ประสบการณ์ "การศึกษาพิเศษ"
ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2545 ครูย้ายมาใหม่ “..พี่ ๆ..เด็กคนนั้น....ท่าทางแปลก ๆ นะ.” “อ๋อ..เด็กเค้า..ไม่ปกติ หรอก..เรียนก็ไม่รู้เรื่อง..ตอนนี้ อยู่ชั้น ป.4 แล้ว..แต่อย่าไปพูดว่า เขาเป็นเด็กผิดปกติเชียวนะ..พ่อแม่เค้า...โกรธมาก ..ตั้งแต่นั้นมา...ครู ก็ไม่ได้สนใจเด็กท่าทางแปลก ๆ คนนั้นอีกเลย....เพราะครู ก็ มัวยุ่งกับ ภารกิจ ที่สุดแสน....จะวุ่นวาย..แต่ น่ารัก..กับน้องนักเรียน ชั้น ป.1 ที่ มักจะมา วนเวียนใกล้ ๆ ตัวครู..เสมอ..จนทำให้ครูลืมเด็กผู้หญิงตัวอวบๆ หน้ากลม ๆ คนนั้นไปเลย...ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2546 เป็นช่วงเปิดเทอมใหม่..หลังจากที่ ครู..จัดการกับภารกิจ กับน้อง ป.1 รุ่นใหม่ จนเข้าที่ เข้าทางแล้ว...ครูก็ถือโอกาส ออกมายืนระบายความเหนื่อยที่ระเบียงหน้าห้องเรียน พร้อมกับ สูด อากาศที่ครู..คิดว่า มันน่าจะ สดชื่น กว่าอากาศข้างในห้องเรียน..เป็นการเติมพลังภายใน เพื่อรับ กับพลัง..ไร้เดียงสา..ที่รอครูอยู่ในห้อง.. ครู มองไปเห็น เด็กหญิงคนหนึ่งกำลังเดิน ก้มหน้า..ในมือมีหนังสือและสมุดพร้อมกับกล่องใส่ดินสอลายน่ารัก..เดินตามกลุ่มเพื่อน ไปห่าง ๆ ท่าทาง เหงา ๆ..มุ่งหน้าไป ห้องวิทยาศาสตร์ ครู ถามว่า“อัญชลี..ไปเรียนกับครู จินดา เหรอ” อัญชลี เงยหน้า มองครู..แล้วทำท่า อาย ๆ และเดินต่อไป......ครูได้มีโอกาสพูดคุยกับคุณครูในโรงเรียนถึงเรื่องผลการเรียนของอัญชลี ทราบว่า อัญชลี มีผลการเรียนอ่อนมากในทุก วิชา อ่าน เขียนไม่ได้ เขียนได้แต่ชื่อของตนเองเท่านั้น ครูที่สอน เล่าว่า “ไม่รู้จะสอนอย่างไร เพราะไม่เคยสอนเด็กที่มีลักษณะแบบนี้มาก่อน และ เด็กลักษณะนี้จะต้องไปเรียนในโรงเรียนเฉพาะทางที่สอนเด็กปัญญาอ่อนเท่านั้น” ทราบมาว่าเพื่อนบ้านเคยแนะนำให้พ่อ แม่ พาอัญชลีไปเรียนที่โรงเรียนสอนเด็กปัญญาอ่อน แต่พ่อแม่มีอาการเครียดมาก จนไม่มีใครกล้าที่จะแนะนำ ได้อีก...เพียงแต่รอเวลา ให้อัญชลีเรียนผ่าน ชั้น ป. 6 ไป เท่านั้น ครูเอง ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย... เพราะ ครูก็รู้สึก เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ว่า ที่นี้ไม่เหมาะ กับอัญชลี..ทำได้แค่เพียงเมื่อเรา พบกัน ครูจะเรียกชื่อ “อัญชลี” พร้อมกับยิ้มให้ทุกครั้ง และอัญชลีเองก็ไม่เคยพูดกับครู ส่งแค่รอยยิ้มเป็นคำตอบให้เท่านั้น แต่ระยะหลังครูรู้สึกได้ว่ารอยยิ้มของอัญชลีที่ส่งตอบครูนั้น มีความคุ้นเคยแฝงมาด้วย..เสมอ..ปีการศึกษา 2547 อัญชลี กำลังเรียน ชั้น ป. 6 ครูมีโอกาสได้เข้ารับการอบรมเรื่อง การศึกษาพิเศษ กับวิทยากรผู้เชี่ยวชาญระดับประเทศท่านหนึ่ง ท่านได้พูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับการศึกษาพิเศษ และบอกว่า การศึกษาพิเศษ เป็นเรื่องที่ครูทุกคนต้องรู้และเป็นหน้าที่ ที่ต้องจัดการเรียนการสอนให้กับเด็กพิเศษ...และเด็กพิเศษ นั้นสามารถเรียนร่วมกับนักเรียนทั่วไป ในโรงเรียนได้ ครูรู้สึก ตกใจ..งุนงง..กับ เรื่องราวที่ได้รับรู้มา รู้สึกค้านในใจว่าเป็นไปได้หรือ ที่ครูในโรงเรียนทั่วไป จะสอนเด็กพิเศษได้ และในความรู้สึกขณะนั้น มีหน้ากลม ๆ ของอัญชลีปรากฏขึ้น..และครูถามตัวเองว่า เราสอนอัญชลีได้หรือ..จากวันนั้นเป็นต้นมา ครูได้พยายาม หาความรู้เกี่ยวกับการศึกษาพิเศษ และมีโอกาสได้เข้าไปเป็นลูกศิษย์ของวิทยากรผู้เชี่ยวชาญระดับประเทศ ที่เคยไปให้ความรู้เรื่องการศึกษาพิเศษกับครู ขณะที่ครูกำลังศึกษาหาความรู้เรื่องการศึกษาพิเศษอยู่ อัญชลี ก็กำลังจะจบ ชั้น ป. 6 ซึ่งการจบชั้น ป. 6 ของอัญชลี นั้น ต้องเรียกว่าเป็นการผ่านชั้น ป.6 จึงจะถูกเพราะอัญชลี ไม่สามารถอ่าน เขียนหนังสือได้เลย ครูเอง..รู้สึกผิดเพราะ ที่ผ่านมา ไม่ได้ช่วยเหลือ อัญชลีเลย...และอีกไม่กี่วันอัญชลี ก็จะออกจากโรงเรียนไปอยู่ที่บ้านก่อนปิดภาคเรียน 1 สัปดาห์ ครูเดินไปหา อัญชลี “ อัญชลี อยากอ่านหนังสือได้ไหม..ถ้าอยาก อ่าน เขียนหนังสือได้ เปิดเทอมหน้า มาเรียนกับครู นะ ครูจะสอนให้ ” ครูพูดชวนให้อัญชลี มาเรียนกับครูทุกวัน..จนวันสุดท้ายของภาคเรียน อัญชลี ยิ้ม แล้วตอบครู “หนูถามแม่ก่อนนะ ถ้าแม่ให้เรียน หนูจะมาเรียน ค่ะ”..ปีการศึกษา 2548 เปิดเทอม วันแรก..ครูมาถึง โรงเรียน ครูเห็นอัญชลี นั่งอยู่ในห้องเรียน ชั้น ป.1 ของครู ครูรู้สึกดีใจ มาก เพราะคาดไม่ถึง ว่าหนูจะมาเรียนกับครูจริง ๆ...เราทักทายกัน ยิ้มให้กัน.. ครูแนะนำ กับน้องๆ ว่า “ พี่อัญจบป.6 แล้ว จะมาช่วยครูสอน น้อง ป.1” ทุกคน ยิ้มดีใจ มองพี่อัญ อย่างเป็นมิตร..เราเริ่มกิจกรรมการเรียนการสอนกันได้ไม่นานนัก คุณแม่ของอัญชลี ก็ตามมาที่ห้องเรียนด้วยสีหน้า กังวล..เล่าให้ฟังว่า “อัญชลี ขอมาเรียนกับคุณครู..ตอนแรกแม่ไม่อนุญาต แต่อัญชลี ร้องไห้ จะมาเรียนกับคุณครูให้ได้.. คุณแม่เกรงว่า จะมาทำให้คุณครู เดือดร้อน..เราพูดคุยกัน จนกระทั่งคุณแม่ เข้าใจ และยิ้มอย่างมีความหวัง.. ตั้งแต่นั้นมา ห้องเรียนของเรา ก็มี พี่อัญ นั่งเด่นเป็นสง่า อยู่แถวหลัง น้อง ๆ เรียนอะไร พี่ อัญ ก็เรียนด้วย เราร่วมกันทำกิจกรรมการเรียน กันอย่างสนุกสนาน เราเปลี่ยนห้องไปเรียนวิชา ดนตรี นาฎศิลป์ กับคุณครูโรงเรียนไกลกังวล (เรียนทางไกลผ่านดาวเทียม) ที่ห้องดนตรี พี่อัญ ก็ไปด้วย..ยกเว้นวิชา พละ พี่อัญ ไม่เล่นด้วยได้แต่นั่งมอง เพราะพี่อัญ ตัวอ้วนกลม ครูสังเกตว่าคงทำกิจกรรมไม่คล่องตัว..เลยขอนั่งยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ดูน้อง ๆ เล่นกัน.. เราอยู่ด้วยกัน จนจบปีการศึกษา พี่อัญ เริ่มอ่าน ออก เขียนได้ มากขึ้น..คำไหน อ่าน เขียน ไม่ได้ พี่อัญ ก็ถามน้อง น้องเขียนไม่ได้ก็แอบถามพี่อัญ แต่ถ้าพี่อัญแอบถามน้อง ๆ เมื่อไร ....มักจะมีเสียงแซวจากน้องให้ครูได้ยินเสมอ ว่า “พี่อัญ เขียนไม่ได้แล้วถามน้อง” พอสิ้นเสียงแซว ก็มักมีเสียงหัวเราะ ตามมา..พี่อัญ ก็นั่งยิ้มเหมือนเคย ทำให้บรรยากาศ ในห้องเรียนของเราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม... พอใกล้จบปีการศึกษา ครูถามอัญชลี ว่า “อยากเรียนชั้น ป. 2 กับคุณครู ทัศนีย์ ไหม” อัญชลี ยิ้ม พยักหน้าแทนคำตอบ ปีการศึกษา 2549 อัญชลีก็เปลี่ยนมานั่งเรียน ชั้น ป. 2 คุณครู ป. 2 ท่านเป็นครูที่เอาใจใส่นักเรียน และหมั่นคิดกิจกรรมให้นักเรียนได้ฝึกตลอดเวลา อัญชลีก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่เหมือนกับเด็กทุกคนในห้องเรียนเช่นกัน..ปัจจุบันอัญชลี มีผลการเรียนอยู่ในระดับ ดี สามารถ อ่าน เขียนคำตามคำบอกได้ และที่สำคัญทำให้ครูรู้สึกมีความสุขกับการได้เห็นการพัฒนาของอัญชลี อีกอย่าง คือ สามารถเขียนบรรยายภาพได้สอดคล้องกับภาพ อ่านได้ใจความ ใช้คำเชื่อมประโยคได้เหมาะสม แสดงถึงการพัฒนาทางการเรียนรู้ที่สูงขึ้น อย่างเห็นได้ชัดเจน...... "..งานช่วยคนพิการนี้ ก็มีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะว่าผู้พิการ ไม่ได้เป็นผู้อยากพิการ และอยากช่วยตนเอง ถ้าเราไม่ช่วยเขาให้สามารถที่จะปฏิบัติงานอะไรเพื่อชีวิต และมีเศรษฐกิจของครอบครัวจะทำให้เกิดสิ่งที่หนักในครอบครัว หนักแก่ส่วนรวม ฉะนั้น นโยบายที่จะทำ ก็คือช่วยเขาให้ช่วยตนเองได้ เพื่อให้เขาสามารถเป็นประโยชน์ต่อสังคม...
พระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานแก่
คณะกรรมการมูลนิธิอนุเคราะห์คนพิการในพระราชูปถัมภ์
สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน วันที่ 22 มีนาคม 2517
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ ครูส้ม เจ้าขา...
ตามที่ขอวิธีการใส่เพลงใน Blog ไว้ครูตุ๊กแกจัดให้แล้วค่ะ แต่ไม่ทราบว่าครูส้มชอบเพลงประเภทไหนวันนี้เลยนำเพลง ศาลาพักใจ มาฝากค่ะ
copy โค้ดด้านล่างนี้ไปวางใน แก้ไขบันทึก ในกรอบ ข้อความด้านข้างค่ะ อย่าให้ตกหล่นแม้แต่ตัวเดียวนะคะ
<center><object id="mediaplayer" height="60" width="200" classid="CLSID:6BF52A52-394A-11d3-B153-00C04F79FAA6"standby="Loading Microsoft Windows Media Player components..." viewastext><param name="url"value="http://www.geocities.com/ornusa7/salapukjai.wma "><param name="autostart" value="true"></object></center>
ถ้าครูส้มมีโค้ดเพลงอื่นนำมาวางแทนตรงตัวหนังสือสีน้ำเงินได้เลยค่ะ
หากต้องการเพลงอื่นบอกได้นะคะถ้าครูตุ๊กแกมีโค้ดจะนำมาฝากค่ะ
ลองทำดูนะคะได้ผลอย่างไรเล่าให้ฟังบ้างนะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^_^
ครูตุ๊กแกเองค่ะ
ครูส้มเจ้าขา...ครูส้มวางเพลงผิดที่ค่ะ
ครูส้มต้องเข้าไปที่ เมนูของchansongsing ด้านบนค่ะ แล้วเข้าไปที่ ชื่อบล็อกที่ครูส้มต้องการใส่เพลง เช่น บอกเล่าเก้าสิบ แล้วเลือก แก้ไขบล็อก เสร็จแล้ว coppy โค้ท ไปวางตรงข้อความด้านล่าง ลองดูนะคะ ครูตุ๊กแกลองนำไปเล่นที่บันทึกครูตุ๊กแกแล้ว ใช้ได้ค่ะ ลองดูใหม่นะคะ ให้กำลังใจค่ะ ^_^
http://www.myfirstsight.com/music/dao-kristine.htm เพลงดาว
http://www.myfirstsight.com/music/golf.htm รักมากมาย
<P align=centert><EMBED src=http://www.myfirstsight.com/music/wma-files/KonHinLaMer.wma width=339
height=33 type=audio/mid></P>