บรรยายธรรม ที่ สโมสร รพ ทหารเรือ

ใช้ Dialogue สอนธรรมะ แนวจิตดูจิต

http://managerroom.com/forums/forum_posts.asp?TID=3430&TPN=2

ผม copy บางส่วน มาให้ ดังนี้ :-

ขอโอกาส เป็นผู้เล่าสู่กันฟัง สำหรับงานในวันนี้ค่ะ

ภาคเช้า ผู้บรรยายธรรม อ.วรภัทร์ ภู่เจริญ

ภาคบ่าย ผู้บรรยายธรรม หลวงปู่พุทธะอิสระ

เริ่มภาคเช้าก่อนน่ะค่ะ

ช่วงที่ 1: สอนให้ผู้ร่วมฟังบรรยายเข้าใจพื้นฐานก่อน

รู้จักแยกกุศล กับ อกุศลก่อน
ความคิดกระทบจิต แล้วจิตเกิดอาการเป็นอย่างไร ดับอย่างไร โดยใช้อุปกรณ์สื่อการสอนง่าย ๆ คือ เคาะระฆัง เช่น พอความคิดกระทบจิตปุ๊บ จิตเกิดอาการ อจ. ก็เคาะระฆัง เป๊ง หนึ่งที = จิตเกิดอาการ, ให้รีบเอามือไปจับระฆัง เสียงระฆังหยุด = จิตที่เกิดอาการก็ดับไป
ห้อยแขวนคำพิพากษา ไม่วิพากษ์วิจารณ์คนอื่น ให้ย้อนดูจิตเราทันที
Deep listening, อ่านเสียงภายในของตัวเอง

ช่วงที่ 2: เแบ่งกลุ่มทำ workshop เรียนจากของจริง เรื่อง Deep Listening, Voice of Judgement, ห้อยแขวนคำพิพากษา (Suspend of Judgement)

แบ่งกลุ่ม 4 - 5 คน นั่งล้อมวงกัน ให้คนอายุเยอะที่สุดในกลุ่มเล่าชีวิตในวัยเด็กให้คนในกลุ่มฟังกัน เงื่อนไขคือ คนที่เป็นคนฟัง ต้องทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดี ตั้งใจฟังอย่างเดียว ห้ามพูดโต้แย้ง และ ให้ฟังเสียงภายในตัวเองไปด้วย ((ช่วงนี้ อจ.วภ จะทำกระป๋องตกบ่อยมาก ประกาศขายลำไยกลางห้อง ทดสอบซะ ))
กลุ่มเดิม รอบสอง สลับให้คนที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม เป็นผู้พูดเรื่องทำไมถึงสนใจธรรมะ .. ผู้ฟังก็ทำหน้าที่ฟัง ((กระป๋องตกกระจายกลางห้อง เป็นระลอก ๆ ทดสอบ ๆ ))

พักเบรค ทานน้ำกัน แล้วต่อช่วงที่สาม

ช่วงที่ 3: ทำ workshop ต่อ

กลุ่มใหญ่นั่งล้อมวงนอกสุด แล้ว อีกวงในนั่งหันเข้าหน้าวงนอก มองหน้ากัน ((มองแบบห้ามเรื่องน่ะ )) มองแบบเข้าไปถึงข้างใน ไม่พูดอะไรกัน ให้รู้จักกัน ไม่เขิล อ่านเสียงภายในตัวเองไปด้วย
ให้คนที่นั่งวงใน พูดถึงคนชนิดไหนที่เราเกลียดที่สุด แบบว่านึกถึงแล้วจี๊ดขึ้นมาเลย เช่น คนตอแหล คนโกหก.. ส่วนคนที่นั่งวงนอกให้ฟังเค้าพูดอย่างเดียวก่อน..แล้วก็เป็นที่ปรึกษาเค้า หาวิธีพูดให้เค้าหายเกลียดคน ๆ นั้นให้ได้
รอบต่อไป ให้คนที่นั่งวงนอก พูดถึงเรื่องที่ชอบ ชอบอะไรมากที่สุด แล้วคนวงใน ฟังอย่างเดียว

ช่วงที่ 4: สอนท่ายืนย่อเข่า .. ดูกายว่าเป็นอย่างไร ดูใจไปด้วย

ช่วงสรุป: ให้คนที่มาร่วมฟังบรรยาย และ ทำ workshop เป็นผู้สรุปทีละคนว่า วันนี้ได้อะไรบ้าง ... อันนี้เอมี่จดมาค่ะว่า ผู้ร่วมฟังบรรยายได้อะไรบ้าง

เห็นจิตเกิดอาการ เช่น รำคาญพูดยาวจัง.. หงุดหงิดเสียงระฆัง เป็นต้น อกุศลให้ตบทิ้ง
ได้หัดเป็นผู้ฟังบ้าง Deep Listening
รู้จักห้อยแขวนคำพิพากษา ตื่นเช้าจะหัดเลิกขึ้นบรรลังก์ตัดสินคดี
มีสติ ฝึกให้รู้เท่าทันความคิด
ผู้รู้ไม่คิด ผู้คิดไม่รู้
ได้หันมามองภายใน.. ชอบก็ไม่อิน เกลียดก็ไม่ผลักไส
โอปนายิโก --> มองใจเรา สำคัญกว่ามองข้างนอก
รู้จักเผชิญหน้าด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่หวั่นไหว ไม่ตัดสินผู้อื่น
เอาไว้ใช้ในชีวิตประจำวันได้ ลูก ผัว เมีย คือ อาจารย์สอบอารมณ์เรา
Refugee --> เป็นผู้ลี้ภัยจากวัฏะ
ปะปน แต่ไม่ปนเปื้อน ((อยู่เหมือนคนทั่ว ๆ ไป แต่ใจไม่ปนเปื้อน))
ฟังคนอื่นไปเรื่อย ๆ จะคลายสัญญาของเราออก