หลังจากที่ผมเคยเป็นสมาชิกของ gotoknow อยู่พักหนึ่ง แล้วก็ขาดการติดต่อไปเพราะปัญหาเรืองการจัดสรรเวลาของตัวเอง บวกกับปัญหาด้านเทคนิคของเวบ ที่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถล๊อคอิน เข้าไปได้ เลยตัดสินใจสมัครใหม่ีอีกรอบ
แต่เดิม เคยใช้ชื่อ คนไกล ซึ่งเนื้อหาที่แลกเปลี่ยนจะเป็นเรืองราวของ สุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวช ก็ได้รับการต้อนรับในระดับที่หน้าพึงพอใจ
มาวันนี้ ผมใช้ชือว่า Recovery เนืองด้วย อยากจะสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ ที่ว่าด้วยเรืองของ การฟื้นฟูสภาพจิตสังคม สำหรับผู้ป่วย จิตเภทเท่านั้น
โดยคราวนี้ ผมตั้งใจไว้ว่า
สวัสดปีใหม่ค่ะน้องคนไกล...recovery
ต้อนรับการกลับเข้ามา ในโลกนี้อีกครั้งค่ะ...
โชคดีปีใหม่ ตลอดปีและตลอดไปค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ จากลูกศิษย์ ว.พระปกเกล้า
บันทึกนี้ดีมากค่ะ คงนำไปปรับใช้ในชุมชนได้มาก
ขออนุญาตนำบล็อกเข้าแพลนเน็ตนะคะ
เรียนคุณสุภาพรรณ
ขอบคุณมากสำหรับการเข้ามาเยี่ยมเยียนในบลอค ผมก็หวังเหมือนกันว่า อยากให้มีการแลกเปลี่ยนแนวคิดและการพัฒนาการดูแลผู้ป่วยจิตเวชในชุมชน ที่วันนี้ยังไม่มีกรอบแนวคิดที่ชัดเจนนัก
ในฐานะนักวิชาการจิตเวช ก็จะทำให้หน้าที่เผยแพร่และแลกเปลี่ยนความรู้ เพือให้เกิดการบูรณาการทั้งในภาควิชาการและภาคปฏิบัติ ครับ
เรียน น้องหนิง
ดีใจที่ได้เจอเพือนร่วมอุดมการณ์ที่่ต่างมีความสนใจที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตให้กับผู้พิการ เพราะวันหนึ่งผมก็ฝันว่า บุคคลที่เคยป่วยด้วยโรคทางจิตจะได้รับสิทธิ์ทีเ่ท่ากับคนอื่นๆ สิทธิ์ที่จะเรียน สิทธิ์ที่จะทำงาน
มะก่อน เวลาทำสัญญาเรียน สัญญาทำงาน และสัญญารับทุน ที่ระบุว่า
ข้าพเจ้ารับรองว่าไม่เคยมีประวัติเจ็บป่วยด้วยโรคทางจิตรุนแรง
ดูแล้วก็เฉยๆ เพราะคิดว่าเราคงไม่ป่วย แต่ตอนนี้มารู้ว่า ประโยคนั้น คือสัญญลักษณ์ของการกีดก้ันทางสังคม ของคนป่วยโรคจิต
จึงเป็นอีกเหตุที่อยากเขียนบลอคนี้ขึ้นมา
ปีใหม่นี้ขอให้หนิงและคนที่รักรอบตัว มีความสุข สมหวังนะครับ
ขอบคุณครับสำหรับการต้อนรับกลับเมืองไทย (แม้มิได้จากไปด้วยเหตุผลทางการเมืองก็ตาม อิอิ)
สวัสดีที่นี่อีกครั้งนะคะ...
...
ดีใจค่ะ...ที่อาจารย์กลับมาอีกครั้ง...อาจารย์จะเป็นผู้นำสำคัญคนหนึ่งที่ลุกขึ้น...มาชักชวนพวกเรา..ให้หันกลับมามองและใส่ใจ เพื่อให้โอกาสในกลุ่มคน...ที่เราต่างมุ่งมั่นช่วยเหลือ...
กะปุ๋มนั้น ยึดหลักการช่วยเหลือตามแนวทางแห่งพรหมวหารสี่...ท้ายสุดของการช่วยเหลือที่เราได้ทำเต็มที่ คือ การค่อยๆ ประคองวางไว้อย่างไม่วางตา นั่นคือ ... แม้การช่วยเหลือจะสิ้นสุดลงด้วยเหตุปัจจัยใดใดก็ตาม...เราก็วางสิ่งนั้นลง แต่ก็ยังพร้อมที่จะช่วยเหลือเขาอยู่เมื่อเขาร้องขอเราอีกครั้ง...
......
ท่านพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า... มนุษย์เราต่างเกิดมาด้วยการเจ็บป่วยอยู่สองอย่าง คือ การป่วยกายและการป่วยทางจิต มนุษย์นั้นไม่ทุกคนที่จะป่วยกาย... แต่มนุษย์นั้นทุกคนป่วยจิตใจ การป่วยนี้เริ่มต้นตั้งแต่การเกิดผ่านออกมาจากช่องคลอดมารดา สภาวะการเจ็บป่วยทางจิตใจนี้ก็ได้เริ่มเกิดขึ้นแล้ว...
หากเพียงว่าตามความเข้าใจเรามานิยามการเจ็บป่วน...ก็เอาตอนที่เราเริ่มสูญเสีย function ไปแล้ว... หากเราได้มอง...การเจ็บป่วยตั้งแต่เริ่มต้น... โอกาสแห่งการป่วยมากขึ้นจนไปถึงขั้นเสีย function ก็จะน้อยลง...
(^____^)
หวัดดียามเช้า กะปุ๋ม
ดีใจที่มีโอกาสได้เชือมโยงและแลกเปลี่ยนความรุ้กันอีกครั้ง
แม่นแล้ว มีคนจำนวนหนึ่งที่ป่วยกาย แต่มีอีกมากมายที่ป่วยใจ
ในฐานะผู้ชวยเหลือ พวกเราก็คงต้องทำหน้าที่ต่อไปให้ดีที่สุด
ขอให้มีความสุขในการทำงานนะครับ
ครูอ้อยมาทักทายค่ะ
เฮ้อ!
ตื่นเช้ากันจังเลย
เพิ่งจะรู้ว่ากลับมาใหม่แล้ว มาถึงก็ดูท่าทางจะ hot hit นะคะเนี่ย
สู้ต่อไป
^___^
อรุณสวัสดิ์ ครับ ครูอ้อย
ไม่เป็นไรนะครับ เติมน้ำมันเพือการดำรงชีพครับ ถ้าไม่เติมน้ำมันจะได้น้ำสองขวดเหรอครับ ถือซะว่า ซื้อน้ำสองขวดแถมน้ำมันนะครับผม เอาเป็นว่า ผมแถมน้ำใจให้อีกสองคนรถบรรทุกเลยนะครับ
อรุณสวัสดิ์ ตอนสายๆ สาวไอทีคนเก่ง IS
เหงาวะเลยแอบมาเปิดบลอคอีกครา (เหตุผลที่ไม่ได้ไปปีนเขาด้วยมะวาน เพราะต้องปลุกปล้ำกับการทำบล๊อคใหม่ คริคริ)
ฝนตกหนักอีกแล้ว เซ็งเลยนะ แว่วๆ ว่าจะตกทั้งอาทิตย์อีกแล้วอะ
ขอให้เิร่มต้นสัปดาห์ด้วยความสุขนะครับ
สวัสดียามเย็นๆ
เดี๋ยวๆ ตกลงไม่ได้ไปปีนเขาเพราะต้องจัดการปีเตอร์ไม่ใช่รึ เอ... ทำบล๊อคใหม่แน่รึ =_='
อาทิตย์นี้อากาศเย็นๆ อ่ะ พาลจะเป็นไข้
^__~
สวัสดีค่ะ อาจารย์
เทียนทำงานด้านสุขภาพจิตเหมือนกัน แต่ยังไม่มีความรู้ลึกซึ้งมากนัก และบ่อยครั้งที่เป็นคนสุขภาพจิตเสีย โชคดีที่มีโอกาสอ่านบันทึกของอาจารย์ ตอนนี้กำลังศึกษาเรื่องการดูแลผู้ป่วยจิตเวชขณะอยู่ที่บ้านค่ะ
หวัดดีครับ คุณเทียน
ดีใจครับที่มีโอกาสได้เจอกับคนทำงาน ที่ดูแลผู้ป่วยจิตเวชในชุมชน เอาเป็นว่า มีอะไรที่พอจะช่วยได้ ก็ยินดีครับ เอาไว้มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ
สำหรับเรืองการดูแลผู้ป่วยที่บ้านตอนนี้ำจำเป็นมาก เนืองจากนโยบายการลดจำนวนวันในโรงพยาบาล ดังนั้นพยาบาลในชุมชน จึงต้องมีความรู้ความเข้าใจ เพือให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างต่อเนือง
แล้วผมจะพยายามเพิ่มบันทึกเกียวกับเรืองนี้นะครับ
เป็นกำลังใจในการทำงานนะครับ
กลับมาอีกครั้งหนึ่ง
ขอบคุณค่ะ
หวัดดียามเช้าครับ ครูอ้อย เข้ามาทักทายแต่เช้ามืดเลย
วันหยุดนี้พักผ่อนให้สำราญใจนะครับผม
ตามครูอ้อยมาพบของดีอีกแล้ว
ขอบคุณครับสำหรับทุกบันทึก
กราบขอบพระคุณ ท่าน อาจารย์เต็มศักดิ์ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ
ยินดีต้อนรับในหลายๆ วาระ
ยินดีมากคะที่มีโอกาสได้รู้จักอาจารย์คนไกลคะ พยาบาลPCUก็มีเคสจิตเภทตอนนี้ยังเอาออกจากรพ.ไม่ได้เพราะครอบครัวมีปัญหาภายในและทัศนคติต่อการดูแลยังต้องพัฒนาสู่ความเป็นจริงพยาบาลกำลังพยามยามเรียบเรียงเรื่องราวเพื่อหาปมปัญหาที่แท้จริง แต่รู้สึกว่าหินมากๆถ้าได้มือพยาบาลผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวช น่าจะช่วยให้พยาบาลชุมชนมีกุญแจเพิ่มมากขึ้นในการไขทีละปัญหา ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะแล้วจะเข้ามาหารือคะ
ขอบคุณ คุณพยาบาล PCU ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้
ยินดีแลกเปลี่ยนประสบการณ์ โดยเฉพาะด้านการดูแลผู้ป่วยจิตเวชเรือรัง ครับผม
Thx for give me a good opportunity
Moddy