เรียนรู้เรื่องความเป็นอิสระของมหาวิทยาลัย จากประวัติศาสตร์ 3

• พัฒนาการของการเกิดมหาวิทยาลัยในยุโรปต่อๆ มา เช่น มหาวิทยาลัยปารีส (ซอรบอร์น)และมหาวิทยาลัยปราก  เกิดโดยธรรมชาติ จากการรวมตัวกันของนักศึกษาและอาจารย์  การบริหารมหาวิทยาลัยเป็นการดูแลร่วมกันของอาจารย์และศิษย์
• ต่อมาเพื่อสร้างความเชื่อมโยงกับศาสนจักร  จึงมี cancellarius (ต้นตอของคำว่า chancellor) อันเป็นตำแหน่งเกียรติยศ มักจะเป็นพระสังฆราชของเมือง เข้ามามีบทบาทในกิจการของมหาวิทยาลัย แต่เฉพาะส่วนที่ไม่ใช่วิชาการ  แต่แม้โครงสร้างการบริหารของมหาวิทยาลัยจะเปลี่ยนไปบ้าง  ความเป็นอิสระทางวิชาการของมหาวิทยาลัยก็ยังคงอยู่
• ต่อมา เมื่ออังกฤษเปลี่ยนไปใช้นิกายโปรเตสแตนต์ และอาณาจักรตัดขาดจากศาสนจักร  ทำให้การปกครองประเทศขึ้นกับกษัตริย์โดยสมบูรณ์ chancellor ของมหาวิทยาลัย จึงเป็นพระราชวงศ์หรือขุนนางชั้นสูง  ที่ประชุมอาจารย์เรียกชื่อว่า congregation ทำหน้าที่ดูแลคุณภาพการศึกษาและให้ปริญญา
• ส่วนการบริหารมหาวิทยาลัยมี
  • vice-chancellor หรืออธิการบดีเป็นผู้บริหารสูงสุด
  • university council หรือสภามหาวิทยาลัย ทำหน้าที่วางนโยบาย โดยสภามหาวิทยาลัยประกอบด้วย
    • vice chancellor
    • หัวหน้าภาควิชาต่างๆ
    • ผู้ที่ได้รับเลือกมาจากที่ประชุมอาจารย์
    • และมีผู้แทนของนักศึกษาเป็นผู้สังเกตการณ์ในสภา
• สภามหาวิทยาลัยบางแห่ง เช่น ออคฟอร์ด (๑๖๓๖) ยังได้ออกฎข้อบังคับ ให้มีการยืนยันว่า มหาวิทยาลัย และสำนักพิมพ์ของมหาวิทยาลัยต้องมีอิสระในการบริหาร  เป็นการป้องกันไม่ให้อำนาจภายนอกเข้าไปรบกวนเสรีภาพทางวิชาการในมหาวิทยาลัย

อ้างอิงจาก ความเป็นอิสระของมหาวิทยาลัยไทย : จรัส  สุวรรณเวลา   สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2551

  

A university is an institution of higher education and research, which grants academic degrees at all levels (associate, bachelor, master, and doctorate) in a variety of subjects. A university provides both undergraduate education and postgraduate education. The word university is derived from the Latin universitas magistrorum et scholarium, roughly meaning "community of teachers and scholars".[1] [1]  Google eBook of Encyclopedia Britannica