ  “คนที่เรารู้จัก”

*              *              *              *              *

บทความบางตอนเรียบเรียงมาจากนิตยสาร “ขวัญเรือน” ปักษ์แรกเดือนสิงหาคม 2550

[BM.chaiwut]

จิรพรรณ

 

อ่านๆ ไปก็นึกถึงสำนวนหนึ่งได้ว่า...

• ความว้าเหว่ท่ามกลางฝูงชน

เมื่ออ่านต่อไปก็นึกถึงบทกวีของใครแล้วไม่แน่ใจ (รู้สึกว่า จ่าง แซ่ตั้ง) ที่เขียนทำนองว่า....

• คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน คน.... ขึ้นรถเมล์
  

เจริญพร