การเดินทางอย่างไม่มีขอบเขต โลกแห่งศิลปะ 2
อาการเข่าเสื่อม เป็นมาแต่หลัง ปลูกถ่ายไตใหม่ ต้นปี 2547
ใช้ไม้เท้าค้ำเดินเกือบปีกว่า และทำกายภาพอย่างต่อเนื่อง
เมื่อดีขึ้น ก็เดินทาง ทำการงานปกติ จนมาเป็นอีก เมื่อ ต้น ก.พ. นี้ ที่ กระดูกเข่าซ้ายกร่อน
ด้วยความไม่รู้ การเคลื่อนไหว กระดูกที่กร่อน ร้าว จึงเจ็บมาก และนำมาซึ่งการเข้าเฝือก
ครั้งแรกในชีวิต ความที่ไม่คุ้นเคย ทำให้ต้องปรับความรู้สึกกับการใช้ชีวิตประจำวัน
การวาดภาพ ในช่วงนี้ จึงนึกถึงความรู้สึกตนเอง และการมีเพื่อนอยู่ข้างๆ ที่จะไปไหน
กับเราตลอดเวลา
บางคน บอกว่า เพื่อนไม่ต้องมีมากหรอก แค่ สี่คน คอยหามเราไปก็พอแล้ว บางคนบอกว่า
อยู่โดยไม่มีเพื่อนก็ได้ ต้องเข้มแข็ง ไม่ต้องพึ่งใคร
หันมามอง ตัวเอง กับสภาพความเป็นจริง มองเข้าไปข้างในของมนุษย์คนหนึ่ง
ชีวิตก็ถูกดำเนินไป ตามที่เป็น และประคับประคองไป
ครุ่นคิด
ชีวิตต้องรื่นรมย์
ความเห็น (8)
- ภาพคือเพื่อนระบายความในใจ.......
- แข็งแรงและต่อสู้ต่อไปนะค่ะ เลี่ยงน้ำอัดลม เพราะน้ำอัดลมทำให้กระดูกเสื่อมเร็วขึ้นคะ
เป็นกำลังใจให้ ค่ะ
ชอบทุกภาพเลยพี่หน่อย ^ ^ แต่ชอบรูปที่มีพี่จืดเข็นรถที่พี่หน่อยนั่งมาก น่ารักดี เห็นความเป็นจริงดี ^ ^
น้องหน่อยค่ะ มาแอบชมภาพวาดของคนเก่งคะ
ในความมืด ยังมีแสงรำไร
ในภาพหม่น ยังมีสีสันแซม
ในวิกฤต ยังมีรอยยิ้ม
ในทุกข์ ยังมีสุข นะครับ
อยู่ จ.สุรินทร์ เคยวาดภาพ "คืนที่ฟ้าไร้ดาว" หรือป่าวครับ?
ดูแล้วเขาไม่ต่างจากคุณดอกแก้วเลย
พี่หน่อยถ่อมตัวเองตลอดเวลาว่าวาดรูปไม่ได้...ดูซิปราจีนก็ใช้ไม้ค้ำยันด้วยน่ารักมาก เห็นปุ๊บก็ร้องว่า "โอ้โห" เยี่ยมมากค่ะ
ชีวิตต้องสู้ถึงจะสนุก ทุกคนสู้ไปพร้อมกัน สู้ๆๆๆ