”.....ช่วงนี้ไม่ได้เข้ามา G2K ซะนาน.... ดูบ้านออกจะเงียบเหงาไปสักหน่อย....กระจองงอง....กระจองงอง...เจ้าข้าเอ๊ย!....มาฟังนิทานตลกเร้ววว.....”
ในห้องผ่าตัดมักมีเรื่องเล่าตลกๆ...ใครๆก็รู้....ยิ่งเล่าโดยแพทย์และพยาบาลที่เข้าก๊วนกันได้แล้วละก้อ... มันอย่าบอกใครเลย....
.....มัน....ประเภท “ตลกโปกฮา” ซะด้วย...
หลายเดือนก่อนนั้น ห้องผ่าตัดทางกระดูกว่างลง ...มีการย้ายผู้ป่วยจากห้องผ่าตัดศัลยกรรมตกแต่ง( plastic surgery) มาผ่าห้องนี้... ประมาณว่า ช่วยกันทำงาน ผู้ป่วยจะได้ไม่ตกค้าง
พวกเราชอบเรียกว่า สายพลาสติก หมอพลาสติก ผ่าพลาสติก จริงๆหมายถึงการผ่าตัดตกแต่งให้ดูสวยงามขึ้นน่ะค่ะ...ไม่ใช่เอาพลาสติกมาผ่า.....
คุณหมอเข้าห้องผ่าตัด เธอฟอกมือทำความสะอาดตามหลักวิชาการ แล้วใส่เสื้อกาวน์ผ่าตัดที่ยาวมากจนกรอมเท้า
“มันยาวไปไหมเนี่ย....ทำไมยาวจัง” น้องพยาบาลห้องผ่าตัดที่ผูกเสื้อด้านหลังให้เอ่ยถาม
“ไม่ยาวหลอกครับ สั้นกว่านี้จะปิดไม่มิด….. เดี๋ยวโผล่” หมอหนุ่มตอบ .....
แล้วเขาก็ฮากัน.......
มันขำอะไรกัน(วะ) ทำไมพี่ไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว
“หมอ เล่าให้พี่ติ๋วฟังหน่อย”.....น้องบอกหมอ
เรื่องมีอยู่ว่า มีหมอคนหนึ่งกำลังจะหาที่ฝึกเฉพาะทางด้านศัลยกรรมตกแต่ง ด้วยอยากได้รพ.ที่ฝึกที่มีชื่อเสียง เพื่อตนเองจะได้เก่งกาจ สามารถ และมีชื่อเสียงโดยไว...ก็เลยเซาะแสวงหา....
....เขาลือกันว่าที่รพ.นี้แหละมีชื่อเสียงโด่งดังมากในเรื่องนี้ คุณหมอจึงไปหาข้อมูลประกอบการตัดสินใจ .....ทำอะไรมันก็ต้องมีข้อมูลสนับสนุน.....
ขณะเดินผ่านสนาม ก็เห็นคนสวนของโรงพยาบาลกำลังลากหัวฉีดน้ำรดต้นไม้ที่ห่างมาจากก๊อกน้ำ เขายืนรดต้นไม้ในสวนโดยใส่กางเกงขาสามส่วนที่เปียกน้ำ
“ลุงครับ...ได้ข่าวว่าที่โรงพยาบาลแห่งนี้ มีชื่อเสียงทางการผ่าตัดตกแต่งใช่ไหม”
“ใช่ครับ”
“แล้วเขามีชื่อเสียงด้านไหนล่ะ”
“ผ่าตัดให้ไอ้นั่นยาวได้”
“จริงเหรอ?”
“จริงครับ ก็ผมนี่แหละ ไปทำมาแล้ว” ลุงบอก
“แต่ก่อนนี้ ผมใส่กางเกงขาสั้นรดน้ำต้นไม้ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้วครับ”
“อ้อ...โน่นๆ....คุณหมอคนนั้นก็เหมือนกัน เป็นหมอในภาคฯนี้แหละ เดี๋ยวนี้ใส่กางเกงขาสั้นออกจ๊อกกิ้งตอนเช้าไม่ได้ ต้องใส่กางเกงขายาว”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“มันโผล่ครับ...”
“โอ้โห ลุง...นี่ขนาดลูกน้องยังยาวขนาดนี้....แล้วหัวหน้าจะขนาดไหนเนี่ย”
“ขนาดนี้ครับ” คนสวนยกหัวฉีดน้ำขึ้นอวด
“โอ๋ย...แค่นี้เอง”
“นี่มันแค่หัวครับ....โน่น ตัวมันสายยางฉีดน้ำ ถึงก๊อกโน่นแหละครับ”
ฮากันสนั่นห้อง.... เรียกว่าขำกลิ้งลงไปกองกับพื้น ดีนะคนไข้สลบลึก ไม่งั้นตื่นมาฮาด้วย....
“อ้าวพี่ๆ...ไม่ต้องดึงเสื้อกาวน์ผมขึ้นครับ...เดี๋ยวมันโผล่”
ฮาๆๆๆๆ......ยัง.... ยังไม่จบค่ะ ....
แล้วหมอผู้ที่เล่าเรื่องก็เดินไปที่เตียงผ่าตัดพร้อมๆกับทีม
“โอ๊ะๆๆ....อย่าเดินเข้ามาใกล้ผม เดี๋ยวเหยียบมัน”
ฮาๆๆๆๆ....
...เฮ้อ.....
ฮาจริงๆ ด้วย ขออีก ๆๆๆ
อย่าหายไปนาน คนรอฮา ค้าง ๆๆๆ นานๆๆๆ
กราบอรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อครูบาฯ
ก๊ากกกกกกกก
แบบนี้ ศัลยแพทย์ที่ไม่ยอมใส่กางเกงขาสั้นนี่ เคยไปฝึกงานที่รพ. นี้มาแน่ๆเลยเนอะพี่ติ๋ว
โอ๊ะโอ อันเดอร์เดอะเบลท์ แฮะ
หนูไม่รู้ หนูไม่รู้ค่ะ 555555
สวัสดีค่ะ ท่านพี่อาจารย์อัยการชาวเกาะ