บันทึกไว้ในความทรงจำ

วันนี้(วันอังคารที่ 12 กุมภาพันธ์ 2551) หลังละหมาดอัสรีผมพาลูกไปที่ TKPark ไปถึงลูกๆก็ไปยังจุดที่สนใจ ผมก็ตรงไปที่ชั้นหนังสือ หยิบหนังสือมาเล่มหนึ่งชื่อว่า "การพัฒนาพลังสร้างสรรค์องค์กร" ของท่านอาจารย์นายแพทย์ ประเวศ วะสี เป็นหนังสือเล่มบางๆ (จำนวน 64 หน้า) ครับ คะเนเอาว่า ผมน่าจะอ่านหนังสือเล่มนี้จบพอดีกับเวลาที่ตั้งเอาไว้ว่า 18.00 น.จะกลับบ้าน เพราะลูกคนกลางจะต้องไปเข้าเรียนอัลกุรอาน

ขณะที่กำลังอ่านหนังสือเพลินอยู่นั้นก็มีเสียงสลามดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นปากตอบรับสลาม เบื้องหน้าผมเด็กนักเรียนชายหน้าตาออกไปทางจีน ตัวสูงใหญ่  ในชุดนักเรียนปักอักษรย่อ ค.บ. เป็นชื่อย่อของโรงเรียนคณะราษฎรบำรุง จังหวัดยะลาโรงเรียนเก่าผมครับ เขายื่นมือมาสลาม ดูชื่อที่ปักที่อกเสื้อ มุมิน กุลคีรีรัตนา ครับเขาเป็นลูกศิษย์ของผมเองครับ

ดีใจที่สุดครับที่ลูกศิษย์เขามาทักและให้สลาม จริงๆแล้วเขามาเรียนที่โรงเรียนที่ผมดูแลอยู่พักหนึ่ง ตั้งแต่อนุบาล-ประถม หลังจากนั้นก็ย้ายติดตามพ่อของเขา(พื้นเพเป็นคนจังหวัดเชียงราย) เป็นวิศวกรไปทำงานที่เมืองจีน รู้สึกจะเมืองคุงหมิงและอยู่ที่นั่นหลายปี ต่อมาทราบข่าวว่ากลับมาอยู่ที่จ.ราชบุรี และสุดท้ายกลับมาอยู่ยะลามาเปิดโรงงานผลิตนมถั่วเหลือง

จากการสอบถามทราบว่า มุมินมาทำรายงานส่งอาจารย์ จากนั้นเขาก็ขอตัวไปทำงานของเขา รางวัลสำหรับคนเป็นครูนั้น หาใช่ตัวเงิน หรือคำยกย่องสรรเสริญ เชิดชูเกียรติ หรือการประกาศเกียรติคุณ สิ่งเล็กน้อยๆ เช่น ที่มุมินเข้ามาทักและให้สลามก็ทำให้อดีตครูคนนี้ดีใจพอแล้ว

และก่อนหน้านี้(ประมาณปลายเดือนมกราคม 2551)ผมได้มีโอกาสต้อนรับลูกศิษย์คนหนึ่งพร้อมคุณพ่อคุณแม่ของเธอที่สำนักงานกองกลางที่ผมทำงานอยู่ สอบถามได้ความว่าจะมาสมัครเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา ในสาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ จากการพูดคุยคุณพ่อของเธอเขาบอกว่า จริงๆแล้วลูกสอบเอ็นฯตรงติดได้เรียนที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี แต่จะให้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา

ผมแปลกใจเลยถามว่า ในเมื่อเอ็นฯติดที่โน้นแล้วทำไมมาเรียนที่นี่หละครับ เขาบอกว่า ผมยังคงยืนอยู่ ณ จุดยืนเดิมของผม เขาบอกว่าย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เขาพาลูกไปสมัครเรียนอนุบาลที่โรงเรียนที่ผมทำงานอยู่ตอนนั้น ผู้บังคับบัญชาทราบก็บอกเขาว่า ทำไมคุณพาลูกไปเรียนที่โรงเรียนนั้น ถ้าคุณต้องการเรียนในโรงเรียนใหนบอกหัวหน้าเขาจะพาไปฝากได้ เขาบอกกับหัวหน้าว่า ผมต้องการให้ลูกได้ศาสนา "และวันนี้"คุณพ่อของลูกศิษย์พูด ใบหน้า แววตาของเขาแสดงความภาคภูมิใจเขากล่าวว่า" เรียนในโรงเรียนที่สอนศาสนาควบคู่กันไปลูกผมก็สอบเอ็นฯติด แต่สิ่งที่ลูกผมได้เรียนรู้ศาสนาไปด้วยมันมีค่ามากกว่า" และน้าของเธอ เขาชี้ไปที่ลูกน้องคนหนึ่งของผมซึ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอิสลามยะลา เขาบอกว่า เขาตื่นขึ่นมาตี 3 ได้ยินเสียงลูกน้องผมอ่านอัลกุรอานและตื่นขึ้นมาอีกครั้งตี 5 เธอก็ยังคงอ่านอัลกุรอานอยู่ "วันนี้" คุณพ่อของลูกศิษย์บอก"ผมคิดว่า ผมไม่ผิดหวังที่จะส่งลูกมาเรียนที่นี่ และผมคิดว่า ลูกจะได้รับความดีอย่างที่เคยได้รับมา"

 ขออัลลอฮฺทรงประทานความดีแด่คุณพ่อคุณแม่ของเธอและขอพระองค์ทรงประทานความสำเร็จแก่ลูกศิษย์ด้วย รวมถึงลูกศิษย์อื่นๆทั้งที่กำลังเรียนที่ มอย และที่อื่นๆครับทั้งในและต่างประเทศ