8. เที่ยวชมเมืองปอนดิเชอรี รัฐทมิฬ นาดู (5)

ศิลปะที่ยิ่งใหญ่ สวยงามมีให้เรียนรู้ในอินเดียใต้

 

     ท่านผู้ว่าการรถไฟไปตรวจงานก่อสร้างสถานีปอนดิเชอรีที่กำลังปรับปรุง

อยู่ มีเจ้าหน้าที่ติดตามไปด้วยสองสามคน พวกเรานั่งรอคุยกันอยู่ ทราบว่า

จากที่นี่มีรถไฟวิ่งกลางคืนไปเจนไนวันละหนึ่งเที่ยว สักพักท่านผู้ว่าการกลับ

มาพาพวกเราไปทานอาหารเช้าที่โรงแรมแห่งหนึ่ง คนเยอะ แต่ภายในร้านเปิด

ไฟสลัวๆ มองเห็นหน้าไม่ค่อยถนัด ฉันทานตามที่ท่านผู้ว่าแนะนำว่าเป็น

 pongal ก็ไม่ทราบว่าอะไร ปรากฎว่ารอสักพัก พนักงานเสริฟที่อินเดียเป็น

บุรุษล้วน ยกถาดอาหารออกมา เป็นชุดๆ ตามที่แต่ละคนสั่ง ของฉันคือข้าว

แฉะๆ บดเละๆ ผสมสมุนไพร มีโดนัทหนึ่งชิ้น และแกงกินกับข้าวหนึ่งถ้วยเล็ก

 กว่าจะทานหมดก็หนักท้องทีเดียว ตามด้วยกาแฟ อิ่มมากๆ ลิ้นเริ่มคุ้นเคยกับ

อาหารอินเดียใต้แล้ว ใช้เวลาไม่นาน ทุกคนก็ทานเสร็จ ท่านผู้ว่าการเลี้ยง

เราหอบขวดน้ำที่เหลือไปด้วย รถแล่นผ่านถนนหลายสาย บ้านเมืองไม่มีตึก

สูง ผ่านสี่แยกเห็นตำรวจจราจรแต่งเครื่องแบบแตกต่างจากตำรวจที่เห็นอยู่

ทั่วไป กล่าวคือเครื่องแบบเป็นสีขาวสวมหมวกสีแดงซึ่งเป็นทรงเดียวกับ

ตำรวจฝรั่งเศส และตำรวจที่ดูแลหน้าอาศรมใส่เครื่องแบบกากี แต่สวมหมวกสี

แดง

            รถพาตระเวนไปถึงอาศรม[1]ศรี อุโรบินโด (Sri Aurobindo Ashram)

 ถนนตรงนั้นจะแตกต่างจากถนนทั่วไปคือ ถนนปูด้วยตัวตะขอเต็มพื้นที่ รถจอด

ส่ง-รับคนได้ แต่จอดนานไม่ได้ ต้องไปจอดที่อื่น ทุกคนต้องถอดรองเท้าเข้าไป

ในอาศรมซึ่งเป็นบ้านทรงฝรั่ง บริเวณร่มรื่น มีคนจำนวนหนึ่งนั่งคุกเข่าล้อมรอบ

แท่นหินสี่เหลี่ยมคล้ายหินแกรนิตขัดมันที่มีดอกไม้ตกแต่งด้านบนของแท่นสวย

งามมาก เห็นคนคุกเข่าใช้มือแตะแท่นหินนี้และก้มหน้านิ่งสงบบนมือของตน

 เพื่อนบอกให้ทำฉันคุกเข่าลงและทำตามคนอื่นโดยไม่ทราบรายละเอียดมาก่อน

ว่าทำอะไร ไม่มีการใช้เสียง ฉันคิดว่าเป็นการคารวะ เมื่อทำเสร็จก็เดินจากจุดนั้น

ออกมา เห็นคนนั่งบนพื้นทำสมาธิอยู่ทั่วไปในบริเวณอันร่มรื่นนั้น เพื่อนพาไปห้อง

ที่เขียนว่าห้องสมุด แต่ก็ไม่เห็นมีห้องสมุดหรือหนังสือใดๆ ฉันจะได้บริจาค

วารสาร SSEASR ที่อุตส่าห์หอบไปด้วย แต่กลับเป็นห้องที่มีเก้าอี้รับแขกที่ท่าน

เจ้าของบ้านเคยใช้โดยมีเชือกกั้นไว้ไม่ให้แตะต้อง มีรูปสุภาพบุรุษหนวดขาวยาว

นั่งบนโซฟา และภาพสตรีสูงอายุหน้าตาคล้ายฝรั่งสายตามุ่งมั่นมากติดอยู่ด้าน

หลังโซฟา เดินต่อไปยังห้องติดกันเป็นห้องขายของที่ระลึกซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพ

ของท่านทั้งสองนี้ และประวัติของท่าน ภาพที่ตกแต่งห้องโดยรอบก็เป็นภาพของ

ท่านทั้งสอง ฉันซื้อภาพของสองท่านนี้พร้อมประวัติอาศรมคร่าวๆ มาด้วย ฉันไหว้

คนที่นั่งเฝ้าอาศรมคล้ายขอบคุณและลาจาก เสร็จแล้วเดินออกมานอกอาศรม

การไหว้ใช้ได้เสมอในอินเดียเพราะผู้รับไหว้ก็จะยิ้มรับด้วยความเข้าใจและพอใจ

            ฉันจากมาด้วยความงุนงงอยู่ในใจว่าที่นั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร แต่เดาๆ ว่า

รูปท่านผู้ชายและหญิงคงเกี่ยวข้องกับที่นี้แน่นอน เดินเท้าเปล่าต่อไปยังวัดที่อยู่

เยื้องกัน ตรงข้ามด้านหน้าวัดมีร้านขายของบูชาและของที่ระลึกมากมาย หน้าวัด

มีช้างตัวใหญ่ยืนอยู่ เพื่อนหยิบเหรียญใส่มือให้ฉันให้วางใส่ในรูจมูกช้าง (งวง)

ช้างจะเทเหรียญออกให้คนที่ควบคุม แล้วช้างจะใช้งวงแตะศีรษะเราเป็นการ

อวยพร ช้างคงเป็นสัญลักษณ์แทนพระพิฆเนศ ฉันเดินเข้าไปทำบุญในวัด เสร็จ

แล้วกลับออกมา เพื่อนๆ กำลังซื้อของกัน ฉันซื้อพิฆเนศองค์เล็กๆ ที่แกะจากหิน

และไม้ ฉันชอบลีลาที่หลากหลายของพิฆเนศ หน้าตาท่านดูมีชีวิตชีวา สดใส

ร่าเริง พอเพื่อนอินเดียรู้ก็บอกฉันว่าจะให้ภาพพิฆเนศที่อยู่ที่บ้าน

            ขึ้นรถไปพิพิธภัณฑ์เมืองปอนดิเชอรีต่อซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัด ฉันยังใส่

รองเท้าไม่ทันเสร็จก็ถึงแล้ว เพื่อนซื้อตั๋วเข้าพิพิธภัณฑ์ให้เรียบร้อย พิพิธภัณฑ์

นี้เป็นที่ทำการของผู้ว่าการชาวฝรั่งเศสในสมัยก่อน อาคารแบบฝรั่งเศส ชั้น

ล่างมีตู้ใส่ของเก่าอยู่ไม่มากนัก ชั้นบนเป็นห้องทำงานและรับแขกของเจ้า

เมืองฝรั่งเศส ห้ามจับต้องเพราะล้อมรอบด้วยเชือก ด้านนอกระเบียงเป็นตู้ใส่

เปลือกหอยและตัวย่างหิน ตัวอย่างดินของเมืองนี้ วิธีจัดดูไม่น่าสนใจ เสร็จ

แล้วจากมา กลับไปที่สถานีรถไฟอีกรอบ ท่านผู้ว่าไปตรวจงานต่อพวกเราไป

เข้าห้องน้ำกันนั่งเล่นรอ อากาศร้อน แดดจัดทีเดียว เสร็จแล้วท่านให้คนขับ

พาไปดูทะเล มีที่ทำการราชการ โรงแรมหันหน้าสู่ทะเล   มีอนุสรณ์ของท่าน

มหาตมาคานธียืนอยู่ริมทะเลด้วย ฉันวิ่งลงไปถ่ายรูป เพื่อนๆ นั่งรออยู่ในรถ

เสร็จแล้วไปต่อ กลับทางเดิม

           

[1]  พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน 2542 หน้า 1370  หมายถึง น. ที่อยู่ของนักพรต