หลังจากจับฉลากเลือกบ้านกัน
3 สาวเราก็ได้ไปอยู่บ้านช่างทาสี
คืนแรกก็หลับสบายทั้งคืน
เพราะอะไรน่ะหรือ
ผ้าห่ม คนละหกผืน 3 คน ห่มผ้าเกือบหมดตู้
โนริโกะ ภรรยาช่างทาสี หัวเราะ 888
มันคือ hahaha (hashi แปลว่า 8)
เราหัวเราะ 555 เขิน
คืนวันที่ 2 โนริโกะ เลยเอาผ้าห่มผืนใหม่มาให้อีก 3 ผืน
แบบหนานุ่มอุ่นกว่าเดิม ค่อยยังชั่ว
8 องศา กับบ้านกระดาษ
โนริโกะ ตื่นมาตี 5 ทำอาหารเช้า จริงๆ ยังตี 3 บ้านเราอยู่เลย
คาเร่ หรือแกงหรี่บ้านเรา หอมจริงๆ ทามาโกะยากิ หรือไข่ม้วน อืม...
ยืนมองเป็นกำลังใจ เพราะทำอะไรไม่เป็นค่ะ
ตอนกลางคืนประหยัดไฟฟ้า ปิดหมดทั้งบ้าน เหลือไฟไฮเทค 2 ดวง ตรงทางเดินไปห้องน้ำ เดินผ่านก็ติดเอง แล้วก็ดับเอง สอบถามเพื่อนๆ ที่พักบ้านอื่นๆ อันนี้เป็นเรื่องปกติ ไฟแบบนี้หาซื้อได้ทั่วไป
บ้านศิลปะ ดนตรี กีฬา ของบ้าน นนกิยะ
งานฝีมือและการเกษตรย่อยๆ หลังบ้านของคุณยาย
ภาพศิลปะการแสดงแบบญี่ปุ่นของโนริโกะ
เปียโนของลูกสาว
ภาพประทับใจ ถ้วยรางวัลคาราเต้ และปิงปองเรียงราย
ของคุณลูกชายทั้ง 2 คน
ส่งเสริม EQ ใจสบายกันทั้งบ้าน
คุณยายปลูกไว้เต็มเลย หัวเผือก หัวมัน ผักสลัด อยู่หลังบ้านนี่แหละ ไม่ต้องไปหาซื้อที่ไหน ได้รสชาติ จากวัตถุดิบที่สด กันจริงๆ
บ้านกระดาษโบราณ ไม่มีกลอน แค่เลื่อนประตูปิดไว้ก็ออกจากบ้านได้แล้ว
ห้องอาบน้ำ โอฟุโหระ ก็เป็นประตูเลื่อนกระจกฝ้า มีล็อกอยู่ที่เดียวคือส้วมค่ะ
โยนโพยแปลภาษาทิ้ง เอาใจคุยกัน ตีความกันเองจากภาษาและท่าทางที่จริงใจคุยกัน
ถึงจะพูดคนละภาษา แต่เข้าใจมากกว่าดูโพยซะอีก
ไม่ได้รู้ชะตากรรมกันเลย เตรียมชุด 16-20 องศามา กะว่าชิลชิล
เช้ามาเจอ 8-10 องศา ไป 2 วัน ซามุ่ยเดสเน่ หนาวมั่กๆ ถ้าไม่ได้ผ้าพันคอจากคุณยาย กับโนริโกะ แข็งตายแน่
โด๊โหมะ อะริงาโต้โกซาอิมัส
ขอบพระคุณทุกน้ำใจของบ้านนนกิยะ จากใจจริง
ที่ทุกท่านได้มีให้แก่คนบ้านนอกกว่าทั้ง 3 คนนี้
และได้ดูแลเราเหมือนญาติที่จากบ้านไปนาน
แล้วในที่สุดก็กลับมาหา
และในที่สุดก็จะกลับไปหาอีก
เพิ่งไปประชุม international conference ที่ญี่ปุ่นมา ไปเมืองโตเกียว คานาซาวา เกียวโต และโอซาก้า หลงไหลในวัฒนธรรมเขามาก ผู้คนใจดี ตอนหลงทางในเมืองเกียวโต พอเรายืนดูแผนที่แบบเก้ ๆ กัง ๆ ก็มีคนเดิมมาบอกทางให้ ทั้งที่ภาษาอังกฤษเขาก็ไม่แข็งแรง แต่นำใจเหลือเฟือจริง ๆ
อยากไปมั้งจังทำไงดีถึงจะได้ไปอะ ครับใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กแล้ว อยากไปมักมาก