วันไหนๆ...ก็เป็นได้แค่คนเบื้องหลัง...ที่แสนเจ็บปวด


วันไหนๆ...ก็เป็นได้แค่คนเบื้องหลัง...ที่แสนเจ็บปวด

นำภาพเบื้องการทำงานมาฝากค่ะ คำว่าเจ็บปวดก็เพราะบอร์ดประมวลภาพกิจกรรมปี 50 ตัวนี้ล่ะค่ะ
ก่อนทำและหลังทำก็เจ็บปวดไม่ต่างกันเลย

IMG_5675

เจ็บปวดยังไงน่ะเหรอคะ คือว่าต้องตัดลวดเพื่อต่อแผงสีดำนี้ให้ยึดติดกัน เสร็จแล้วมันจะมีส่วนปลายที่โผล่ออกมาแหลมๆ เวลาเราต่อแต่ละช่วงก็ต้องมีเผลอบ้างไปโดนมันทิ่มมือเข้า โดนเนื้อเราจนเลือดไหลซิบๆเลยล่ะค่ะ กว่าจะเสร็จมือเนี่ยมือเรามีแต่แผลเต็มไปหมดเลย
เวลาโดนน้ำแสบอย่าบอกใครเลยล่ะค่ะ

IMG_5687

หลังทำเจ็บปวดยังไง ก็คือว่า วันนั้นสถานที่จัดงานเป็นกลางแจ้ง เผอิญวันนั้นลมแรงมาก พัดสิ่งที่ตั้งเด่นตระหง่านบนโต๊ะอันสวยงามพังลงกับพื้นหมดเลย มันช่างแสนเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก แบบว่า

อุตส่าห์ัตั้งใจทำอย่างดีแต่สุดท้ายก็ล้มจนได้ อิอิอิ

 

คำสำคัญ (Tags): #บอร์ด
หมายเลขบันทึก: 168134เขียนเมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2008 11:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม 2012 09:34 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ว่าจะไปเยี่ยม ลืมเลย
เดี๋ยวจะส่ง VCD ไปให้เด้อ
ของท่านอำนาจ แสงสุข ไปออกทีวี

สวัสดีค่ะพี่บอน

 ไม่มีรูป 1. นายบอน@kalasin

ไม่ได้คุยกันตั้งนาน เป็นยังไงบ้างคะ  สบายดีนะคะ

พี่อำนาจไปออกทีวีรายงานอะไรคะ วันนั้นยังคุยกันกะพี่อำนาจอยู่เลย เอ๊ะ ทำไมไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย

ขอบคุณค่ะ

ก็คงต้องแสวงหาแนวคิดของการ "ตั้งฐานบอร์ด"  กันต่อไป...  และต่อไปจะไม่มีคนมาจ้ำจี้ให้ทำโน่นนี่แล้วเด้อ...

ต้อง ทำกันเองแล้ว...

...เวทีแห่งนี้ไม่มีพี่เลี้ยง.....

...

และเชื่อเถอะว่า  จะมีคนมายืมไปใช้อีกเยอะแยะเลย

ถึง P 3. แผ่นดิน

  • ...เวทีแห่งนี้ไม่มีพี่เลี้ยง..... เอาอีกแล้วนะคะ ไม่เอา ไม่พูด

  • "ทำงานสบายแต่ไร้คุณค่า"....อันนี้ก็ไม่ไหวนะคะ

  • นู๋ขอเลือก "ทำงานหนักแต่รักในการมีตัวตน" ดีกว่าค่ะ ...

ถ้าเราทำขาตั้งให้ดีแล้ว นู๋ก็คิดว่าเยี่ยงนั้นค่ะ ต้องมีคนมายืมไปใช้อีกเยอะแน่ๆ

การทำงานชิ้นหนึงให้สำเร็จไปได้ด้วยดีนั้น ไม่ใช่ทำเพียงคนเดียว การทำงานต้องมีระบบมีขั้นมีตอน มีทีมงาน ช่วยกันคิด ช่วยกันสร้าง

คนเรามีความสามารถต่างกัน คนหนึงคิด คนหนึงทำ และอีกหลายๆคนช่วยกันแบกกันหาม ถ้าเราขาดคนใดคนหนึงไป งานที่ออกมาก็ไม่สมบูรณ์เท่ากับการที่เราร่วมกันทำร่วมกันสร้าง จริงไหมคะ  คนเราทุกคนมีความสำคัญในตัวเองกันทั้งนั้น

เหมือนกับหุ่นยนต์ถ้าน็อตตัวใดตัวหนึงหลุดหรือหลวม หุ่นยนต์ตัวนั้นจะเดินไปยังจุดหมายอย่างมั่นคงได้อย่างไร หากมีอะไรมาขวางหรือกระทบ ซักวันก็คงต้องหลวมและหลุดออกไป สุดท้ายก็ล้มและพังทลายลงในที่สุด

 

 

ไม่รู้สิ, นายช่างใหญ่เขามองและมีวิธีคิดเหมือนเราหรือเปล่าล่ะ..

แต่พี่เห็นด้วยเลยนะ ..คนเราหนักหน่อยแต่มีตัวตนก็ถือว่า "เยี่ยม" .. และการทำงานในระบบเติมเต็มเป็นเรื่องที่ดี ..มีคนคิด, อีกคนทำ, และมาย้ำประเมินร่วมกัน... นี่แหละคือกระบวนการที่น่าสนใจ

....

ถึงบอส P 5. แผ่นดิน

ถ้าคนมีความเป็นคน เรื่องแค่นี้น่าจะทะลุปรุโปร่ง ยกเว้น เป็นคนที่ไม่ใช่คน หรือเป็นคนที่ชอบเอาเปรียบคน ความดีเอาเข้าตัว ความชั่วมั่วให้คนอื่น อิอิอิ  แรงไปหรือเปล่าคะ 5555555

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท