โอกาสของคนอยากรู้

ดิฉันอยากเขียน   ดิฉันคิดว่า    ยิ่งเขียนยิ่งสร้างความมั่นใจให้ตนเองในสิ่งที่ตนเองรู้ คน เขียนไม่เป็น  พูดไม่เป็น   ถ้าฝึกเขียน ก็จะเป็นการค้นคว้าหาความรู้ไปด้วย  เพื่อสร้างความมั่นใจให้ตนเอง 

อาจารย์ ดร.จันทวรรณ  บอกดิฉันว่า  ผู้ที่สร้างบล็อกไม่จำเป็นต้องเป็นนักวิชาการ

ต่อมา  ดิฉันเกือบจะล้มเลิกการเขียน เพราะการอ่านมาก  คืออ่าน Blog  ของ นักวิชาการหลายคน เช่น อาจารย์หมอ วิจารณ์  ของ  อาจารย์ ดร.จันทวรรณ    และ ของ  อาจารย์ ดร.ธวัชชัย    เพราะ ความรู้  ความคิด  ประสบการณ์   สิ่งแวดล้อม  วิถีชีวิต ของดิฉัน เปรียบเสมือน “รากหญ้า”  ซึ่งคำนี้น่าจะที่เหมาะกับดิฉันที่สุด   ดิฉันไม่รู้จะเขียนอะไร  เพราะท่านรู้มากกว่าดิฉัน 

วันนี้ วันที่ดิฉันตัดสินใจ  เขียน ก็เมื่อได้อ่าน ข้อเขียน หัวข้อ  “เขียนบล็อกอย่างไรให้สนุก”ของ อาจารย์ ดร.ธวัชชัย    อาจารย์เขียนว่า  “เขียนให้ตัวเองอ่าน แต่ไม่ใช่เขียนบันทึกช่วยจำ”  เริ่มต้นจากคุณต้องเชื่อมั่นก่อนว่ามีคนในโลกที่คิดเหมือนเรา ชอบสิ่งเดียวกับเรา เกลียดสิ่งเดียวกับเรา มีความรู้และความไม่รู้เท่าๆ กับเรา มีประสบการณ์ชีวิตเหมือนๆ กับเราอยู่จำนวนหนึ่ง และกลุ่มคนจำนวนนั้นล่ะ ที่อยากอ่านสิ่งที่เราเขียน แล้วคุณก็เขียนให้กลุ่มคนนั้นอ่าน  เพียงเท่านี้เองคุณก็รู้จักกลุ่มคนอ่านของคุณ โดยที่คุณจะเป็นผู้รู้ดีที่สุดว่ากลุ่มคนอ่านของคุณอยากอ่านเรื่องอะไร และเขียนอย่างไรกลุ่มคนอ่านของคุณจะชอบใจที่สุด  แต่คุณยังสงสัยว่าคุณจะมั่นใจได้อย่างไรว่ากลุ่มคนจำนวนนั้นมีจริงและจะมาอ่านสิ่งที่คุณเขียน คำตอบของผมคือ ไม่ต้องสนใจครับ ถ้ามีจริงเดี๋ยวเขาก็มาอ่านเอง ถ้าไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรเลย คุณเขียนแล้วอย่างน้อยคุณเองก็ได้อ่าน และที่สำคัญคุณได้ถ่ายทอดความรู้ฝังลึกของคุณลงมาแล้วด้วยการเขียน แค่นี้ก็ “สนุก” แล้วครับ
      จากข้อเขียนของอาจารย์  ทำให้ดิฉันเป็นตัวของตัวเองขึ้น ยอมรับความแตกต่าง และจะเป็น  จะเขียนในสิ่งที่ดิฉันเป็น   ก็ดิฉันเป็นครูประถม  ท่านอาจารย์ เป็นนักวิชาการ ถ้าดิฉันมีโอกาสได้เรียนต่อในระดับที่สูงขึ้น  ท่านก็เป็นอาจารย์ของดิฉัน  ท่านสอนในระดับมหาวิทยาลัย  ดิฉันสอนเด็กที่กำลังเดินเตาะแตะ  เขียนหนังสือยังไม่เป็น
      ถ้าดิฉันเขียนได้สำเร็จ              เขียนได้เรื่อยๆ   และจัดการความรู้ตนเองได้    ดิฉันต้องขอขอบพระคุณ อาจารย์ ดร.จันทวรรณ    และ   อาจารย์ ดร.ธวัชชัย    เป็นอย่างมาก  ถือว่า ท่านเป็นผู้ให้โอกาสแก่ดิฉัน   ซึ่ง ดิฉันก็จะขอรบกวนให้ท่านช่วยแนะนำ  การเขียน  การใช้ภาษา  และช่วยถ่ายทอดวามรู้ต่าง ๆ  ให้ เพราะท่านยังหนุ่ม ยังสาว  ท่านคงมีเวลาพอที่จะสอนคนแก่ ๆ อย่างดิฉันให้ได้รับความรู้เพิ่มขึ้นบ้างนะคะ