ด้วยจิตวิญญาณอันเปื่อมสุข

ด้วยจิตวิญญาณอันเปื่อมสุข

ระยะเวลาระยะเล่า

ความตายได้พุ่งทะยานออกมาฉกกัดแล้วผ่านเลยไป

หรือมันหมอบลง

จนกระทั่งมันมาเก็บเศษบางส่วน

ที่หล่นมาจากโต๊ะอาหารแห่งชีวิต

ไปประทังเพื่อความอยู่รอด

และชีวิตก็ดำเนินไปตามทางของมัน

ชีวิตก็พรั่งพรูไหลรินดั่งธานน้ำพุ

โดยมันเกือบจะมิรู้สึกถึงความตาย

หรือเกือบจะแลไม่เห็น

บางครั้ง...

เมื่อชีวิตได้แผดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

ขณะที่ความตายได้ฉุดกระชากมันออกจากร่าง

แต่ทว่า

บาดแผลนั้นในไม่ช้าจะได้รับการเยี่ยวยา

การร้องโอดครวญเนื่องด้วยความเจ็บปวด

ในไม่ช้าจะกลายเป็นความเริงร่า

มนุษย์ สัตว์ นก ปลา หนอน แมลง

หญ้าและต้นไม้

ทั้งหมดต่างไหลล้นครอบคลุมบนหน้าแผ่นดิน

ด้วยกับการมีชีวิต

ที่โน้น

ความตายได้หมอบซุ่มอยู่

ตะปบเหยื่อแล้วผ่านเลยไป

หรือมันจะเก็บเศษที่หล่นมาจากโต๊ะอาหารแห่งชีวิต

ประทังเพื่อความอยู่รอด