ฉันอาศัยรถกลับเข้ากรุงเทพฯ กับผศ.พีระชัย แห่ง สจล. และน้องหนึ่งผู้ช่วยอาจารย์พีระชัย
เราถกกันถึงประเด็น"นักวิจัย" การทำงานวิจัยท้องถิ่น การเคลื่อนงาน การพัฒนาโจทย์
อาจารย์ให้ข้อคิดที่ดีมากเสริมจากวงประชุม และอาจารย์ได้ให้คำแนะนำฉันไว้ว่า ควรเริ่มจากจุดเล็กๆ ในเรื่องการจัดการเรียนการสอนด้าน"การเกษตร" และแนวทางการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่จะนำไปสู่วิถีเกษตรยั่งยืน อาจารย์ยินดีให้ความช่วยเหลือในลักษณะการเชื่อมต่อระหว่างวิทยาลัยกับภาควิชาเทคนิคเกษตร สจล. ที่อาจารย์สังกัดอยู่
กัลยาณมิตร ช่วยให้งานดำเนินต่อไปได้ ดีจัง
อ้อฉันลืมไป ฉันพาลูกชายไปด้วย 1 คน (เด็กนักศึกษา) เขาบอกว่าเมื่อก่อนเขาเป็นคนไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอะไรเลย เวลาจะพูดต่อหน้าคนเยอะๆ ก็รู้สึกกลัวและสั่นไปหมด แต่พอผ่านหลายเวทีเข้ารู้สึกว่าตัวเอง"ทำได้" และการเข้าร่วมเวทีทำให้"ได้คิด"
ค่อยๆ ฝึกฝนกันต่อไปก็แล้วกัน...ไม่รีบเพราะไม่ได้กลัวตกเครื่องบิน
อาจารย์พีระชัยบอกว่า"สร้าง"เด็กรุ่นใหม่ขึ้นมาได้ปีละคนก็ดีใจมากๆ แล้ว
เพราะ"คนรุ่นใหม่" เดี๋ยวนี้เขาไม่ชอบเลยจริงๆ ไม่ชอบคิด ไม่ชอบอะไรที่มองไม่เห็นได้ชัดเจน
เหนื่อยกันหน่อยละอีกสิบปีข้างหน้านี้