พ่อ..ลูกอ่อน

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑

ช่ื่อบันทึกไม่ผิดครับ และผมก็ไม่ได้เขียนถึง อ.ธวัชชัย ที่กำลังช่วย อาจารย์จัน เลี้ยง น้องต้นไม้ อยู่ตอนนี้ด้วยนะครับ

ความที่เจ้าโซดาเป็นแผลต้องกินยาปฏิชีวนะและงดให้นมลูก ทำให้ผมต้องรับบทป้อนนมให้เจ้าตัวน้อยท้งสี่ ๒ รอบ คือ รอบดึกกับรอบเช้า จากจำนวนหลายมื้อของพวกมันทั้งวัน ทำให้ผมถูกหลานแซวว่าเป็น พ่อหมา และ มีอาการแปลกๆ ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา

• เลิกงานแล้วรีบร้อนกลับบ้าน จนลืมกระเป๋า โทรศํพท์ ไว้ที่ทำงาน
• ไม่เดินทางไปไหน อยู่ติดบ้าน
• ย่องลงมาชั้นล่างกลางดึก ได้แอบดูสักนิดก็ยังดี
• นอนหลับไม่่ค่อยสนิท ต้องคอยเงี่ยหูฟังเสียงหงิงๆ
• อยากให้ถึงเวลาให้นมไวๆ เพราะจะได้อุ้มพวกมันซะที

การให้นม
ตอนแรกผมใช้หลอดฉีดยาขนาด ๑ ซีซี ที่ทางร้านหมอแนะนำ และให้มา พร้อมนมแพะกระป๋องที่ผมซื้อมาตอนพาเจ้าโซดาไปทำแผลฉีดยา แต่เวลาให้นมพวกมันทีไร ผมรู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่มันทุรนทุรายเอามากๆ ดิ้นหนีมากกว่าดิ้นหา และสามารถให้ได้คราวละไม่เกิน ๕ ซีซี ดูมันทรมานมากกว่ามีความสุขที่ได้กินนม

ต่อมาผมเปลี่ยนเป็นใช้ถ้วยกาแฟพลาสติกที่การบินไทยใช้ เทนมใส่ก้นถ้วยแล้วให้พวกมันก้มหัวมุดลงไปเลียเอาเอง ปรากฏว่าพวกมันกินนมได้มากขึ้น เร็วขึ้น แต่หน้าตาเลอะเทอะเปรอะไปหมด

แม่บ้านของผมลองใช้ถุงพลาสติกใส่นมให้มันดูด ปรากฏว่ามันดูดกันดังสนั่น จึงคิดไปซื้อขวดนมเด็กมาใช้แทน

ตอนนี้เราใช้ขวดนมขนาด ๕๐ ​ซีซี ป้อนให้พวกมันทีละตัว วันละสี่ครั้ง แต่ละตัวดูดนมกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา และกินได้ถึงครั้งละเกือบ ๑๐๐ ซีซี เล่นเอาผมต้องซ์ื้อนมแพะกระป๋องมาให้พวกมันแทบไม่ทัน

แต่พอหลังจากเจ้าสี่ตัวฟาดนมแพะกระป๋องไปวันอาทิตย์วันเดียว ๔ กระป๋อง ผมก็เริ่มหน้าซีดเผือด เปลี่ยนไปซื้อนมยูเฮชทีชนิดจืดมาให้มันกินแทน ..ฮา

ผมคงไม่สามารถเปรียบตัวเองกับคุณพ่อคุณแม่ลูกอ่อนตัวจริงอย่างอาจารย์ธวัชชัยแและอาจารย์จัน แต่ประสบการณ์ครั้งนี้ ก็ทำให้ผมได้สัมผัสเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกที่ดีๆ ที่น่าจดจำครับ

บนทึกนี้ เพื่อคารวะ คุณพ่อลูกอ่อน ทุกคนครับ คู่กับบันทึกนี้

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

แหะๆ ไม่อยากบอกว่าหน้าที่หลักในการเป็นพ่อลูกอ่อนของผมตอนนี้คือเชียร์ครับ อ.จันเป็นคนเลี้ยงหลักครับ ผมให้กำลังใจเป็นหลักครับ

[Sasinand]

อาจารย์คะ นี่ลูกหมานะคะ ถ้าเป็นลูกคนจะขนาดไหน เกิดอาจารย์ต้องช่วยเลี้ยงหลานเล็กๆจะยิ่งกว่านี้อีกหลายเท่าค่ะ

เด็กๆBaby น่ารักมากค่ะ เลี้ยงแล้วจะรัก เพราะเขาจะรู้เรื่องขึ้นทุกวันๆ ดิฉันเองมีหลานขวบกว่า ก็รักมากค่ะ ยิ่งตอนหัดพูดตอนนี้ด้วย ยิ่งน่ารัก นับเลขได้ 1-10แล้ว แยกสีหลักๆได้แล้ว

ลูกชายจะถูกย้ายไปเป็น Rigional ที่Singapore ดิฉันยังไม่ยอมให้ไป ให้เป็นRegional แต่มี Base อยู่เมืองไทย เดินทางบ่อยหน่อย ไม่เป็นไร แต่ไม่ยอมให้ย้ายไป ในที่สุด ก็เรียบร้อยค่ะ 

มันอยู่ที่เรา เราไม่ไป แต่ยอมเดินทางบ่อย ก็ลงตัวค่ะ

ไม่มีวันยอม ให้หลานไปไกลหรอก อิๆๆๆ

 

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

อาจารย์ครับ

• นี่ก็จะสามเดือนแล้วนะครับ ผมว่าต่อไป อาจารย์คงไม่ใช่แค่ เชียร์ กับ ให้กำลังใจ แล้วละครับ
• ไม่รู้เป็นไง ผมคิดถึง หมีแพนด้า ครับ
  

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

  พี่ศศินันท์ ครับ

• ผมมีหลานหลายคน แต่ไม่ค่อยได้ช่วยเลี้ยง เพราะ ลูกคน มีคนช่วยเลี้ยงเยอะมากครับ
  
• พี่ออกอาการ หวงหลาน ชัดจังนะครับ แหะๆ
  

[BM.chaiwut]

นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี

 

มีความเห็นทำนองเดียวกับคุณโยม Sasinanda  ี(คุณโยมโม้ไปก่อนแล้ว เสียดาย...)

 

เจริญพร

[Kesanee Sottas]

เป็นความมสุขที่ได้ช่วยเหลือ การเอาใจใส่ด้วยความรักและปรารถนาดี

ดูแลหลานสาว 3 คน เหมือนกันค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยาก เสาร์อาทิตย์ หลานๆ กลับบ้าน เราก็อยู่คนเดียว

[a l i n_x a n a =)]

สวัสดีค่ะ คุณหมอเต็ม  แอบมาอ่านเรื่องราวของโซดา ชาเย็น และตัวเล็ก ๆ มันเป็นความผูกพันจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ ชอบจัง

[coffee mania]

สวัสดีค่ะ คุณหมอนาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี

• ซึ้ง ค่ะซึ้งถึงคุณธรรมของพ่อหมา
• ยายกาแฟ ก็เคยเป็นแม่หมา
• ก่อนรับอุปการะ เคยมีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลัง
• พอมีลูก (หมา) มิตรสหาย  หายจ้อยบอกว่าเราเปี่ยนไป๋
• ไม่มีเวลาให้
• ค่ำคืนดึกดื่น ก็ต้องตื่นมาดู ว่านอนหนาวหรือเปล่า ถีบผ้าห่มหรือเปล่าค่ะ
• อิอิ  ว่าแต่ กว่าแผลแม่คุณจะหาย น้ำนมคงไม่เหลือ เปล่าคะ ??

[k-jira]

เคยเป็นแม่หมาเหมือนกันค่ะ เป็นตอนที่เค้าป่วย (ตัวก่อน) ตอนนั้นเค้ายังเล็กมากๆ แล้วยังเป็นลำไส้อักเสบ ต้องคอยดูแล ป้อนน้ำเกลือแร่ให้เค้าทุกครั้งที่เค้าถ่าย ตั้งนาฬิกาคอยปลุกทุก 15 นาที เพื่อลุกขึ้นมาดูเค้า ว่าเป็นยังไงบ้าง

ต่อมาเค้าหายค่ะ... เป็นความภาคภูมิใจลึกๆ

แล้วจากตรงนี้เอง..ก็ยิ่งผูกสัมพันธ์ระหว่างแม่หมา(จำเป็น)กับลูกหมา จนแน่นเฟ้น ทำให้เค้ารักเรามากๆ (และเราก็รักเค้า ประทับใจในตัวเค้า ไม่น้อยไปกว่าเหมือนกัน)

ขอปรบมือให้พ่อหมาผู้น่ารักค่ะ ^__^

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

นมัสการพระอาจารย์ครับ

• อยากรู้เรื่อง สุนัขวัดยางทอง ภาคต่อไปนะครับ
• กราบ
  

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

คุณเกศครับ

• ดูแลคนไข้หนักๆ กลับบ้านมาเจอเจ้าตัวน้อย เป็นยาชูกำลังดีครับ
  

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

สวัสดีครับ

• เดาว่า น่าจะเป็นคนชอบสุนัขนะครับ
• คงมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์การดูแลผู้สูงอายุครับ
  

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

คุณแม่พี่โข่งครับ

• ตอนนี้ เจ้าโซดานมเหลือน้อยแล้ว ยังต้องป้อนนมเพิ่มอยู่ดี
• วันนี้ลองหัดให้กิินนมในจานตื้น เป็นอันว่า ทั้งเท้าทั้งหัวย่ำกันจนเปรอะไปหมด ต้องกลับไปใช้ขวดนมตามเดิม
  

[นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี]

คุณแม่พี่ราอันครับ

• แต่ผมยังไม่รักมันขนาด หาเสื้อให้มันใส่เป็นตู้ นะครับ