เมื่อคืน..ฉันฝันถึงแม่

 

 

เมื่อคืนฉันฝันถึงแม่
นานแล้วนะ..ที่ไม่ได้เจอท่าน
เราอยู่ไกลกันมาก... ทั้งๆความจริงฉันคิดถึงแม่ตลอดเวลา
แต่ก็แปลก... ที่นานๆครั้งฉันจะฝันถึงท่าน

 

ในฝัน.. ฉันได้กลับไปหาแม่ที่บ้าน
บ้านของแม่กว้างขวางใหญ่โตมาก
มีห้องหลายห้อง คล้ายกับได้รับการปรับปรุงจนดูสวยงามขึ้นกว่าเดิม
และในตอนนี้ที่นั่นก็คล้ายกำลังจัดงานบางอย่าง
เป็นงานมงคลสังสรรค์
มีคนมากันหลายคน ทั้งญาติพี่น้อง และเพื่อนบ้าน

และ..ถ้าหากฉันรู้สึกไม่ผิดพลาด
ดูเหมือนว่าแม่ตั้งใจจัดงานวันเกิดให้ฉันนะ

 

ปกติ..ฉันอยู่ตามลำพังคนเดียวที่หอพัก
นานๆครั้งจะได้กลับบ้าน
ด้วยเหตุนี้..ข้าวของของฉันทุกอย่างจึงอยู่ที่หอพัก
แทบไม่มีอะไรอยู่ที่บ้านเลย
บ้านแทบไม่ใช่บ้านของฉัน
แต่เป็นบ้านของแม่

การกลับบ้านครั้งนี้.. ฉันกลับไปด้วยความรู้สึกเหงา
เหนื่อยล้า..อยากมีที่พักพิงอันอบอุ่น
ที่ที่เรียกว่าบ้าน
ฉันมีความรู้สึกอยากจะได้กลับบ้านอย่างแท้จริง
และอยากจะมีที่สักที่หนึ่งของฉันอยู่ในบ้านหลังนั้น

เพราะไม่ได้กลับบ้านเสียนาน
ในฝันฉันเดินสำรวจไปจนทั่วบ้าน
บ้านดูแปลกไปจริงๆ
และเหมือนไม่ใช่บ้านหลังเดิม....บ้านหลังที่พ่ออยู่ด้วย

จริงสินะ.. ฉันสะดุดใจขึ้นมานิดนึง
พ่อไปไหนล่ะ
ดูเหมือนว่าตั้งแต่ฉันเข้ามา..ฉันไม่เจอพ่อเลย
ฉันคิด.. บางทีพ่ออาจจะไปทำธุระข้างนอกยังไม่กลับมา

 

 

 

หลังจากเดินสำรวจรอบหนึ่ง
ฉันรู้สึกชอบบ้านหลังนี้เหลือเกิน
เพราะมันน่าอยู่มากๆ
และฉัน..ก็ต้องใจห้องว่างหลังหนึ่งในบ้านหลังนี้
เชื่อว่านี่เป็นห้องที่ยังไม่มีเจ้าของ
เพราะมีข้าวของที่ไม่ใช้มาวางไว้ในห้องจนดูรก
คิดว่าถ้าขนย้ายออกไป แล้วจัดวางตั้งโต๊ะตู้เตียง
ติดผ้าม่านสีสวยๆ ติดรูปไว้บนฝาผนัง มีชั้นวางของวางตรงนี้
อืม.. มันต้องเป็นห้องที่น่าอยู่มากๆทีเดียว

ฉันนึกวางแผนจัดห้องไว้อยู่ในใจ
และคิดว่าจะขออนุญาตแม่.. ขอห้องๆนี้ให้ฉัน
เพราะว่านี่เป็นบ้านของฉันนี่นา
แล้วฉันก็ยังไม่มีห้องส่วนตัวในบ้านหลังนี้เลย
เชื่อว่าแม่ต้องอนุญาตแน่ๆ

 

ตกตอนเย็น.. เราทานอาหารเย็นด้วยกัน
ก็แปลก..พ่อยังไม่กลับมาเสียที
น้องๆของฉันก็ไม่รู้ไปไหนกันหมด
ในบ้านมีแต่ฉันกับแม่ และญาติพี่น้องที่แปลกหน้า
แม่อวยพรวันเกิดให้ฉัน
หลังจากรับพรเสร็จ..ฉันทวงของขวัญจากแม่ทันที

แม่ยิ้มอย่างใจดี.. ถามฉันว่าฉันอยากได้อะไร
ฉันตอบแม่ว่า.. ฉันอยากได้ห้องส่วนตัวในบ้านหลังนี้
แล้วฉันก็จูงมือแม่ไปที่ห้องๆนั้น ชี้ให้แม่ดู
บอกว่าฉันชอบที่นี่..ฉันอยากอยู่ที่นี่
อยากมีห้องของฉันเอง ภายในบ้านของฉันหลังนี้

 

แต่แล้ว..คำตอบที่ฉันได้รับ
คือสีหน้านิ่งเฉยของแม่
แม่ส่ายหน้า...ไม่อนุญาต... แม่ไม่ให้ฉัน

ทำไม ?
ฉันร้องถามแม่อย่างงุนงง
ทำไมฉันถึงไม่สามารถมีที่อยู่สักแห่งภายในบ้านของตนเอง
ก็ฉันเป็นลูกแม่..ทำไมแม่ไม่อยากให้ฉันอยู่กับแม่ที่นี่หรือ ?
แม่ไม่ตอบ..แล้วเดินหนีไปทางอื่น

 

ฉันรู้สึกโกรธ
ไม่ใช่สิ...
นั่นเป็นความรู้สึกเสียใจ.. และน้อยใจเสียมากกว่า
ทำไม..แม่ถึงใจดำกับลูกแบบนี้

ฉันเดินตามหาแม่เพื่อจะถามหาคำตอบ
เพื่อจะขออีกครั้ง..เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจ
ฉันถึงกับบอกกับตนเองด้วยความน้อยใจว่า
ถ้าแม่ไม่ให้ฉันนะ.. ต่อไปฉันจะไม่มาบ้านหลังนี้อีก

 

แต่ฉันก็เดินหาแม่ไม่เจอ
จนกระทั่งเมื่อฉันตื่นขึ้นมา....
ในที่สุดฉันก็ได้คำตอบขึ้นมาเอง
ว่าทำไม.. แม่ถึงไม่ยกห้องๆนั้นให้ฉัน
ทำไม..แม่ไม่อยากให้ฉันไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นกับแม่

เพราะฉันค่อยนึกขึ้นมาได้ว่า..

แม่เสียชีวิตไปหลายปีแล้วนี่นา...!

 

 

 

 .. ..

  

เพลงน้ำใจแม่

ที่มา : http://www.dmc.tv/programs/mv/page11.html
(หรือโหลดฟังได้ที่ http://www.dmc.tv/mmdownload.php?file=/MV1/MP3/MotherMind.mp3 )

..................

 

แรงบันดาลใจ :: คือความฝันจริงๆที่ฝันถึงแม่

ขอบคุณค่ะแม่ที่จัดงานวันเกิดให้
ขอบคุณค่ะ..ที่ยังไม่อนุญาตให้ลูกไปอยู่กับแม่
แม่คงอยากจะบอกว่า.. ลูกยังมีหน้าที่อีกมากมายที่ต้องทำในโลกใบนี้
แต่รับรองว่า..เมื่อถึงเวลา ลูกจะไปอยู่กับแม่ที่บ้านหลังนั้น
ขอจองห้องๆนั้นไว้พลางๆนะคะ.. ชอบมากจริงๆค่ะ ^__^

[แผ่นดิน]

ผมเองก็มีความทรงจำอันมากมายเกี่ยวกับบ้าน, และบ้านก็คือที่ที่รอคอยเราอย่างเป็นปัจจุบัน ..

มีกลอนที่เขียนไว้ในบล็อกนานแล้วครับ, 

 

(๑)  

 

 

บ้าน,   อยู่ไม่ไกล 
หากแต่ใจอยู่ไกลบ้าน 
นานและนาน 
ที่การงานเคี่ยวเข็ญเป็นเจ้าชีวิต

 

กลับบ้านกันไหม 
ไปให้หัวใจได้หลับสนิท 
หนุนตัก, และจุมพิต
ให้หัวใจได้แนบชิด..  "หัวใจบ้าน"

 

 

 (๒)   

 

คิดดูสิ, หลังคาบ้านแต่กาลก่อน
เคยดับร้อน - ต้านลมฝนจนสะท้าน
บัดนี้,  ยังอยู่เย็นเป็นสำราญ
หรือร้าวรานโทรมทรุด  -  ทุกข์ท้อใจ   

 

 

คิดดูสิ,  กระถิน  ริมรั้วบ้าน
เคยกิ่งก้านเขียวชะอุ่มเป็นพุ่มใหญ่ 
บัดนี้,  ยังชูช่อล้อลมไกว
หรือหักโค่นกิ่งใบไม่เหลือรอย

   

คิดดูสิ,  แคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้าน
เคยสำราญเอนกายยามบ่ายคล้อย
บัดนี้,  ผุพัง  หรือยังคอย
ให้เราคืนเท้าถอย -  รอยเวลา

คิดดูสิ,  รองเท้าเก่าเราเคยใส่ 
แม่เก็บไว้ "เป็นของเจ้า"  เฝ้ารอท่าประตูบ้านรอขานรับวันกลับมา -
ชานบ้านอันแก่ชรา...  รอปลอบใจ

 

   

(๓)

 

กลับบ้าน,  ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่หนอ ?
บ้านยังรอ!  จำได้  ใช่หรือไม่
ฟังสิ,  นั่นเสียงเพรียก  -  เรียกมาไกล  !
เสียงนั้น,    คุ้นใช่ไหม.. เสียง "หัวใจบ้าน" !

 

[k-jira]

สวัสดีค่ะ คุณ แผ่นดิน

ขอบคุณมากค่ะ

บทกลอนไพเราะมากๆเลย

อ่านแล้วยิ่งคิดถึงบ้าน

ไม่ได้กลับบ้านมานาน 2 เดือนกว่าแล้ว

แต่ก็แปลก.. สิ่งที่คิดถึง..และโหยหา คือบ้านสมัยยังเป็นเด็ก สมัยที่ยังเป็นนักเรียน มีพ่อ มีแม่ มีน้องๆ มีชีวิตของครอบครัว พ่อแม่ลูก มีหน้าที่ มีกฏระเบียบ มีกิจวัตรที่ดำเนินไปเหมือนๆกันทุกวัน 

ตื่นขึ้นมาทำกับข้าว เตรียมกับข้าวไว้ใส่บาตร เตรียมโต๊ะอาหารไว้ให้พ่อกับแม่ กินข้าวแล้วไปโรงเรียน เรียนหนังสือ โรงเรียนเลิกก็กลับบ้าน เตรียมของว่าง (น้ำ+ขนม) ไว้ให้พ่อกับแม่ที่จะกลับจากทำงาน จากนั้นเข้าครัวทำกับข้าว พอทุกคนมากันพร้อมหน้าก็ตั้งโต๊ะ กินข้าวเย็นพร้อมกัน เสร็จแล้วดูทีวีด้วยกัน ระหว่างนั้นทำหน้าที่ปอกผลไม้ ทุกคนร่วมทานผลไม้เป็นของหวาน สองทุ่มแยกย้ายกันไปอ่านหนังสือทำการบ้าน เที่ยงคืนเข้านอน ตั้งนาฬืกาปลุกตีห้าครึ่ง เพื่อลุกขึ้นอ่านหนังสือและหุงข้าวทำกับข้าวมื้อเช้า และเตรียมข้าวใส่บาตร.... เป็นเช่นนี้หมุนเวียนเหมือนๆกันไปทุกวัน จนจบ ม.6 เข้ามหา'ลัย

- อ่านกลอนแล้วก็คิดถึงวันเวลาเหล่านั้น เคยรู้สึกเบื่อ จำได้ว่าเคยแอบคว่ำชามเปล่าไว้ในกาละมัง เพราะขี้เกียจทานข้าวเช้า เพราะมันไม่หิว (มื้อเช้าเพียงเตรียมตั้งโต๊ะให้พ่อกับแม่ ส่วนลูกๆแยกย้ายทานกันเอง เพราะต้องรีบเตรียมตัวไปโรงเรียน)

- มาตอนนี้รู้สึกโหยหาวันเวลาเหล่านั้นมากๆ เมื่อแจกไป ระบบระเบียบหลายอย่างในบ้านก็เปลี่ยนไป ยิ่งลูกๆแยกย้ายกันไปเรียนต่อ ไปทำงานต่างจังหวัด บ้านก็เปลี่ยนเป็นซื้ออาหารถุง

- มีความคิดว่า.. บ้านที่ทำอาหารเองและตั้งโต๊ะกินกันพร้อมหน้าพร้อมตา คือหัวใจศูนย์รวมของความเป็นครอบครัว  รสชาติอาหาร แสดงออกถึงวัฒนธรรมประจำบ้านหลังนั้นๆ

- เฮ้อ.. บ่นมาเสียยาว.. สรุปอีกทีว่า คิดถึงบ้าน.. แต่เป็นบ้านเมื่อก่อนนะ ไม่ใช่บ้านในตอนนี้

[k-jira]

แก้ไขข้อความค่ะ

- มาตอนนี้รู้สึกโหยหาวันเวลาเหล่านั้นมากๆ เมื่อแจกแม่จากไป ระบบระเบียบหลายอย่างในบ้านก็เปลี่ยนไป ยิ่งลูกๆแยกย้ายกันไปเรียนต่อ ไปทำงานต่างจังหวัด บ้านก็เปลี่ยนเป็นซื้ออาหารถุง

[กวิน]

• เพลงเพราะครับ
• ว่าแต่...นอกจากนี้แล้วฝันเห็นเลขอะไรบ้างหรือไม่ครับ...
• ถามไปงั้น...ล้อเล่นนะครับ คิดถึงแม่เหมือนกันครับ