Somewhere in Thailand

ตะวันส่องใส แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง
แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พัดพรายลงดิน

จะอยู่แดนไหน สุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น
ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมา เนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือร่อนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้ง ลมระงมแผ้วพาน บ้านนาป่าเขา

บทเพลงทานตะวันที่กอรปไปด้วยทำนองอันไพเราะจากเสียงขลุ่ยลุ่มลึกของ "อ.ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี"
และเปี่ยมไปด้วยความงดงามของเนื้อเพลงภายใต้การรังสรรค์จากปลายปากกาของอ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
แว่วมาในความรู้สึก...หลังจากได้ชมภาพที่ได้รับมาผ่านทางอีเมล์ ภาพชุดนี้ถูกส่งมาเมื่อเช้าภายใต้หัวข้อ
"Somewhere in Thailand" แว่บแรกที่ได้เห็นก็ประทับใจเหมือนได้ชมภาพศิลปะชั้นเยี่ยม และเข้าใจได้ถึง
ศิลปินที่เกิดแรงบันดาลใจในการเขียนภาพแบบสไตล์ Impressionist เมื่อยิ่งชมไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเกิด
จินตนาการเป็นมโนภาพที่เด่นชัด เหมือนถูกดูดกลืนลงไป... บรรยากาศของภาพเหล่านี้คล้ายเคย
ถูกบันทึกไว้ในเสี้ยวของความทรงจำในวัยเด็กยามที่ได้ไปท่องเที่ยวในชนบทกับครอบครัว

แสงแดดอันอบอุ่นลอดผ่านต้นไม้เกิดเป็นเงารำไร ท้องนาชอุ่มเขียวไปด้วยต้นกล้าต้นน้อย ถนนเส้นเล็กๆ
ของหมู่บ้านในชนบทที่ชาวบ้านใช้สัญจร เด็กๆ เล่นหัวกันอย่างเพลิดเพลินไม่มีทุกข์ร้อนใดๆ
ชีวิตดำเนินไปอย่างไม่รีบเร่งแต่มีความหมายชัดเจนในตนเอง

ขอนำภาพที่เกิดความประทับใจนี้มาแบ่งปันให้ผู้อ่านทุกท่านได้ชมถึงความสวยงามของชนบทไทย
และขอขอบคุณเจ้าของภาพที่ไม่ทราบว่าเป็นใคร หากแต่ถ่ายทอดความงดงามและความสงบสุข
ผ่านภาพถ่ายออกมาจนเหมือนจะจับต้องได้ ^ ^

     Dark brown is the river,
     golden is the sand,
     it's flow along the river,
     with trees on either hand...

อดใจไม่ไหวจนต้องบรรยายลงในภาพเป็นกลอนไร้สัมผัส

แล้วก็ส่งท้ายอีกบทจากความรู้สึกที่ได้เห็น

อภินันทนาการพิเศษจาก Susan เพราะหลังจากโพสต์ไปแล้วดูเหมือนว่าจะมีคนชอบเพลงนี้เยอะ
เลยเอามาฟังแบบเต็มๆ เป็นเวอร์ชั่นก่อนที่จะตัดต่อจากชุดลมไผ่ คลิกที่นี่ค่ะ ทานตะวัน
..

เขียนใน GotoKnow โดย Little Jazz
ใน Little Corner