วันก่อนป้าเตือนมาเล่าให้ฟังว่า "เธอ..พี่เขาให้ฉันไปเป็นวิทยากรให้โรงเรียน........."
เราก็ "ทำไมเขาเชิญพี่ได้ล่ะ " คือป้าแกก็โสด ไม่น่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับโรงเรียนที่จะไป เพราะจะว่าไปเรื่องของหลานก็ไม่ใช่ เพราะหลานอยู่อีกโรงเรียนหนึ่ง
"เขาเชิญฉัน เพราะว่าเขาเห็นว่าไอ้เต้ย มันผอมได้อย่างไร" ไอ้เต้ยที่ป้าแกบอกก็คือ หลานชายที่พี่เธอเลี้ยงซะหุ่นเสียรูปเสียทรงเลยค่ะ จากเด็กตัวผอมกระหร่องในหมู่บ้านท่ามกลางพ่อแม่ปู่ย่าตายาย แกเห็นหลานก็ทนไม่ได้คว้าหลานเข้ามาเมืองกรุงมาอยู๋บ้านพักในศูนย์ฯกับป้า แล้วก็สรรหาสารพัดอาหารเสริมให้กินจนตัวพองๆๆๆ สุดท้ายกางเกงไม่มี size ขายน้ำหนักขึ้น ร้อยกว่าโล ตอนประมาณประถมปลาย ประชาชนก็ประณามมากว่าเลี้ยงอย่างไรซะอ้วนขนาดนั้น (ตรงข้ามกับคุณกอหญ้า..ลูกเรา)...เดินหน่อยก็หอบแฮ่ก ก็เอาใหม่ ป้าแกก็สำนึกผิด ตั้งเป้าให้หลานใหม่...."เต้ยถ้าลูกลดน้ำหนักได้เหลือ 90 กิโล ป้าจะให้ตังส์ 30,000 บาท" ตามภาษาคนมีอันจะกินแบบป้าเตือนหนู
สรุปหลานออกเดินรอบศูนย์ฯทุกวันเลย แล้วก็ควบคุมอาหารมื้อเย็น กินผัก ลดปริมาณ และงดมื้อดึกอย่างเด็ดขาด น้ำหนักลดจริงคะ ตอนนี้ม.ปลายแล้วเหลือประมาณ 70 กว่าโล แต่จนบัดนี้ยังไม่เห็นป้าเตือนให้ตังส์หลานเต้ยเลยค่ะ...ถ้าจำไม่ผิด
แต่ด้วยหลานอาจจะเข้าวัยหนุ่มด้วย แล้วป้าก็ดูแลควบคุมอาหารให้ แล้วมีเพื่อนพากันเดินจนตอนนี้จะเห็นเต้ยเดินทุกเย็น ประจำไม่มีเว้นเลย ก็จะมีคำชมจากพี่ป้าน้าอาในศูนยฯตลอด เนี่ยคะแรงใจที่สำคัญ..ทำได้จริงถ้าพร้อมจะตั้งใจทำ
ป้าเตือนหนูมีเรื่องเด็ดๆอีกเยอะคะ..แล้วจะแอบเอามานินทา ป้าแกไม่รู้หรอกค่ะ เพราะแกเล่น internet ไม่เป็น