ทำใจอย่างไรดีกับความพิการอย่างกะทันหัน

ถ้าคุณต้องเผชิญกับความจริงอย่างปฏิเสธไม่ได้รักษาใจของคุณให้มั่นคง

       ความพิการได้เกิดขึ้นจริง แต่ความพิการจะเป็นแบบฝึกหัดให้คุณสอบผ่านได้ อย่าเอาใจของคุณไปจมกบัความรู้สึก "ไม่อยาก" ให้สิ่งนี้เกิดขี้น และโปรดเข้าใจ "ความไม่อยาก" ของคุณอย่างอ่อนโดยนะคะ มิเช่นนั้นสิ่งที่คุณจะได้รับกลับมา... คือความอ่อนแอและความท้อแท้ที่รังแต่จะทำให้กำลังใจของคุณเสื่อมถอย

       วันนี้ร่างกายคุณอาจจะพิการ แต่จงอย่าปล่อยให้ใจของคุณพิการตามกายเด็ดขาด

        เพราะใจที่มั่นคงพร้อมที่จะเรียนรู้กับสิ่งที่เกิดึ้ทางร่ายกายอย่างไม่หวั่นไหว การที่เรากฝีกฝนให้ใจของเราเจริญขึ้นไปพร้อมๆ กับความเสื่อมของร่างกายที่เราปฏิเสธไม่ได้นี้ เป็นสิ่งที่ท้าทายมากพราะเท่ากับคุณสามารถที่จะยกจิตวิญญาณของคุณให้สูงขึ้นได้

       หากคุณเรียนรู้และสามารถจัดการกับสิ่งนี้อย่างคนที่ไม่ทุกข์ใจได้... ก็เรยนกว่ามีปัญหาแล้ว

       ปัญหาคือการจัดการชีวิตของเราใหม่อย่างคนที่รู้ตัวทั่วพร้อมว่าขณะนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เกิดนี้เป็นสิ่งที่เราจะเรียนรู้กับมันได้ กล่าวคือ... เรียนรู้ที่จะมีจิตใจที่จะยอมรับมัน.... แล้วเดินทางไปกับมันอย่างเข้าใจ

       จงอย่าปฏิเสธ

       เพราะคุณจะพบกับความล้มเหลว คุณเคยได้ยินคำพูดนี้หรือไม่คะ  "จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าย"  ขอให้จิตของคุณแข็งแรงเข้าไว้คุณจะสามารถพาร่างการของคุณให้เดินไปอย่างไม่ขุ่นมัวได้เอง

       ขอให้มีความสุขกับการเรียนรู้และเฝ้าสังเกตใจคุณให้อ่อนโยนนะคะ อะไรจะเกิดขึ้น...ก็ปล่อยว่างความขุ่นมัวในใจให้ฉับพลัน

      จงอย่างกลัว!

       และบนหนทาของการเรียนรู้ จงอย่าหวั่นไหว!

      โปรดระลึกเสมอ...ว่า อย่าปฏิเสธ! อย่ากลัว!  อย่าหวั่นไหว!~

      ไม่ว่าอะไรก็ทำอันตรายใจคุณไม่ได้หรอกค่ะ

    "หากคุณคิดว่าคุณสิ้นหวัง และหมดกำลังใจ  อย่าลืมว่าคุณยังมีจิตใจที่แข็งแกรงอีกด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นจิตใจที่คุณยังไม่เปิดใจยอมรับมันเท่านั้นเอง ถ้าคุณเปิดใจแล้วเรียนรู้สักวันคุณจะได้กำลังใจนั้นคืนมา

                                          "สู้ๆ ค่ะ"   เหรียญมีสองด้าน แล้วคุณละมีกี่ด้าน

                                          แด่ผู้หมดกำลังใจ และกำลังสร้างกำลังใจ