สาระที่หลงเหลือจากการกิน
ผมนัดข้าราชการและเจ้าหน้าที่ศูนย์ฯไว้หลายวันแล้วว่า ให้หาเวลาว่างไปทานข้าวกลางวันพร้อมกันสักมื้อหนึ่ง เสียงส่วนใหญ่เลือกวันนี้ครับ เราไปกันที่ร้านคุณกุ้ง เวลา 11.45 น.
ร้านนี้ขายอาหารอีสาณครับ พวกเราสั่งกันใหญ่เลย ลาบหมู ไก่ทอด ยำต่าง ๆ ส้มตำทอด (ผมไม่เคยเห็น) ต้มแซบ และอะไรต่าง ๆ อีกมากมาย ยกเว้นอย่างเดียวที่เราไม่สั่ง คือเครื่องดื่มที่มี L ก ฮ เพราะความเมาทำให้เสียมาด
ทานกันไป คุยกันไป ได้อรรถรสมากมาย ล้วนแต่เป็นเรื่องที่มีประโยชน์ทั้งนั้นบรรยากาศดีมากครับ ไม่เชื่อลองพาทีมงานไปกินข้าวพร้อมกันสักที แล้วคุณจะรู้ ใกล้บ่ายโมง เรียกมาคิดตัง หมดไป 1800 บาท ผอ.จ่าย (ในฐานะผู้ก่อการ) ประเด็นก็มีแค่นี้ ถ้าไม่มีพวกเราขอให้ผมอวยพรวันปีใหม่
ผมบอกทีมงานว่า เคยให้พรไปแล้วถ้าให้บ่อย ๆ จะไม่ขลัง แต่อยากจะบอกพวกเราว่า คนโบราณเขาพูดเสมอว่าคนที่กินข้าวหม้อเดียวกัน เขาไม่กัดกันหรอก วันนี้เราไม่ได้กินข้าวหม้อเดียวกัน เพราะบางคนกินข้าวเจ้า บางคนกินข้าวเหนียว แต่เมื่อเรากินข้าวมื้อเดียวกัน อยากให้ทุกคนจำวันนี้ไว้ ว่าเริ่มต้นปีใหม่เรามีโอกาสกินข้าวร่วมกันเสมือนเรากินข้าวหม้อเดียวกัน จึงอยากเห็นพวกเรารักกัน ไม่ทะเลาะกันและช่วยกันทำงานอย่างเต็มความสามารถ ผมจบคำพูดอย่างง่ายที่ปราศจากเสียงปรบมือ
นั่งรถกลับมาใครไม่รู้กระซิบกระซาบกัน ผอ.เขาแปลกนะอยากเห็นพวกเราสามัคคีกัน ลงทุนตั้ง 1800 บาท*****
ใน การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ในการทำงานกศน.
ความเห็น (11)
ผอ.ค่ะ
- สำหรับหนู กิจกรรมอย่างนี้หนูจะเรียกว่า "เนียน นุ่ม ลึก ได้สาระ"
- ช่างเป็นวิธีที่แยบมาก ไม่มากด้วยพิธีกรรม แต่มีคุณค่า ความหมาย
- เขาไม่ปรบมือ คงซึ้งหรือยังไม่ "ถึง"
- เข้ามา ยิ้ม ยิ้ม ค่ะ แม้ไม่ได้มีโอกาสกินข้าวมื้อเดียวกัน
|
ผอ.ค่ะ บางครั้งการกินข้าวหม้อเดียวกัน ไม่ใช่จะดีเสมอไป ถ้าจะได้ใจลูกน้องต้องจริงใจ มีอะไรพูดกัน จำได้มีคำหนึ่งว่า ถ้าอยากให้ลูกน้องรัก เราก็ต้องรักลูกน้องก่อน วันน๊ ผอ. ก็ได้ใจลูกน้องแล้วค่ะ สำหรับ 1,800 บาท นี้คือความจริงใจ |
สามัคคีนี่แหละล้ำเลิศ สระแก้วจะจิ๋วแต่แจ๋วได้หาได้มีเพียงผู้นำที่ถึงลูกถึงคนลึกซึ้งซึ่งความคิดอย่างพี่นึกก็หาไม่หากใจของทีมงานประสานสามัคคีได้ นั่นไง จึงจะไปสุดยอด มีคนถามขงจื้อว่า อาหารหนึ่ง กองทัพหนึ่ง ความสามัคคีหนึ่ง หากจำเป็นต้องตัดสิ่งสิ่งหนึ่งสิ่งใดออกก่อนจะเลือกตัดอะไร ขงจื้อตอบอย่างทันใดแทบไม่ต้องคิดเลยว่า สิ่งแรกที่ต้องตัดออกคือ กองทัพ ต่อมาก็อาหาร แต่สิ่งที่ตัดออกไม่ได้เลยคือ ความสามัคคี ท่านพี่สมนึก ตรึกตรองถูกต้องแล้วครับ
เรียนพวกเราทุกคน
ขอบคุณในเจตนาดีที่มีต่อสระแก้ว จังหวัดเล็ก ๆ แต่มากไปด้วยน้ำใจ ความเป็นอยู้ของพวกเราอยู่กันอย่างคนในครอบครัวเดียวกัน ข้อสำคัญหลักการที่ทุกคนยอมรับ ผิดก็คือผิดและถูกก็คือถูก หลักการนี้รับรองว่า กกต.กลาง ตรวจสอบอย่างไรก็พ้นภัย ขอหวัดดีปีใหม่อีกครั้งนะครับ
- เมนูอาหารน่าอร่อยนะคะ
- อืม ทานข้าวหม้อเดียวกันยังทะเลาะกันได้อีกหรือเป็นคนไทยด้วยกันทำไมไม่รักกัน
- อยากให้นักการเมืองคิดได้แบบนี้จังเลยนะคะ
- สวัสดีปีใหม่นะคะท่าน ผอ. เชิญแวะรับโปสการ์ดปีใหม่ได้ที่นี่ค่ะPostcard: กระดาษแผ่นเล็กๆที่บอกเล่าเรื่องราวจากหัวใจ
ผอ.พูดได้ถูกต้องครับ คนสระแก้วเป็นเมืองเล็ก ๆ ก็จริง แต่ก็เต็มด้วยน้ำใจ ไมตรี เป็นเมื่องยิ้มหน้าด่าน(สระแก้วยิ้มสวยครับ โดยเฉพาะสาว ๆ) สุดท้ายก็ขออวยพรให้ ผอ.มีแต่ความสุขสมหวังตลอดปี 2008 นะครับ หัวใจที่ให้ใครไปก็ขอให้ได้กลับคืน หลาย ๆ เท่าตัวนะครับ
ลึกซึ้งมากครับ "กินข้าวหม้อเดียวกัน" คำ ๆ นี้สอนอะไรได้หลายอย่าง
เรียนอาจารย์รัฐเขต ที่นับถือ
ปีที่ผ่านมา ผมได้ทำสิ่งดี ๆ หลายเรื่อง และมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมคิดและตัดสินใจถูก ก็คือการตัดสินใจเดินทางไปมุกดาหารเพื่อเรียนการทำBlog กับอาจารย์ ลูกศิษย์ของอาจารย์คนนี้จะพยายามนำสาระที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนางานมาให้ผ่านสายตาของ blogger เสมอนะครับ
เรียน ผอ.สมนึก ที่เคารพ
เป็นแฟนblog ของผอ.สมนึก ได้ข้อคิดดีมาก เขียนไปเรื่อยๆนะครับผมจะติดตามอ่าน...
" สำหรับความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทุกสิ้นวัน
เพราะนั่นหมายถึงฉันสามารถทำงานหนักได้"
เรียนกล้วย ที่น่ากิน
ในความเป็นจริงเราสองคนนับวันจะยิ่งห่างกันนะ อาจเป็นเพราะหน้าที่การงานที่แตกต่างจากเดิม ทำให้ต่างฝ่ายต่างมีภาระ แต่ไม่เป็นไรเราฟื้นความรุสึกดี ๆ ที่มีต่อกันทาง blog ก็ได้ ถ้ามีโอกาส พี่จะเขียนเรื่องความหลังมัน ๆ ที่ชายหาดแม่รำพึงให้พวกเราได้อ่านเรื่องมัน ๆ กันบ้าง ว่าแต่กล้วยจะอนุญาตหรือเปล่าเท่านั้นเอง อิอิ
