ยิ่งสูงยิ่งหนาว
ก่อนที่ข้าพเจ้าจะมาเรียนวิชาของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ในช่วงค้นหาความหมายของการใช้ชีวิต หลังจากทำงานงกๆมาสักพัก ก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า เราควรจะออกไปดูโลกเสียบ้างแทนที่จะทำงานไปวันๆ ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ชีวิตวนเวียนอยู่แต่ที่บ้าน ที่ทำงาน ว่างๆก็ไปเดินดูของแถวห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน ไปร้านเช่า VCD ไปร้านหนังสือ พบปะเพื่อนฝูงบ้างตามโอกาส แต่ชีวิตเราน่าจะมีอะไรใหม่ๆบ้าง
เพื่อนๆ น้องๆ ที่เคยทำงานด้วยกันมาก่อน แต่ได้แยกย้ายกันไปบ้างแล้ว ได้ชักชวนให้ข้าพเจ้าไปเที่ยวกับพวกเขา เบื้องแรกข้าพเจ้าไม่นิยมการเที่ยวแบบลำบากๆ สักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวเนปาลกลับมา ข้าพเจ้าก็พบว่า การเที่ยวแบบนี้แหละใช่เลย
ข้าพเจ้าไม่เคยไปเที่ยวแบบ Backpacker มาก่อน แถมต้องไป Trekking เดินป่าเดินเขาอีก ขนาดเดินขึ้นภูกระดึง เดินขึ้นเขาใหญ่ก็ไม่เคยไป ที่จำได้ก็คือเดินขึ้นดอยสุเทพ ตอนรับน้องใหม่เมื่อหลายสิบปีก่อน การไปเนปาล แล้วไปเดินป่าเดินเขาเสียตั้งสามคืนสี่วัน ทำเอาข้าพเจ้าเกือบแย่ การ Trekking ในเนปาลถือว่าเป็นที่นิยมมากทีเดียวในชาวต่างชาติ และที่เนปาลก็เป็นเส้นทางที่นักปีนเขาทั้งหลายชอบไป โดยเฉพาะกลุ่มผู้นิยมการพิชิตยอดเขาสูงๆ ที่สุดของที่สุดก็คือการพิชิตยอดเขาสูงสุดของโลกคือ Mt.everest ซึ่งมีความสูงถึง 8000 กว่าเมตร
ข้าพเจ้าเองก็ไม่เคยคิดถึงการพิชิตยอดเขาที่ไหนมาก่อน และการไปเนปาลก็เป็นครั้งแรกของการเดิน Trekking ขึ้นไปที่ความสูง 3193 เมตร แถมช่วงเวลาที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายนัก พอรู้ว่าต้องไปเดินเป็นวันๆ ก็มีการเตรียมตัวออกกำลังเพื่อเตรียมร่างกายอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากพอ หนนั้นถ้าใจไม่สู้จริงๆ ก็คงจะแย่เหมือนกัน ต้องขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมาในการทำงานอย่างหนักประดุจคูโบต้าสมัยที่รับราชการ ทำให้ใจสู้และอึดพอ ไม่เช่นนั้นน้องๆและเพื่อนๆ อาจจะต้องแบกหามข้าพเจ้าขึ้นไปจนถึงที่หมาย
นี่อาจจะเป็นการเที่ยวที่ยากลำบากและเหนื่อยมากๆ แต่มันก็คุ้มค่า เมื่อเราเดินขึ้นที่สูง เดินข้ามเขาเป็นลูกๆ ในขณะที่เราเหนื่อยมากๆ นั้น จิตใจของเราก็หยุดคิด ลืมเรื่องราวอันน่า ปวดหัวในที่ทำงาน ลืมเรื่องไม่สบายใจหลายๆเรื่อง ความเหน็ดเหนื่อยทำให้เราหยุดคิดถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิตไปเลย ตอนหลังก็เลยพูดกันเล่นๆว่า นี่คงเป็นทัวร์เพื่อบำเพ็ญทุกรกิริยาเป็นแน่แท้
เมื่อเราเดินขึ้นไปสู่ที่สูง ยิ่งสูงก็จะยิ่งหนาว อากาศจะเบาบางมาก และข้าพเจ้าก็สังเกตเห็นว่า ในที่สูงที่สุด คือเมื่อไปถึง Peak ของเทือกเขานั้น ที่นั่นอากาศจะหนาวเย็นมาก ไม่มีต้นไม้ใหญ่ๆ เลย ข้าพเจ้าเคยอ่านเจอในหนังสือว่า ในระดับความสูงที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ต้นไม้ใหญ่ๆจะมีน้อยลง แถมที่มีอยู่และขึ้นได้จะต้องเป็นต้นไม้ต้นพืช ที่ทนต่อความหนาวเย็นและลมแรงได้ ...ยิ่งสูงขึ้นไปเท่าไหร่ ต้นไม้จะมีความสูงของลำต้นลดลงไปเรื่อยๆ
ธรรมชาติเหมือนจะสอนเรากลายๆว่า การอยู่บนที่สูงนั้น ยิ่งต้องทำตัวให้เตี้ยลงไป เพราะบนที่สูงนั้นมีลมแรงและหนาวเย็นมาก แถมไม่ค่อยมีมิตรสหายสักเท่าไหร่ คงเหมือนเพลงที่ว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเหงา ยิ่งห่าง.....
เท่าที่สังเกตดู จากการใช้ชีวิตมาเกือบครึ่งชีวิต ผู้คนที่ข้าพเจ้าได้พานพบมานั้น คนผู้อยู่ในที่สูงหรือมีตำแหน่งหน้าที่การงานที่สูงมากๆจริง หลายท่านมีความอ่อนน้อมถ่อมตนมาก แถมพูดจาสุภาพอ่อนน้อมเอามากๆ เลยทีเดียว ส่วนคนผู้ที่ไม่ได้อยู่สูงมากมายนักกลับจะเป็นไปในทางตรงกันข้าม ที่จริงพวกเขาเหล่านี้อาจจะต้องลองมาเดิน trekking ขึ้นเขาดู จะได้เรียนรู้ว่า การอยู่ในที่สูงนั้น ถ้าอยากอยู่ได้นานๆ ยิ่งต้องทำตัวให้ติดดินเข้าไว้ เพราะนี่คือหลักการที่ธรรมชาติได้สอนไว้อย่างชัดเจน
ความรู้สึกของข้าพเจ้าตอนที่เดินขึ้นไปถึง Poon Hill ซึ่งสูง 3193 เมตรนั้น เป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ข้าพเจ้าไม่ได้ดีใจที่สามารถขึ้นมาพิชิตที่นี่ได้ แต่การอยู่ที่สูงมากๆ แล้วมองไปเบื้องล่างและเบื้องบน ทำให้เราประจักษ์แจ้งในใจถึงความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ ธรรมชาตินั้นมีความสวยงามและความยิ่งใหญ่มาก จนเมื่อมาเทียบกับตัวเราแล้วเราก็เป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กๆ ที่มีความต่ำเตี้ยและไม่ได้มีความหมายใหญ่โตอะไรเลย การไปอยู่ในที่สูงๆแบบนั้นทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกแบบนั้นทุกครั้ง จนหลังๆ เป็นความคิดเห็นในใจของข้าพเจ้าว่า การ Trekkingขึ้นไปอยู่บนที่สูงๆแบบนี้ เป็นการช่วยลดอัตตาของข้าพเจ้าได้ดีทีเดียว
ช่วงหลังๆ เพื่อนฝูงกัลยาณมิตรทั้งหลาย ก็นับข้าพเจ้าเข้าไปอยู่ในกลุ่มคนที่นิยมเที่ยวแบบลำบากๆ การเดิน Trekking กลายเป็นสิ่งที่เราต่างนิยมชมชอบ ที่นั่นเราจะได้พบปะผู้คนนานาชาติ ได้พูดคุยกับคนในพื้นที่ ได้ลองใช้ชีวิตกับพวกเขา ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่อย่างแท้จริง ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเพื่อนร่วมทางทั้งหลาย ได้พิสูจน์ยืนยันถึงกำลังใจกำลังกายของเรา แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ถือว่าคุ้มค่ากับชีวิต
ความเห็น (2)
เป็นบทความที่ดี "ยิ่งสูงยิ่งหนาว" "ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา"
คนเราถ้าหากไม่มีอุปสรรคก็คงไปไม่ถึงจุดหมายแบบไม่มีรสชาติ
สวัสดีครับ
มาเก็บเกี่ยวเรื่องราวดีๆครับ....
คนผู้อยู่ในที่สูงหรือมีตำแหน่งหน้าที่การงานที่สูงมากๆจริง หลายท่านมีความอ่อนน้อมถ่อมตนมาก แถมพูดจาสุภาพอ่อนน้อมเอามากๆ เลยทีเดียว ส่วนคนผู้ที่ไม่ได้อยู่สูงมากมายนักกลับจะเป็นไปในทางตรงกันข้าม....
คาดหวังว่า...ถ้ามีโอกาส..อาจจะได้สัมผัสกับการเดินทาง...
ผมประทับใจกับการเดินทาง..ของหนังสือเล่มหนึ่ง..เช่นกันครับ..