วันนี้ครูดอย.คอมได้จัดประสบการณ์การเรียนรู้ให้กับเด็กชั้นอนุบาล 2 วันนี้ยอมรับว่าสอนไม่เข้าท่าเท่าไร ครูดอย.คอมสอนเรื่อง ตัวเลขกับสิ่งของ เริ่มแรกเด็กอนุบาลเข้าห้องเสียงดังมาก พอครูดอย.คอมยืนหน้าประตูห้องเด็กอนุบาล 2 วิ่งกันเข้าเพื่อที่จะนั่งเป็นแถว บางคนมือดำ บางคนใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา บางกันผมยุ่ง ครูดอยมองด้วยความงง งง นี่มันอะไรกัน (ครูดอยนึกในใจ) ครูดอย.คอมเข้าห้องพร้อมกับลากเก้าอี้ตัวที่เคยนั่งกลางหน้าเรียน เด็กอนุบาลพูดพร้อมกัน นักเรีย..ทำ..ควา..เคารพ..เด็กอนุบาลกล่าวคำทักทายสวัสดีค่ะ สวัสดีครับ
ครูดอย.คอมกล่าวตอบไปว่า "สวัสดีค่ะ" เด็กอนุบาลทุกคนเงียบไม่มีแม้แต่เสียงพูด ครูดอย.คอมมองหน้าเด็กทีละคนทีละคน จนครบ อยู่ๆเด็กชายอภิสิทธิ์ ก็โพรงมาว่า "ครูครับ มีคนตีกันครับ "
ครูดอย.คอมหันไปมองอภิสิทธิ์ "ใครหรือครับ "
อภิสิทธิ์ตอบแบบภาคภูมิใจว่า "ผมกับเอกชัยครับ "
ครูดอยถามต่ออีกว่า "แล้วตีกันเรื่องอะไรล่ะ" พูดพร้อมกับมองหน้าอภิสิทธิ์และเอกชัย
อภิสิทธิ์บอกว่า "เขาไม่ให้ผมเล่นตุ๊กตาครับ" เอกชัยไม่น้อยหน้าตอยว่า "อภิสิทธิ์ไม่ให้ผมเล่นรถครับ"
ครูดอย.คอมถามทั้งสองคนว่า "ตีกันแล้วเจ็บไหม" ทั้งสองตอบว่า "เจ็บครับ "
ครูดอย.คอมก็เลยพูดว่า"ของเล่นเป็นของใคร เราควรจะแบ่งกันเล่นถึงจะถูก แล้วอย่าตีกันอีกนะ ถ้าครูดอยจะเอานวมชกมวยให้คนละคู่" ทั้งสองหันมองหน้ากันแล้วพูดเป็นภาษาลีซอ 2 - 3 ประโยค แป๊บเดียวก็กอดคอกันไปแปรงฟัน
แต่ครูดอย.คอมดีใจที่เด็กอนุบาลกล้ายอมรับผิด หรือคุณคิดว่าอย่างไร ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะค่ะ
ดีใจที่ครูมีเด็กเป็นเด็กสอนง่าย ครูเล็กมีเด็กแบบผู้ใหญ่ที่ต้องคอยแซะซักไซร้
และตัดสิน เหนื่อยมาก ๆ เลย อยากไปอยู่บนดอยบ้างจัง